به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر، سعید حسام‌پور شامگاه پنجشنبه در آیین چهلمین روز درگذشت سیدجعفر حمیدی گفت: برای سخن در باب سیدجعفر حمیدی که استادی اندیشه‌ورز بود، در دیوان حافظ کنکاش کردم تا غزلی در شأن این استاد فقید دریابم و برای دوستدارانش بخوانم.
وی افزود: با غور در غزل‌های حافظ، «منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن / منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن…» را که عصاره عشق‌ورزی، رهاوارگی، آزادگی و اندیشهورزی بود، مناسب تحلیل و تفسیر شخصیت حمیدی یافتم، چراکه او ضمن اینکه انسانی مردم‌دار و عشق‌ورز و اندیشمند بود، آزاده و دریادل و رها و آزاده بود.
این استاد دانشگاه یادآور شد: با تفحص در اندیشه و شعر مولانا و حافظ به این مهم دست می‌یابیم که آنها در عصر معاصر نیز شاگردانی دارند که بر طریق آزادگی و رهایی زیست کرده‌اند و یکی از آنها دکتر حمیدی است.
حسام‌پور تاکید کرد: طبق بررسی‌های صورت‌گرفته در فرهنگ ما و فرهنگ جهانی، معمولاً مشاهیر و اساتید علمی دارای شخصیتی دووجهی هستند، یعنی پروراننده و گستراننده هستند و تعداد محدودی استاد وجود دارد که شخصیتی سه وجهی داشته باشد؛ یعنی، پروراننده، گستراننده و آفریشنگر باشند که استاد حمیدی و چهره‌های چون باغچه‌بان، بهمنی و شفیعی‌کدکنی جزو این گروه شخصیتی هستند.
وی با تاکید بر اینکه با نگاهی به زیست حمیدی، متوجه می‌شویم که همه وجود وی با و برای مردم بود، گفت: او نه تنها شیفته و مروج فرهنگ عامه به‌ویژه فرهنگ بوشهر بود، بلکه مبلغ فرهنگ ایرانی بود که از این خصایص استادان و مربیان آفریشنگر است.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه شیراز در ادامه حمیدی را شخصیت بزرگ و آزادمرد دانست و افزود: او پیوسته به شاگردانش عشق به زبان فارسی و عشق به سرزمین ایران را آموخت. او در کنار عشق به دیارش و دریا، ویژگی‌های شخصیت رند را در خود پروارنده بود و از هر چه رنگ تعلق‌پذیری بود خود را رهانده بود. حمیدی آزاده‌ای بود که از حصار مصلحت‌بینی و مصلحت‌اندیشی رهیده بود و حقیقتاً عاشق پژوهش و نوشتن برای ایران، بوشهر و مردم بود.
حسام‌پور ادامه داد: او در کشورهای مختلف با عشق و عزت، فرهنگ ایرانی را معرفی کرد که این کار او نشان از عشقش به ایران داشت. او همچنین با پرداختن به فرهنگ عامه به‌مثابه پلی میان فرهنگ جهان و فرهنگ بومی عمل کرد. او با تألیف آثار منحصربه‌فرد در باب تاریخ و ادبیات بوشهر و آموزش زبان و ادبیات فارسی و تدوین گزیده‌های شعر فارسی، گستراننده دغدغه‌مندی برای شعر فارسی بود.
وی تاکید کرد: حمیدی اهل سکون و ایستایی نبود، او اهل خلق معنا و پویا بود. اگر می‌خواهیم که یاد چنین استاد فرهیخته‌ای را زنده نگه داریم، بایستی در سلوک و رفتارمان به تاسی از او، آفریشنگر شویم تا به زندگی خودمان و دیگران ارزش ببخشیم. همان‌طور که حمیدی دغدغه محیط زیست، شعر و فرهنگ بومی را داشت، ما هم با انجام کارهای مثبت در حوزه محیط زیست و ادبیات فارسی یاد و نامش را زنده نگه داریم.
سخنرانی کوتاه امیرخسرو حمیدی فرزند حمیدی، شعرخوانی رضا معتمد، شاعر و منتقد ادبی و حسین‌نوری فیروزی به یاد حمیدی و تعریف خاطراتی کوتاه از سوی عبدالمجید زنگویی، دوست هشتاد ساله این استاد فقید در باب وی، رونمایی از پرتره استاد با هنر دستان غزاله بوالخیری و همچنین رونمایی از سردیس حمیدی از دیگر بخش‌های آیین چهلمین روز درگذشت دکتر سیدجعفر حمیدی بود.
به گزارش ایبنا، سید جعفر حمیدی، استاد بازنشسته دانشگاه تهران، شاعر، نویسنده، بوشهرشناس و خلیج‌فارس‌پژوه متولد پنجم آذر در بوشهر بود. او در دوران پربرکت زندگی خود، مقالات و آثار مکتوب بی‌شماری را در حوزه ادبیات پدید آورد که برخی از آنها در دانشگاه هم‌اینک تدریس می‌شوند. سیدجعفر حمیدی تا پیش از اینکه بیماری او را زمین‌گیر کند، حضور فعالی در رویدادهای فرهنگی داشت اما در چند سال اخیر، به دلیل شرایط جسمانی‌اش خانه‌نشین شد به طوری که حتی نتوانست در آیین بزرگداشتی که آذر سال گذشته برای وی در تهران برگزار شد، حضور پیدا کند. وی سرانجام شامگاه شنبه، ۳۰ فروردین جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
«وصلت در سده تظلم»، «ابراهیم ابراهیم»، «از خون کبوتران»، «ابر باران بار»، «از سایه تا نشان»، «آینه شروه‌کسرایی»، «وزیرکشان»، «تاریخ نگاران»، «سعدی در کیش»، «تاریخ اورشلیم»، «بوشهر در مطبوعات عصر قاجار، «بندر ریگ»، «فرهنگ‌نامه بوشهر»، «سی بوشهر»، «صد رباعی، صد غزل، صد دوبیتی» و… از جمله تالیفاتی است که حمیدی در طول حیاتش راهی بازار نشر کرد.
نظر شما