به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری آلمان، طبق گفتگوی این خبرگزاری با نویسندگان این کشور، هنگامی که «والسر» نویسنده کتاب «مرگ یک منتقد»، «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان را برای رای ممتنع آلمان دراین زمینه ستود ، «رالف گیوردانو» از سیاست فاجعه بار مماشات دولت فدرال آلمان انتقاد کرد. 

«پتر اشنایدر» و«هانس کریستوفر بوخ» از جمله موافقان این اقدام هستند که همراه «ولف بیرمان» درخواست فرانسه علیه معمر قذافی را تایید کردند. «کلاوس اشتیک» مدیر آکادمی هنر برلین هم از تصمیم مبنی بر ممنوعیت پرواز که ازسوی شورای امنیت سازمان ملل گرفته شد، استقبال کرد. 

«مارتین والسر» نویسنده 84 ساله با تحسین «مرکل» به خاطر دور نگه داشتن آلمان از ماجرای لیبی، تصمیم صدر اعظم کشورش را تصمیمی برشمرد که او به عنوان سیاستمداری آلمانی باید آن را اتخاذ می کرد. او دلیل این تصمیم «مرکل» را درس گرفتن از ماجرای افغانستان دانست و افزود : او آموخته زمانی که کسی خود را وارد ماجرای جنگی می کند، چه نتیجه ای به دست می آید. «والسر» خویشتنداری آلمان در ماجرای لیبی را با پاسخ نه آلمان به جنگ عراق در زمان صدراعظمی «گرهارد شرودر» مقایسه کرد و گفت : آن تصمیم یک موفقیت تاریخی بود که «شرودر» در آن زمان برای ما به دست آورد. 

«هانس کریستوفر بوخ» دیگر نویسنده آلمانی با توجه به رای ممتنع آلمان در کنار کشورهایی همچون چین و روسیه در شورای امنیت سازمان ملل، این اقدام آلمان را قرار داشتن این کشور در بدترین شرایط دانست و گفت: با احترام تمام برای این قدرت های جهانی باید بگویم که آن ها کشورهایی دموکرات و حکومت هایی مبتنی بر قانون نیستند. آلمان باید آرامش خودش را داشته باشد.» این چهره آلمانی معتقد است که وضعیت در لیبی کاملا غیرقابل پیش بینی است و بهترین اقدام سکوت کردن است. «بوخ» 66 ساله افزود : من به نسل 68 تعلق دارم که اغلب به سرعت اظهار نظر می کردند.اما جوانان واکنش صلح طلبی را درونی کرده اند و در پی هر شکی از اقدام نظامی استفاده می کنند. 

اما از نظر «رالف گیوردانو» 88 ساله با توجه به وضعیت لیبی دلیلی برای صلح طلبی وجود ندارد.وی در این مورد اظهار داشت : درس هایی که من از تجربیات زندگی شخص خود گرفته ام نشان می دهد که حاکمان مستبد، بیرحم و شکنجه گری همانند قذافی مردم را راحت نمی گذارند. در این مورد هیتلریسم مثال آموزشی کلاسیک است که نشان می دهد تاخیر در مجازات دیکتاتورها چه عواقبی دارد. 

«پتر اشتایدر» دیگر نویسنده آلمانی اما، خویشتنداری آلمان را مفتضحانه و مزورانه نامید. این نویسنده 70 ساله که نمی خواهد تجربیات جنگ عراق را بپذیرد در مصاحبه ای اعلام کرد : یکی از فاجعه ترین بهانه های سیاسی اشاره به درس های احتمالی تاریخ است. جنگ عراق بر پایه دروغی مبنی بر وجود سلاح های کشتار جنگی در این کشور استوار بود و وکالت سازمان ملل آن را پوشش داده بود.در مورد لیبی مساله حمایت از یک ملت قیام کننده در برابر دیکتاتوری جنایتکار مطرح است.«نیکولای سارکوزی» رییس جمهور فرانسه چند روز پس از درخواست فیلسوفانی همچون «پاسکال بروکنر» ، «آندره گلوکزمان» و «برنهارد هنری لوی» ابتکار عمل را به دست گرفت. در آلمان ترس از یک لشگرکشی افسار گسیخته به لیبی وجود دارد که من آن را نمی فهمم، زیرا قرار نیست سربازان پیاده نظام به لیبی ارسال شوند و این اقدام هم خوب و هم درست است. در فرانسه دخالت در امور سیاسی امری عامه پسند است و در این زمینه می توان مقاومتی را به یاد آورد که بدون کمک های نظامی از خارج فرانسه محکوم به شکست بود.