بابک عابدین در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، درباره ضرورت ادغام اتحادیه‌های چاپ، عنوان کرد: در ابتدا باید دید بزرگترین توجیهی که برای ادغام اتحادیه‌های تخصصی صنعت چاپ وجود دارد، چیست؟ آنچه من شنیدم این است که قدرت تأثیرگذاری‌ صنعت چاپ در جامعه تصمیم‌گیر با ادغام، افزایش پیدا می‌کند.

وی افزود: نکته‌ای درخور توجه اینکه هر اتحادیه صنفی رسته‌های مختلفی دارد؛ به‌عنوان مثال لیتوگرافان شامل مُهر و کلیشه‌سازان، روتوگراور، لیتوگراف و .. هستند یا اتحادیه صحافان شامل پاکت‌سازها، دفترسازها، جلدسازان و ..، در این میان در کنار هم قرار گرفتن همه این رسته‌ها در قالب یک تشکل بایدها و نبایدهایی به همراه دارد.
 
عابدین با طرح یک سؤال ادامه داد: این سوال مطرح می‌شود که آیا تشکل‌هایی که به‌عنوان تشکل‌های تخصصی مشغول فعالیت هستند، تا چه میزان توانسته‌اند رضایت اعضای خود را جلب کرده و آیا اصلا توانسته‌اند دغدغه‌های زیرمجموعه‌شان را تأمین کنند، آیا تشکل‌های موجود توانسته‌اند نیاز اعضای خود را برآورده کنند؟
 
لزوم تخصص‌گرایی در انجمن‌ها

عابدین با تأکید بر اهمیت نگاه تخصصی در ادغام اتحادیه‌های چاپ بیان کرد: آیا فکر شده است اگر این ادغام غیرتخصصی در سطح کلان برای همه این تشکل‌ها انجام شود چه اتفاقی می‌افتد؟ هرکدام از تشکل‌ها حدود 800 تا یک‌هزار عضو دارند و هر تشکل 12 یا 13 رسته را دربر می‌گیرد، اگر ادغام محقق شود، حدود 38 رسته و 4 هزار فعال صنفی را در یک تشکل قرار می‌دهیم و در این صورت چگونه به نیازهای تخصصی‌شان رسیدگی می‌شود؟
 
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنعت چاپ با بیان اینکه ما نباید به صورت احساسی و کوتاه‌ مدت درباره این موضوع صحبت کنیم، گفت: معتقدم اتحادیه‌ها و تشکل‌‌هایی پویا هستند که بتوانند به صورت تخصصی در کنار دولت به ‌عنوان مشاور در سیستم‌های تصمیم‌گیر اظهارنظر کنند، همچنین بتوانند به صورت تخصصی نیاز درخواستی اعضایشان را رفع کنند.
 
عابدین با اشاره به ترکیب هیئت‌مدیره این اتحادیه سراسری، عنوان کرد: اگر فرض بگیریم که در این هیئت‌مدیره 9 نفر عضو باشند، باز هم امکان عضویت یک نماینده از همه رسته‌ها وجود ندارد و مشخص نیست که همه اتحادیه‌ها در رأی‌گیری در ترکیب هیئت‌مدیره باشند.
 
به‌گفته وی، خارج کردن تشکل‌ها از وضعیت تخصصی، اشتباه است، زیرا چاپخانه‌دار صنعتی دغدغه‌های خودش و یک بنگاه پاکت‌سازی هم دغدغه‌های خودش را دارد؛ درحالی که تخصص و مهارت‌ها متفاوت است آیا افراد در یک فضای مشترک و سر یک میز، نیاز همدیگر را درک می‌کنند، به‌نظرم ایجاد چنین تشکلی، وقت تلف کردن است.
 
عابدین با بیان اینکه امروزه چاپ شاخه‌بندی شده و در کشورهای مختلف انجمن‌های تخصصی‌تر در مقایسه با گذشته دارند، گفت: البته نمی‌گوییم نیاز است صنعت چاپ در ایران شاخه شاخه شود اما وقتی موضوعات تخصصی می‌شود باید انجمن‌ها را نیز شاخه شاخه کرد؛ به‌عنوان مثال در بسیاری از کشورها، انجمن چاپ فلکسو یا انجمن چاپ لیبل فعالیت می‌کند.
 
وی با طرح پرسش دیگری درباره ادغام اتحادیه‌های چاپ ادامه داد: پس از این اتحادیه صنف چاپخانه‌داران چه نامی خواهد داشت و بر چه تخصصی فعالیت متمرکزی خواهد داشت؟! معتقدم در شرایط فعلی هم اگر در یک تشکل انسجام وجود داشته باشد، می‌تواند احقاق حق کند، اما مساله اینجا است که در تشکل‌های تخصصی کنونی به سختی انسجام وجود دارد.
 
کاری نیازمند تحقیق و پژوهش 

عابدین درباره ضرورت تخصصی بودن انجمن‌ها و اتحادیه‌های صنفی نیز گفت: در دنیا اتحادیه‌ها تشکل‌های کارگری و انجمن‌ها تشکل‌های کارفرمایی هستند، هرکدام از این مجموعه‌ها با توجه به تخصص‌شان نیاز اعضایشان را برطرف می‌کنند و تأثیرگذارند، چون آن بخش از صنعت را می‌شناسند،‌ اطلاعات دارند و تمرکز دارند تا مشکلات و دغدغه‌های صنفی خود را مرتفع کنند.
 
وی افزود: در چنین فضاهای مشترکی گاهی تضاد منافع بین اعضا وجود دارد، یک چاپخانه‌دار افست متوجه مشکلات چاپخانه‌دار حوزه چاپ لفاف انعطاف‌پذیر فلکسو نیست، بالعکس آن نیز وجود دارد؛ معتقدم به‌اصطلاح باید از بیرون به کل مجموعه نگاه کنیم و بگوییم آیا در یک تشکل سراسری، فعالان صنفی حوزه‌‌های مختلف می‌توانند مشکلات همدیگر را به شکل تخصصی حل کنند؟
 
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنعت چاپ  گفت: ایده زیبای ادغام، یکپارچه شدن و پیوسته شدن، نیازمند فکر، تحلیل و شناخت فرصت‌ها، آسیب‌ها و بررسی نقاط ضعف و قوت است، اجرایی شدن این موضوع نیازمند یک تحلیل و کارشناسی حداقل دو ساله است.
 
وی افزود: در این بررسی باید پیگیری شود چه تهدیدها و فرصت‌هایی با ایجاد این تشکل ایجاد می‌شود، شاید اگر سه اتحادیه یکی شود، صدایشان در بخش حاکمیتی کاهش پیدا کند؛ به‌عنوان چاپخانه‌دار نسل سوم، نگران این موضوع هستم و دغدغه فکری دارم و معتقدم که باید درباره آن پژوهش و تحقیق شود.