معصومه سادات هاشمی، مسئول مرمت نسخه خطی وندیداد در این باره به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: نسخه وندیداد متعلق به اواخرصفوی و اوایل قاجار است، البته هیچ تاریخ و نشان مشخصی در کتاب موجود نیست و به گفته صاحب آن متعلق به این دوره است، این کتاب در یزد و متعلق به موبدان زرتشتی آنجا بوده که متاسفانه چند دست بین دلالان کتاب جابجا شده و آسیب دیده و در آخر توسط فردی در یزد نگهداری می‌شده است.

وی افزود: دکتر سالومه غلامی، استاد زبان‌های باستانی دانشگاه فرانکفورت که روی زبان دین دبیره و اوستا پژوهش می‌کند، این کتاب را به صورت امانت از مالک گرفت و برای مرمت در اختیار کارگاه مرمت نسخه‌های خطی دانشگاه باهنر قرار داد تا پس از تکمیل مرمت، بتواند تحقیقات خود را روی این کتاب ادامه دهد.

هاشمی با اشاره به آسیب‌هایی که این نسخه خطی دیده است، توضیح داد: این نسخه آسیب زیادی دارد که شامل آسیب‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی است، پارگی، خورده شدن توسط موریانه، پیچیده شدن عطف، قرارگیری در شرایط نامناسب و اسیدیته شدن کاغذ آن است به طوری‌که ph آن به حدود 3 و 4 رسیده که منجر به ترد شدن و شکنندگی برگه‌ها شده است. همچنین جلد این نسخه نیز موجود نیست و فقط برگ‌های آن باقی مانده است.
 


این نسخه وندیداد 200 صفحه دارد، کاتب آن نامعلوم و کاغذش دست ساز و نخودی رنگ است که به دلیل آسیب تغییر رنگ داشته است . هاشمی در این باره گفت: با توجه به بررسی‌های اولیه مشخص است که تعداد صفحات این نسخه بیشتر از این تعداد بوده است، چراکه در زمان باز شدن عطف، فقط قسمتی از عطف تعداد زیادی برگه وجود داشت و مابقی آن مفقود شده بود. مرمت آن با توجه به تعداد صفحه، میزان آسیب و وسعت زیاد بخش های مفقود شده حدود دو سال طول می‌کشد که هم اکنون در نیمه راه مرمت آن هستم.

هاشمی با اشاره به تحریم و گران شدن مواد اولیه مرمت توضیح داد: این کتاب به دلیل آسیب زیادی که دارد، مواد و تیشو و کاغذ پرکننده زیادی را مصرف می‌کند و به دلیل گران شدن با مشکلاتی مواجه هستم که هم اکنون از مواد موجود استفاده می‌کنم اما برای ادامه کار مجبور به سفارش مجدد مواد هستم.

پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران دانشگاه باهنر کرمان با دانشگاه فرانکفورت و برلین آلمان تفاهمنامه همکاری دارند و این مرمت نیز جزوی از این تفاهمنامه به شمار می‌رود، چنانچه پیش از این نیز وندیدادی قاجاری توسط ایران مرمت شده بود.

وندیداد تنها نسک اوستایی دوره ساسانی است که به طور کامل به دست ما رسیده است و در مجموعه اوستا نوزدهمین نسک بوده و بیشتر از جنبه تاریخی و ادبیاتی مورد توجه است تا جنبه دینی و آیینی. به گفته پژوهشگران دین زرتشتی امروزه هیچ‌ یک از زرتشتیان یا ایرانیان چه در ایران و چه در بیرون از ایران قوانین وندیداد را اجرا نمی‌کنند؛ چراکه قانون و فرامین شهرنشینی و دادگری در هر دوره براساس زمان و مکان و حغرافیا تغییرپذیر است و هیچگاه ثابت نمی‌ماند. پس از دو روی ما می‌توانیم به وندیداد و ارزش‌های آن بپردازیم؛ یکی کهن بودن این سروده‌ها و قوانین که جایگاه فرهنگی و تمدن و دانش ایرانیان را در دوران باستان بازگو می‌کند و دوم اینکه وندیداد به دبیره اوستایی نگاشته شده است و از این نسخه‌ای سترگ و ارزشمند است.