به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، «مطالعه پای‌پوش‌ها در دوران پیش از اسلام»، «پای‌پوش‌ها در دوران اسلامی (از امویان تا تیموریان)»، «پای‌پوش‌ها در دوران اسلامی (از صفویه تا دوران معاصر)» و «پای‌پوش‌های محلی» عناوین چهار فصل کتاب را تشکیل می‌دهند.
در مقدمه کتاب آمده است: «یکی از اقدامات مهم بسیاری از پژوهشگران تحقیق و پژوهش در خصوص تاریخ پوشاک ملل می‌باشد. پوشاک سرزمین ایران از لحاظ زیبایی، فرم و رنگ دارای تاریخچه‌ای کهن و قدیمی است. همواره مورخان و پژوهندگانی وارسته در این زمینه تحقیقاتی به عمل آورده‌اند که حاصل آن چاپ تعدادی کتب تاریخ لباس، منحصر به پوشاک ایرانیان از زمان باستان تا دوران بعد از اسلام بوده است. بر این اساس محققان قادر هستند با استفاده از این منابع، گنجینه تن‌پوش ایرانیان را به جهانیان معرفی نمایند.»
کتاب در ابتدای هر فصل به صورت مختصر مشخصه‌های اصلی هر دوره را بیان می‌کند و سپس پای‌پوش‌های مرسوم آن دوره را معرفی می‌کند. فصل نخست به معرفی و بررسی پای‌پوش‌های ایرانی از دوران پیش از تاریخ تا قرن هفتم میلادی یعنی زمان استیلای اعراب بر ایران می‌پردازد.
تمامی پای‌پوش‌های ایرانی پس از اسلام در دو فصل دوم و سوم از یکدیگر تفکیک شده‌اند. فصل دوم از ابتدای اسلام تا آخر دوره تیموری را دربرمی‌گیرد و فصل بعدی از دوره صفویه تا عصر حاضر را شامل می‌شود
فصل چهارم منحصرا متعلق به پای‌پوش‌های محلی و اصیل اقوام ایرانی همچون کرد، خراسانی، ترکمن، گیلانی و مازندرانی، آذری، لری، قشقایی و اقوام زرتشتی و ارمنی است. در این فصل تقسیم‌بندی اقوام با استناد بر نژاد آن‌ها و در برخی موارد ترجیحا بر اساس استان‌های ساکن در آن انجام شده است. کتاب در قسمت نهایی نیز با کمک تصاویر موجود در قسمت‌های قبلی و تطبیق آن‌ها با یکدیگر وجود برخی شباهت‌ها و تفاوت‌های اصلی را آشکار می‌کند.
در بخشی از کتاب درباره پای‌پوش‌های هخامنشیان می‌خوانیم: «جنس کفش پارسیان از چرم نرم و در رنگ‌های زرد و زعفرانی، آبی و ارغوانی بود. تفاوت اساسی کفش پادشاهان با سایرین در تزیینات کفش بود که معمولا در مراسم و تشریفات با سنگ‌های گرانبها تزیین می‌شد. در نهایت با توجه به مجسمه‌ها و نقش‌برجسته‌های به‌جا مانده از این دوران می‌توان طرح کفش آن‌ها را در دو نوع تقسیم‌بندی کرد. نوع اول نظیر همان کفش‌های ساده مادی بود که از چرم نرم و به شکل پا ساخته می‌شد. ساق این کفش‌ها کوتاه بود و تا مچ پا را می‌پوشاند و دارای درزی برای دوخته شدن در پشت پاشنه و رویه کفش بود. و نوع دوم نیز به صورت ساق کوتاه با پنجه‌ای ساده همراه سه بندینک با تسمه چرمی بود که توسط آن‌ها بسته می‌شد. بعدها تزییناتی از مروارید، سنگ‌های گرانبها همراه با برودری دوزی‌های زیبا به کفش‌ها به‌ویژه کفش پادشاهان اضافه شد.»
چاپ نخست کتاب «پای‌پوش‌های ایرانی» تالیف مشترک ابوالقاسم دادور و لیلا پورکاظمی در 215 صفحه با شمارگان یک‌هزار نسخه و بهای هشت هزار و 900 تومان از سوی انتشارات آبرخ راهی بازار کتاب شد.
پنجشنبه ۳ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۴:۳۳
نظر شما