خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- اسکاتلند، بخشی از بریتانیا و گوشه‌ای تاریخ‌ساز در مسائل سیاسی و دینی شیر پیر استعمارگر را تشکیل داده‌است. سرزمینی که از قطب‌های صنعتی، کشاورزی و معدنی بریتانیا محسوب می‌شود، اما به دلیل دیگری هم تاریخساز است. فوتبال در اسکاتلند یعنی همه‌چیز و امروزه، اسکاتلندی‌ها هویت ملی و همه چیز خود را در فوتبال می‌جویند. گلاسگو شهری‌است که در اوائل سده هفدهم هزاره دوم میلادی تغییرات بزرگی کرد و خیلی سریع به دومین شهر بزرگ امپراتوری بریتانیا بدل شد تا جایی که پررونق‌ترین بندر تجاری بریتانیا شد و به همین دلیل، ساخت صنایع کشتی‌سازی و لوکوموتیوسازی در این شهر آغاز شد و  قطبی بزرگ در اروپا در عرصه فعالیت‌های اقتصادی و کارگری شد. 

گلاسگو بعد از لندن، برلین و پاریس چهارمین شهر بزرگ اروپایی شناخته شد و مترو آن نیز بعد از لندن و بوداپست قدیمی‌ترین مترو جهان شناخته می‌شود. فوتبال برای چهارخانه‌پوشان قدیمی اسکاتلند یکی از بهترین تفریحات محسوب می‌شود و دو تیم سلتیک گلاسگو و گلاسگو رنجرز همه اعتبار و بزرگی فوتبال این شهر را در اروپا رقم می‌زنند، تا جایی‌که این دو تیم در سال 1967 همزمان در فینال جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا و جام حذفی باشگاههای اروپا به فینال راه یافتند. 

گلاسگو به همراه لیورپول و مادرید تنها شهرهای بزرگ اروپایی است که در پایان یکسال فوتبالی، هر دو نماینده آنان راهی فینال دو جام معتبر اروپا شدند. 

پل جان دیکس، اگر چه از جمله شاخص‌ترین نویسندگان ورزشی اسکاتلند محسوب می‌شود که طی سالها فعالیت خود سعی کرده‌است بی‌طرفی‌اش را نسبت به دو تیم  به اثبات رساند، ولی با نوشتن و چاپ این کتاب درباره سلتیک گلاسگو قضاوت‌ها را نسبت به خود تغییر داده‌است. 

نویسنده در این کتاب، آماری از ورزشگاه‌های اسکاتلند و نخستین بازی ملی را که در گلاسگو برگزار شده‌است، با عکس‌هایی بسیار زیبا ارائه داده و یادآور شده‌است که نخستین بازی ملی در منطقه‌ای به‌نام پارتیک در حومه اسکاتلند میان تیم های ملی انگلیس و اسکاتلند برگزار شده که نخستین بازی ملی در سطح جهان است. این بازی در سال 1872 یعنی یکصد و چهل و یک سال پیش برگزار شده‌است. 

این مفسر بزرگ ورزشی از سلتیک پارک به عنوان معبد طرفداران سلتیک گلاسگو یاد کرده‌است که گنجایشی معادل  60832 نفر دارد و از هامبدون پارک به عنوان ورزشگاه ملی اسکاتلندی‌‌ها نام می‌برد که در سال 1937 میزبان دیدار تیم‌های اسکاتلند و انگلیس بود که 149547 نفر تماشاگر را در خود جا داد که در تاریخ فوتبال اروپا بی‌سابقه است. این تاریخی‌ترین دیدار دو تیم بود که مردان میزبان با پیروزی 1ـ 3 شکست تلخی را برای انگلیسی‌ها رقم زدند. 

اهالی گلاسگو از صمیمی‌ترین شهروندان بریتانیایی شناخته می‌شوند و هرکس به اسکاتلند سفر می‌کند و با دامن‌های چهارخانه بعضی  مردان این شهر روبرو می‌شود، نمی‌تواند تعجب خود را از این بابت مخفی کند: چهارخانه‌هایی که هر رنگ آن متعلق به یک قوم و نژادی خاص است. 

دیدارهای دو تیم گلاسگو رنجرز و سلتیک گلاسگو از دیدنی‌ترین دربی‌های بزرگ فوتبال جهان است که علاوه بر مسائل ورزشی، ریشه‌های مذهبی هم در آن دخیل است، زیرا  طرفداران سلتیک گلاسگو کاتولیک و تماشاگران گلاسگو رنجرز پروتستان هستند و به همین دلیل جدال این دو بزرگ تاریخ اسکاتلند از جمله دیدنی‌ترین رویدادهای فوتبال بریتانیا و حتی اروپا محسوب می‌شود. 

