خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) _روح‌الله اسلامی-دانشیار علوم‌سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد: دولت-ملت ایران، نهادی ریشه‌دار، برخوردار از وحدت تاریخی، همبستگی ملی و مشروعیت حقوقی است که بر پایه اصل حاکمیت ملی و اراده مردم شکل گرفته است. در ادبیات حقوق اساسی، دولت تجلی اراده عمومی و سازمان‌دهنده اصلی اقتدار ملی است؛ اقتداری که هم در درون سرزمین مشروعیت دارد و هم در عرصه بین‌الملل به رسمیت شناخته می‌شود. بر این اساس، هرگونه تجاوز به تمامیت ارضی ایران، نقض صریح اصل بنیادین حاکمیت دولت‌ها، اصل منع توسل به زور، و اصل احترام به مرزهای بین‌المللی است که در منشور سازمان ملل متحد تصریح شده است.
در روزگار کنونی، ایران با حمله مستقیم و آشکار رژیم صهیونیستی و برخی هم‌پیمانانش روبه‌رو است؛ حمله‌ای که نه‌تنها اقدامی تجاوزکارانه علیه یک کشور مستقل محسوب می‌شود، بلکه صلح و امنیت منطقه‌ای و جهانی را نیز تهدید می‌کند. این تجاوز، نقض ماده ۲ (۴) منشور ملل متحد است که استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر دولت عضو را منع کرده است. همچنین مغایر با اصول حقوق بشردوستانه بین‌المللی است که از جان غیرنظامیان و تاسیسات زیربنایی در مخاصمات مسلحانه حمایت می‌کند.
ایران کشوری با پیشینه تمدنی چند هزار ساله، بنیان‌گذار حقوق، اخلاق و حکمرانی در منطقه است. همواره سیاست خارجی خود را بر پایه اصل گفت‌وگو، احترام متقابل و پایبندی به حقوق بین‌الملل تنظیم کرده است. جمهوری اسلامی ایران، به‌رغم دستیابی به دانش چرخه سوخت هسته‌ای، از تولید و استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی، از جمله بمب اتم، خودداری کرده و در عمل به معاهدات بین‌المللی، همچون ان‌پی‌تی، پایبند مانده است. ایران از بنیان‌گذاران جامعه ملل و سازمان ملل متحد بوده و در بسیاری از بحران‌های منطقه‌ای و جهانی نقش میانجی‌گر و مسئول ایفا کرده است.
در چنین شرایطی، دفاع از تمامیت ارضی ایران، نه‌تنها یک وظیفه اخلاقی و وجدانی، بلکه یک مسئولیت ملی و قانونی بر دوش هر شهروند است. براساس اصل ۱۵۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، سیاست خارجی کشور بر پایه نفی هرگونه سلطه‌پذیری و سلطه‌گری، حفظ استقلال، دفاع از حقوق مسلمانان و حمایت از صلح جهانی استوار است. اصل ۳ و اصل ۹ نیز بر حقوق ملت، آزادی‌های عمومی، و نفی هرگونه تجاوز به استقلال کشور تأکید دارند. بنابراین، پاسخ‌گویی به تجاوزات، هم در قالب دفاع مشروع طبق ماده ۵۱ منشور ملل متحد توجیه‌پذیر است، و هم در چهارچوب حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران وظیفه‌ای غیرقابل تعویق محسوب می‌شود.
مردم ایران، برخاسته از یک ملت‌دولت تاریخی، همواره در موقعیت‌های بحرانی انسجام و پایداری خود را نشان داده‌اند. این ملت، با وجود جنگ تحمیلی، تحریم‌های اقتصادی، و فشارهای سیاسی، از هویت و استقلال خویش دفاع کرده و سربلند باقی مانده است. امروز نیز با تکیه بر همان روحیه ملی، همان فرهنگ مقاومت، و همان سرمایه انسانی متخصص، فداکار و امیدوار، آماده پاسخ‌گویی به هرگونه تهدید و تجاوز است.
ارتش جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران، نیروهای مسلح و دستگاه دیپلماسی کشور، همگی بخشی از ساختار حاکمیتی هستند که هدفشان صیانت از کشور، دفاع از مصالح عمومی، و تضمین امنیت مردم است. این ساختار دفاعی، تابع قانون، آموزش‌دیده، و مشروع است و در صورت نیاز، از همه ظرفیت‌های بازدارندگی مشروع و هوشمند بهره خواهد گرفت. دشمن، با جنگ شناختی، رسانه‌ای، سایبری و نظامی وارد میدان شده است و در پاسخ باید با ترکیب عقلانیت سیاسی، انسجام داخلی، مشروعیت بین‌المللی و توان دفاعی مقتدرانه پاسخ داده شود.
در این میان، نقش مردم و نخبگان انکارناپذیر است. دفاع از وطن تنها در سنگرهای نظامی رخ نمی‌دهد؛ بلکه در هر خانه، مدرسه، دانشگاه، رسانه، شرکت دانش‌بنیان، مسجد و نهاد مدنی می‌توان در راه تقویت مقاومت ملی گام برداشت. هر کنش آگاهانه، هر تحلیل درست، هر تلاش علمی، و هر اقدام اخلاقی در مسیر حفظ وطن، گامی است در دفاع از موجودیت ملت.
در نهایت، ایران این بحران را نیز، چون سایر طوفان‌های تاریخی، با خرد و صبر و عزت پشت سر خواهد گذاشت. دولتی که بر پایه مردمی هوشیار و مسئول، سرزمینی کهن و استوار، و رهبری خردمند و با تجربه بنا شده، شکست‌ناپذیر است. دعا می‌کنیم خداوند، به برکت آموزه‌های امیرالمؤمنین علی (ع)، این کشور را از هر گزند دشمن برهاند، و ما را در مسیر حفظ کشور، استقلال و صلح پایدار برای ایران یاری رساند.
نظر شما