سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - بهروز افشار، خواننده و معلم آواز؛ اینجا همه چیز وصل است به سیاست و همه امور با ممیزیهای مختلف سر وکار دارد و مجوز گرفتن برای امور فرهنگی وهنری بزرگترین دغدغه همه اهالی فرهنگ وهنر است.
در ۴۵ سال گذشته و با تغییرات در روشهای حکومتی، هنرمندان، نویسندگان و اهالی فرهنگ بسته به موقعیتها و اینکه کدام جناح سر کار است و یا معاونت فرهنگی در اختیار چه کسی است از فرصتهای پیش آمده استفاده کردهاند تا بتوانند از سد ممیزی تا حدودی عبور کنند و آثارشان را منتشر کنند، کنسرت بدهند یا حرفهایشان را بزنند.
استاد شجریان و استاد مشکاتیان با استفاده از لابی دکتر صادق طباطبایی (وزیر خارجه دولت موقت) توانستند با دردسرهای زیاد آلبوم «بیداد» را در دهه شصت منتشر کنند گرچه همان موقع کسانی به استاد اعتراض داشتند و ایشان را حکومتی میدانستند. در دوره خاتمی گشایش در امور فرهنگی واجتماعی به وجود آمد کتابهای زیادی منتشر شد فیلمهای زیادی از توقیف درآمد و کنسرت «راز نو» استاد علیزاده با حضور خواننده زن برگزار شد، پس اگر در سیاست حاکم تحولی به وجود آمد حتماً فعالان اجتماعی از آن استفاده میکنند همچنان که حکومت مشکلات خود را با طرح اصلاحطلبی تا حدودی حل کرد اما جامعه هم از آن تحولات منتفع شد.
در دوره های بعد هم فعالان مدنی و اهالی فرهنگ، ادب و هنر توانستند بخشهایی از دستاوردهای خود را نهادینه کنند و حکومت هم علیرغم خواسته خود در بسیاری موارد عقب نشینی کرد و به خواستههای مردم تن داد. در شرایط کنونی به دلایل مختلف فرصتی فراهم شده برای کنسرتهای متعدد از جمله کنسرت همایون شجریان که به نظرم بسیار مغتنم است. به جای هتاکی وسرزنش ایشان، باید از این فرصت استقبال کرد. ضمن اینکه همایون یک فرد سیاسی نیست و چه بهتر که به جای ترکیه ودبی درکشور خودمان در صحنه باشد
نظر شما