پل جان دیکس از سلتیک گلاسگو به عنوان افتخار‌آفرین فوتبال  بریتانیا در فوتبال قاره سبز یاد کرده است. زیرا در تاریخ یکصد و پنجاه ساله فوتبال باشگاهی در اروپا، سلتیک گلاسکو نخستین تیم در تاریخ قاره است که در پایان یک سال توانسته‌است فاتح سه جام قهرمانی در لیگ، جام حذفی و جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا شود و بعد از آنان تنها شش تیم دیگر این افتخار را به دست آورند. 

سلتیک گلاسگو در سال 1967 به این افتخار نائل آمد، آژاکس‌آمستردام در سال 1972 با ستارگانی همانند یوهان کرویف، یوهان نیسکنز و رودی کرول به این پیروزی رسید و در سال 1988 پی.اس. وی آیند هوون دومین تیم هلندی بود که به چنین افتخاراتی دست‌یافت. 

منچستر یونایتد در سال 1999، اینترمیلان در سال 2010 و بایرن مونیخ در سال 2013 این افتخار جاودانه را تکرار کردند، ولی بنیانگذار چنین غرورآفرینی را باید سلتیک گلاسگو دانست که باعث شادی میلیونها کاتولیک مسیحی در سراسر جهان شد. 

پل جان دیکس همچنین به پیروزی‌های رکوردآفرین آنان در فتح جام قهرمانی باشگاه‌های اسکاتلند اشاره کرده و در پایان یادآور می‌شود که شاید لیورپول و منچستر یونایتد پرافتخارترین تیم‌های بریتانیایی در جام قهرمانی باشگاههای اروپا محسوب شوند، ولی باید در نظر داشت که سلتیک گلاسگو در سال 1967 با پیروزی در جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا نام خود را به عنوان نخستین تیم بریتانیایی فاتح این جام در تاریخ این رقابت‌ها به ثبت رسانید و یک سال بعد از آنان منچستر یونایتد با پیروزی 1ـ 4 در ویمبلی لندن در برابر بنفیکا افتخار مردان اسکاتلندی را برای بریتانیا تکرار کرد. 

پل جان دیکس مصاحبه‌هایی طولانی با بزرگان تاریخ سلتیک گلاسگو از جمله کنی دالگلیش، روی ماکاری، گوردون مک کوئین، داوی های، دانی مک گراین، گراهام سوئنس که همه آنان بعد از درخشش در جمع سبز و سفید پوشان اسکاتلندی راهی تیم‌های بزرگ انگلیس شدند انجام داده و از جیمی جانستون به عنوان اسطوره این باشگاه یاد کرده که در بازی پایانی فینال جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال 1967 در برابر اینترمیلان زننده گل پیروزی آن بازی تاریخ‌ساز شد و باعث شد تا شهر بندری گلاسگو تا صبح غرق در شادی میلیون‌ها کاتولیک سراسر اسکاتلند شود که برای برپایی جشن راهی پایتخت شده بودند. 

در حرکت تکاملی سلتیک گلاسگو جک استین مربی بزرگ اسکاتلندی در دهه‌های 60 و 70 هزاره دوم میلادی نقش زیادی ایفا کرد و در نهایت در بازی‌های مقدماتی جام جهانی 1974 آلمان غربی روی نیمکت تیم‌ ملی اسکاتلند دچار عارضه قلبی شد و جان خود را از دست داد و در این کتاب از او هم به عنوان اسطوره جنگندگی و افتخارآفرینی برای سلتیک گلاسگو یاد شده است. 

سلتیک گلاسگو، همه بازیکنان اسکاتلندی خود را از میان مسیحیان کاتولیک برگزیده و بیشتر متکی به بازیکنان نوجوان و جوانانی است که از فوتبال محلات و خیابانها راهی آکادمی این تیم شده و به همین خاطر نویسنده نام کتاب خود را به خاطر این افراد، ارزش بچه‌های خیابانی نام نهاده است: تیمی که در سال 1970 ویم یانس هلندی زننده گل پیروزی‌آور فاینورد روتردام هلند در جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا را به خدمت گرفت و با او به افتخارات زیادی دست یافت.