سرویس دین و اندیشه خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) -سیروس شهریاری؛ در حملات اخیر و جانگداز رژیم اشغالگر قدس به میهن عزیزمان، یکی از زخمخوردهترین نقاط، نه فقط ساختمانی در خیابان سهروردی شمالی تهران، بلکه بنایی بود که در آن شعله روشن عدالت، معرفت و اندیشه حقوقی نسلها افروخته شده بود. منزل حضرت استاد دکتر ناصر کاتوزیان، پدر علم حقوق ایران، که هنوز هم همسر شریف، بزرگوار ایشان در آن ساکن است، دچار آسیب جدی شده و در شأن سکونت انسانی همراه با احترام وی باقی نمانده است.
این خانه، صرفاً چهاردیواریای ساده نیست؛ بلکه آستانهای است که هزاران جوان ایرانی در آن تربیت شدند، حق آموختند، اخلاق ورزیدند و افتخار آفریدند. خانهای است که از آن، اندیشههای ناب استاد کاتوزیان برخاست و سرنوشت علم حقوق در ایران را تغییر داد؛ خانهای که بهراستی باید چون نگینی در میان دستان صیانتگر این ملت، به ویژه نهادهای حقوقی و علمی کشور، نگهداری شود.
با نهایت احترام، انتظار میرود نهادهایی که استاد فقید بیشترین رونق و آبرو را به آنها بخشیدند—بهویژه کانون وکلای دادگستری مرکز و دانشکده حقوق دانشگاه تهران—در این لحظه حساس، سکوت نکنند و وظیفه تاریخی خود را بهجا آورند. اگر سازمان میراث فرهنگی کشور تاکنون قدر این خانه و صاحب آن را چنانکه باید ندانسته، اکنون وقت آن است که کانون وکلای دادگستری مرکز، بهپاس سالها نورافشانی استاد بر ساحت وکالت و عدالت، گام پیش بگذارد و غبار اندوه را از این خانه برچیند.
فرصت، مغتنم است؛ نه فقط برای بازسازی یک بنا، بلکه برای ترمیم بخشی از جان زخمی جامعه حقوقی ایران؛ فرصتی برای ابراز محبت و قدردانی از بانویی که در سکوت، سالها زمینه خدمت یکی از بزرگترین مردان تاریخ حقوق ایران را فراهم کرد.
پیشنهاد میشود جناب آقای دکتر حبیبزاده رئیس محترم کانون محتشم مرکز، که همواره یاور و همراه جامعه حقوقی بودهاند، با اهتمام ویژه، پیگیری این اقدام شایسته را برعهده گیرند تا با همت ایشان، منزل استاد، چون گذشته، مظهر عزت، احترام و چراغدار آرمان عدالت باقی بماند.
باشد که این همراهی، اندکی از دین بزرگ ما نسبت به روح بلند، بیادعا و آسمانی استاد کاتوزیان و بانوی مهربان همراهش را ادا کند.
نظر شما