نجف‌خانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گرایش به افسانه‌ها و قصه‌ها را پدیده‌ای جهانی دانست و افزود: تنها مخاطبان ایرانی از افسانه استقبال نمی‌کنند بلکه امروز بسیاری از کشورها به افسانه روی آورده‌اند زیرا افسانه‌ها پایان خوشی دارند و این مساله به انسان ناامید معاصر امید می‌دهد که زمانی ناراحتی‌ها به پایان می‌رسد و روشنی و خوبی بر بدی و تیرگی چیره می‌شود.

این فعال فرهنگی تنهایی را درد اصلی و مشترک انسان امروز دانست و افزود: آدمی که در جهان امروز زندگی می‌کند از صنعت و جهان صنعتی به ستوه آمده و دنیای دیگری را جست و جو می‌کند. انسان امروز، کسی است که پاسخ سوال‌های بی شمارش را نیافته وگرنه تا این اندازه سرخورده و دلزده نمی‌شد؛ بنابراین طبیعی است که انسان امروز به آثار فانتزی پناه ببرد و از واقعیت موجود بگریزد.

نجف‌خانی با اشاره به ضرورت گردآوری و نوکردن قصه‌ها و افسانه‌ها گفت: نویسنده‌های ما به خوبی می‌توانند بچه‌ها را با اساطیر آشنا کنند. برای مثال، شما سه‌گانه آرمان آرین، «پارسیان و من»را بخوانید. بخشی با تخیل نویسنده نوشته شده و بخش دیگر اسطوره‌ها وافسانه‌های ایرانی است. مهم‌تر از همه این‌که این داستان‌ها، با یک تکنیک روزآمد نوشته شده برای این‌که آرین، جوان است، کتاب می‌خواند، فیلم می‌بیند و اصلاً این کتاب‌ها را بر اساس بازی‌های کامپیوتری نوشته است. نویسنده‌های دیگر هم می‌توانند به بازآفرینی و به‌روزکردن قصه‌ها و افسانه‌ها ،مبتنی بر دیدگاه های خود بپردازند.

مترجم کتاب «آبشار یخی» که به اسطوره‌های کشورهای اسکاندیناوی می‌پردازد معتقد است: کشورهایی چون آمریکا که گذشته و تاریخ ندارند، برای خود موزه می‌سازند و فرهنگ و هویت ساختگی خود را به بهترین وجه معرفی می‌کنند. آن وقت ما قدر داشته‌هایمان را نمی‌دانیم، یا نابودشان می‌کنیم و یا دودستی به دیگران می‌بخشیم. این ما هستیم که اجازه می‌دهیم مولانا و رازی و ابوعلی سینا از آنِ کشورهای دیگر شود.