به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)،‌ كتاب «خليج فارس» در هفت بخش تنظيم شده است. «خليج فارس از منظر جغرافيايي، تاريخي و سياسي»، «خليج فارس از منظر دريانوردي»، «خليج‌فارس از منظر آبزيان دريايي و محيط زيست»، «خليج فارس از منظر بنادر تجاري و نفتي»، «خليج فارس از منظر ارايه خدمات نوين دريايي و بندري»، «خليج فارس از منظر گونه‌هاي شناورهاي متردد در آن» و «خليج فارس از منظر امنيت» بخش‌هاي مختلف كتاب «خليج فارس» است.

خليج پارس اصلي‌ترين نام و نامي بر جاي مانده از كهن‌ترين منابع است، زيرا كه از سده‌هاي پيش از ميلاد سربرآورده است و با پارس و فارس گره خورده است. در سال‌هاي اخير و به ويژه از دهه شصت ميلادي به اين سو، نام جعلي خليج «عربي» نيز در برخي منابع تحت حمايت دولت‌هاي عربي و گاه غير عربي به گونه‌اي فزاينده در حال رقابت با نام خليج پارس است. اين امر خشم ايرانيان سراسر جهان را برانگيخته و باعث پديداري نام «خليج هميشگي پارس» از سوي ايرانيان شده است.

كهن‌ترين نام خليج فارس كه در كتيبه‌هاي آشوري آمده است، «نارمرتو» به معناي درياي تلخ است كه به شوري بسيار زياد آب اين دريا اشاره مي‌كند. در تنگه هرمز كتيبه‌اي از داريوش اول به دست آمده كه در آن زبان پارسي باستان چنين مفهومي نوشته شده است: «دريايي كه از پارس مي‌رود» اين خليج را از زمان ساسانيان درياي پارس مي‌گفتند. فلاويوس آريانوس، تاريخ‌نگار يوناني كه در سده دوم پس از ميلاد زندگي مي‌كرده است، در آثار خود از اين خليج با نام پرسيكوس ياد كرده كه به معناي خليج پارس است.

محمدمهدي گورابي و ابراهيم اميني‌زاده هم در بخشي از اين كتاب مي‌‌نويسند: خليج فارس در طول تاريخ با نام سرزمين ايران توصيف مي‌شده است. آثار باستاني بر جاي مانده از شهرهاي ساحلي خليج فارس همانند بوشهر، خارك، سيراف و بند طاهري حكايت از وجود يك تمدن 6000 ساله در سواحل خليج فارس دارد. 

در بخشي از اين كتاب آمده كه آثار مكتوب و نوشتاري بر جاي مانده كمتر از 3000 سال قدمت دارند بنابراين از بسياري از مسايل و حوادث دوره تمدن ايلامي‌ها، مادها، آشوري‌ها، دراويديان و پيشداديان و تا قبل از حكومت پارس‌ها اطلاع دقيق و روشني وجود ندارد و اين دوره از زندگي ساكنان منطقه هنوز در پرده‌اي از ابهام قرار دارد. تنها در دوره امپراتوري قدرتمند و پهناور پارس است كه خليج فارس شهرت بين‌المللي مي‌يابد.

اين كتاب مي‌افزايد: خليج فارس و درياي عمان در منتهي‌اليه بخش شمال غربي اقيانوس هند و جزو درياهاي آزاد است كه ايران را به سراسر دنيا از طريق راه‌هاي آبي متصل مي‌كند. سراسر بخش شمالي آن در قلمرو آب‌هاي تحت حاكميت و نظارت جمهوري اسلامي ايران قرار دارد.
 
موقعيت اين بخش از آبراه حياتي دنيا داراي ويژگي‌هاي خاصي است كه در اين كتاب، جنبه‌هاي متفاوت آن مورد بحث قرار مي‌گيرد.