به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، ارنو در جشنواره چارلستون گفت: از زمانی که برنده نوبل ادبیات شدم، نمی‌توانم بنویسم و عمل نوشتن همیشه آینده من بوده است.
او اضافه کرد: اینکه نتوانم مشتاقانه منتظر نوشتن باشم، واقعا برای من دردناک است. البته این جایزه، یک قدردانی بزرگ و به رسمیت شناختن کار من است، من که چهل سال است می‌نویسم.
ارنو افزود: آنچه مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد خود جایزه نیست، بلکه صحبت‌‌های مردم است. آنها می‌گویند وقتی کار من را می‌خوانند، خودشان را می‌بینند. این باعث می‌شود احساس کنم که جایزه فقط متعلق به من نیست، بلکه متعلق به همه ماست و این مسئله برای من مهم است.
ارنو، نویسنده 82 ساله حدود 20 کتاب که داستان و خاطره‌نگاری را در هم می‌آمیزد، گفت که زمانی که در 20 سالگی نوشتن را شروع کرد، اعتماد به نفس نداشت. «وقتی نویسنده جوانی بودم، تصور نمی‌کردم نویسنده خوبی باشم... پر از تردید و پرسش بودم.»
ارنو در پاسخ به این که آیا نوشتن، کاری عاشقانه برای دیگران است، گفت: نوشتن ذاتا مبهم است. شما می‌توانید از نوشتن برای اخته کردن و کشتن استفاده کنید، در عین حال راهی برای نجات دادن است. ادبیات همیشه ظرفیت عمل اخلاقی دارد.
ارنو با بیان اینکه ترجیح می‌دهم بمیرم تا اینکه کاری را به پایان نرسانم، اضافه کرد: معمولا روی چند نوشته به طور همزمان کار می‌کنم و ناگهان یکی من را بلندتر از بقیه صدا می‌زند.
آنی ارنو، نویسنده فرانسوی برنده نوبل ادبیات 2022 و خالق آثاری همچون «پاک شده»، «زن یخ زده»، «سال‌ها»، «اتفاق»، «جایگاه انسان»، «گم شدن» و «در تاریکی می‌مانم» است. از این نویسنده، کتاب‌هایی همچون «کوچه پس کوچه‌های کودکی»، «چراغ‌ها را ببین عشق من»، «شرم» و «یک زن» به فارسی ترجمه شده است.
چهارشنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ - ۰۹:۳۴
نظر شما