سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا): «در کوچه سار پارسی» نام کتابی است که به قلم مریم اسمعیلی تالیف و توسط انتشارات دکتر‌سین قزوین منتشر شده. این کتاب به تازگی به چاپ دوم رسیده است. «در کوچه سار پارسی» ماحصل خاطرات اسمعیلی در پی سفر به آلمان و تدریس زبان‌فارسی به دانش‌آموزان است.
مریم اسمعیلی، کارشناس‌ارشد آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان و مدرس مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) قزوین است. او چند سالی است که می‌نویسد. کارش را از نوشتن برای کودکان شروع کرده است و مجموعه داستان کوتاهش به نام «پازل» در سال ۱۳۹۷ چاپ شد. «در کوچه سار پارسی» خاطرات تدریس او بود که در سال ۱۴۰۱ چاپ شد و اکنون یک کتاب کمک آموزشی در حوزه آموزش زبان فارسی در دست چاپ دارد.
در مصاحبه پیش‌رو از او دعوت کردیم که بیشتر در مورد کتابش توضیح دهد.
- چه هدفی از انتشار کتاب «در کوچه سار پارسی» داشتید؟
«در کوچه‌سار پارسی» یادداشت‌هایی بود که در ابتدا فقط برای خودم می‌نوشتم، اما از آن‌جایی که رشته آزفا (آموزش زبان و فرهنگ ایران به غیرفارسی زبانان) رشته جدیدی است، فکر کردم که تجربیات زیسته‌ام را در اختیار مدرسین تازه کار قرار بدهم و این شد که یادداشت‌هایم را تبدیل به کتاب کردم و دومین فرزند معنوی‌ام متولد شد.
- باتوجه به اینکه مدتی به عنوان مدرس در خارج از کشور حضور داشتید علاقه ایرانیان مهاجر به زبان فارسی را چگونه ارزیابی می کنید؟
نسل گذشته، بسیار علاقمند هستند همچنان به ایران، به زبان فارسی و به فرهنگ ایران. اما نسل جدید و فرزندان این افراد چندان آشنایی با زبان فارسی تاریخ و فرهنگ ایران ندارند. ایرانیان مهاجر در کشور آلمان از وجهه مطلوبی برخوردارند. اکثر ایرانی‌هایی که مهاجر هستند تحصیل کرده‌اند که البته نبودشان برای میهن عزیزمان جای تاسف دارد.
متاسفانه نوجوانان تمایل و رغبت چندانی برای یادگیری زبان فارسی ندارند؛ یک دلیل عمده‌اش پیچیدگی‌های خط فارسی است و دلیل بعدی نبودن کتاب‌های آموزشی متناسب با سن و سال زبان آموزان و همچنین کمبود راهکارهای تشویقی.
- با توجه به تجربه‌ای که دارید، آیا زمینه برای اشاعه فرهنگ و زبان فارسی در خارج از کشور فراهم است؟ و اگر نیست به نظر شما چه اقداماتی می توان در این زمینه انجام داد؟
در حال حاضر دنیا به سمت تجاری سازی پیش می‌رود و زبان هم از این قاعده مستثنی نیست. به نظر من در حال حاضر اقتصاد و سیاست، رابطه مستقیم با توسعه فرهنگ و زبان دارند. به طور مثال، شخصی زبان فارسی را یاد می‌گیرد که بتواند از آن درآمد کسب کند. افراد کمی هستند که فقط به خاطر عشق وعلاقه به زبان فارسی بخواهند آن را فرا بگیرند. در بیشتر موارد باید یک دلیل مالی و اقتصادی وجود داشته باشد.
مریم اسمعیلی، کارشناس‌ارشد آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان و مدرس مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) قزوین است. او چند سالی است که می‌نویسد. کارش را از نوشتن برای کودکان شروع کرده است و مجموعه داستان کوتاهش به نام «پازل» در سال ۱۳۹۷ چاپ شد. «در کوچه سار پارسی» خاطرات تدریس او بود که در سال ۱۴۰۱ چاپ شد و اکنون یک کتاب کمک آموزشی در حوزه آموزش زبان فارسی در دست چاپ دارد.
در مصاحبه پیش‌رو از او دعوت کردیم که بیشتر در مورد کتابش توضیح دهد.
- چه هدفی از انتشار کتاب «در کوچه سار پارسی» داشتید؟
«در کوچه‌سار پارسی» یادداشت‌هایی بود که در ابتدا فقط برای خودم می‌نوشتم، اما از آن‌جایی که رشته آزفا (آموزش زبان و فرهنگ ایران به غیرفارسی زبانان) رشته جدیدی است، فکر کردم که تجربیات زیسته‌ام را در اختیار مدرسین تازه کار قرار بدهم و این شد که یادداشت‌هایم را تبدیل به کتاب کردم و دومین فرزند معنوی‌ام متولد شد.
- باتوجه به اینکه مدتی به عنوان مدرس در خارج از کشور حضور داشتید علاقه ایرانیان مهاجر به زبان فارسی را چگونه ارزیابی می کنید؟
نسل گذشته، بسیار علاقمند هستند همچنان به ایران، به زبان فارسی و به فرهنگ ایران. اما نسل جدید و فرزندان این افراد چندان آشنایی با زبان فارسی تاریخ و فرهنگ ایران ندارند. ایرانیان مهاجر در کشور آلمان از وجهه مطلوبی برخوردارند. اکثر ایرانی‌هایی که مهاجر هستند تحصیل کرده‌اند که البته نبودشان برای میهن عزیزمان جای تاسف دارد.
متاسفانه نوجوانان تمایل و رغبت چندانی برای یادگیری زبان فارسی ندارند؛ یک دلیل عمده‌اش پیچیدگی‌های خط فارسی است و دلیل بعدی نبودن کتاب‌های آموزشی متناسب با سن و سال زبان آموزان و همچنین کمبود راهکارهای تشویقی.
- با توجه به تجربه‌ای که دارید، آیا زمینه برای اشاعه فرهنگ و زبان فارسی در خارج از کشور فراهم است؟ و اگر نیست به نظر شما چه اقداماتی می توان در این زمینه انجام داد؟
در حال حاضر دنیا به سمت تجاری سازی پیش می‌رود و زبان هم از این قاعده مستثنی نیست. به نظر من در حال حاضر اقتصاد و سیاست، رابطه مستقیم با توسعه فرهنگ و زبان دارند. به طور مثال، شخصی زبان فارسی را یاد می‌گیرد که بتواند از آن درآمد کسب کند. افراد کمی هستند که فقط به خاطر عشق وعلاقه به زبان فارسی بخواهند آن را فرا بگیرند. در بیشتر موارد باید یک دلیل مالی و اقتصادی وجود داشته باشد.
نظر شما