به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست نقد كتاب «داستان‌هایی برای شب و چندتایی هم برای روز» نوشته بن لوری، عصر دیروز، یکشنبه، 16 تیر، با حضور اسدالله امرایی (مترجم کتاب)، محسن فرجی، فرزام شیرزادی و اصغر نوری در سرای اهل قلم برگزار شد. 

شیرزادی، کارشناس و دبیر نشست، سخنانش را با ارایه توضیحاتی درباره بن لوری، نویسنده این کتاب، آغاز کرد و گفت: لوری، نویسنده‌ای جوان است که داستان‌هایش را پیش از چاپ به طور پراکنده در نیویورکر منتشر کرده بود و در سال 2011 آن‌ها را در مجموعه‌ای مستقل گردآوری کرد. داستان‌های این کتاب بسیار کوتاه هستند و به نظر می‌رسد بخشی از این آثار می‌توانند طرح داستانی بلند باشند.

این داستان‌نویس و روزنامه‌نگار افزود: به نظر می‌آید این نویسنده مرز واقعیت، کابوس و رویا را در هم می‌شکند و تلفیقی از این موارد را ارایه می‌دهد، با این حال در برخی داستان‌های کتاب وقایع باورپذیر نیستند. یکی از ویژگی‌های دیگر داستان‌های این مجموعه کوتاهی آن‌هاست و در فرصت کوتاهی می‌توان آن‌ها را خواند و با نگاه متفاوت نویسنده به زندگی آشنا شد.

شیرزادی این ویژگی‌های کتاب را به معنای نفی کتاب و نویسنده‌‌اش ندانست و ادامه داد: قرار نیست همیشه داستان‌هایی از نویسندگان شاخص ترجمه شود. امرایی ترجمه‌ای انجام داده و آن را با زبان غنی به مخاطب ارایه کرده است. 

نویسنده کتاب «سه‌شنبه قرقی» درباره ساختار داستان‌های لوری نیز گفت: ساختار کلی داستان به گونه‌ای است که کمتر در دیگر آثار نویسندگان مطرح دیده می‌شود و مساله‌ای که مخاطب با آن مواجه می‌شود این است که بسیاری از داستان‌های این کتاب طرح یا پلات یک داستان بلند هستند.

نوری، مترجم، در ابتدای سخنانش با بیان این‌که آشنایی با نویسنده‌ای که در ایران شناخته شده نبود یکی از نکات مثبت این کتاب است، اظهار کرد: با خواندن داستان‌های این کتاب برای مخاطب قطعی می‌شود که نویسنده حوادث غیر واقعی را در دنیای واقعی دنبال می‌کند و هیچ تلاشی هم برای منطقی جلوه دادن آن‌ها انجام نمی‌دهد. 

مترجم مجموعه «سه‌گانه‌ دوقلوها»، اثر آگوتا کریستف، در این برنامه به داستان «مسخ» کافکا اشاره کرد و افزود: کافکا در داستانش سعی می‌کند منطقی را برای زندگی حشره تعریف کند و به مخاطب نشان می‌دهد که چگونه یک حشره در دنیای انسان‌ها زندگی می‌کند اما بن لوری در بند این مسایل نیست.

نوری داستان‌های لوری را به انیمیشن تشبیه کرد و گفت: داستان‌های او اغلب از یک رئالیسم آغاز و به اتفاقی غیرواقعی منتهی می‌شود. در واقع داستان‌ها به قدری کوتاهند که نویسنده مجال باورپذیر کردن را در آن نداشته و البته این سبک نگارش انتخاب نویسنده است و نقطه ضعف او محسوب نمی‌شود. او تمام قدرت خود را برای ساختن فضای غیرواقعی به کار می‌گیرد و همین تخیل نویسنده برای مخاطب سرگرم کننده است.

مترجم کتاب «همسر اول» نوشته فرانسواز شاندرناگور به برخی از داستان‌های «لوری» اشاره کرد که به عقیده وی در آن‌ها علاوه بر سرگرمی پیامی هم به مخاطب منتقل شده‌اند و افزود: همین سرگرم‌کننده بودن داستان‌ها سبب شده دیالوگ‌های به یاد ماندنی کمی در کتاب دیده شوند، ولی تخیل نویسنده در بسیاری از مواقع غافل‌گیر کننده است. من عقیده دارم ما در جامعه‌ای متفاوت از لوری زندگی می‌کنیم و در کنار سرگرمی به دنبال این هستیم که داستان پیامی هم داشته باشد. 

نوری افزود: به نظر من رویکرد داستان‌ها این است که مخاطب آمریکایی و اروپایی که از سیاست و فلسفه در داستان‌ها خسته شده بتواند با خواندن این آثار مدتی از این فضا فاصله بگیرد و به چیز دیگری فکر نکند. نویسنده می‌خواهد با ساخت دنیایی کوچک و غیرواقعی مخاطب را جذب کند و ساختار داستان هم همین گونه شکل گرفته و نباید انتظار بیشتری داشته باشیم.

تمجید از فعالیت‌های اسدالله امرایی، مترجم این کتاب، مبحثی بود که محسن فرجی، یکی از منتقدان حاضر در این نشست در ابتدا از آن سخن گفت. وی در این‌باره توضیح داد: اگر مردم قدرشناسی باشیم باید مجسمه‌ای از آقای امرایی بسازیم. من معتقدم او یکی از خادمان بزرگ فرهنگ است و در تمام سال‌های فعالیتش نویسندگان زیادی را به ما معرفی کرده و آثار زیادی با ترجمه او در مطبوعات و کتاب‌ها به چاپ رسیده‌‍‌اند.

فرجی درباره داستان‌های این کتاب نیز گفت: ژانر داستان‌های بن لوری به گونه‌ای است که نویسنده در آن‌ها دنیای خود را می‌سازد و نویسنده امکان تازه‌ای را مقابل نویسندگان قرار می‌دهد. بن لوری برخلاف نویسندگانی مانند کارور و همینگوی، که داستان را در زمان و فضای مشخصی روایت می‌کنند، از افسانه‌ها و حکایات استمداد می‌گیرد.

امرایی در ادامه برنامه در پاسخ به انتقادهایی که از ساختار داستان‌های این نویسنده شده بود، گفت: بن لوری با این سبک نوشتن تنها نیست و این روال داستان‌نویسی در کشورش ادامه دارد و نویسندگانی با همین شیوه داستان‌نویسی جوایز ادبی معتبری چون بوکر را دریافت کرده‌اند. در کتاب «داستان‌هایی برای شب و چندتایی هم برای روز» هم شکل داستانی با تفاوت‌هایی روایت می‌شود و این نویسنده با این کتاب توانسته به دانشگاه‌های مختلف آمریکا برود و درباره شیوه داستان‌نویسی‌اش صحبت کند.

وی افزود: داستان‌های کوتاه مجال باورپذیر کردن را به نویسنده نمی‌دهند و هدفم از ترجمه داستان‌های لوری این بود که نشان دهم داستان بدون پیام هم می‌تواند خوب باشد.

در پایان نشست نیز کارشناسان به سوالات حاضران درباره این کتاب، سبک نویسنده و ویژگی‌های ترجمه ادبی پاسخ دادند.