محمدحسن ابوحمزه در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: امروز ادبیات مقاومت به‌خوبی جای خود را پیدا کرده و در دنیای خود سرآمد شده است. در برخی شاخه‌ها هم به سایر نمونه‌های موجود طعنه زده و پیشی گرفته است.
این نویسنده ادامه داد:امروز در کنار تولید آثار ارزشمند، هنرمندان و نویسندگان جوان و نوقلم مستعد و علاقه‌مند به موضوع مقاومت نیز ظهور پیدا کرده‌اند و خوشبختانه بستر مناسبی آماده شده است اما هنوز به نقطه مطلوب و ایده‌آل نرسیده است. تنها در بخشی از آثار جشنواره‌ای تحرک مختصری دیده شده است که آن هم پس از مدتی ساکن شده و نویسنده و اثر هردو فراموش می‌شوند.
وی تحقیق و پژوهش درراستای تولید ادبیات مقاومت را بسیار مهم دانست و افزود: این امر به این جهت ضروری است که منابع در اختیار نویسندگان قرارگیرد و آثار با پشتوانه دقیق و غنی نگاشته شود. هنوز در این زمینه کم و کاستی‌های زیادی وجود دارد و نیازمند توجه نهاد‌های فرهنگی کشور به آن است.
ابوحمزه با بیان اینکه تحریف تاریخ خطر دیگری است که ادبیات مقاومت را تهدید می‌کند، عنوان کرد: در این زمینه وظیفه رزمندگان، دست اندرکاران، فرماندهان و بدنه مماس با دفاع مقدس است تا با سرعت بخشیدن و تقویت تاریخ شفاهی، ثبت خاطرات، ارائه و جمع آوری اسناد مرتبط شخصی، ذخیره و گنجینه لازم ایجاد شود. آموزش برای نویسندگان این موضوع همراه با تداوم دوره‌های آن و ارتقای سطح آگاهی و علم آنان برای پیشرفت ضروری به نظر می‌رسد.
نویسنده کتاب‌هایی مانند «لگد آخر» و «آخرین پیام » در پاسخ به این سئوال که چه چشم‌اندازی از ادبیات مقاومت متصور هستید، گفت: خوشبختانه ادبیات مقاومت در طول سال‌های اخیر با سبقت گرفتن از سایر نمونه‌های هم‌شکل خود در تولید و تنوع موفق بوده و در بخش ترجمه به سایر زبان‌های خارجی اقدامات خوبی شده است. در این حوزه کارهای جهانی ایرانی به رقابت با سایر آثار پرداخته و معرفی ادبیات ایران به‌ویژه ادبیات مقاومت سرعت گرفته است.
وی تاکید کرد: با تقویت و اصلاح ریل گذاری موجود در این راستا و تنظیم حرکت معتدل، این نمونه از ادبیات در آینده و در جای مناسب، خود را نشان خواهد داد. سینما و تئاتر باید خود را مهیا کنند تا متاثر از ادبیات مقاومت ضعف قصه خود را برطرف و محتوای داستان قوی خود را تقویت کنند. در حقیقت سینما و تئاتر می‌توانند با اقتباس از ادبیات مقاومت بخش عمده مشکلات محتوا و متن را برطرف کنند.
ابوحمزه همچنین گفت: به‌خوبی در چشم‌انداز و آتیه ادبیات پیش‌بینی می‌شود ادبیات ایران مورد توجه هنرمندان جهانی واقع شود و منبع و ماخذ بسیاری از کارهای موفق آینده ادبیات مقاومت باشد. پس امروز باید برای فردای آن برنامه‌ریزی کرد و به کارهای زودگذر سطحی و پرهیاهوی موقت پرداخته نشود.
وی در مورد تاثیرگذاری ادبیات بر جریان مقاومت بیان کرد: مقاومت در برابر ظلم و تجاوز وظیفه‌ای است که دین برای مومنان معین کرده است. دین توصیه کرده که آزادگان اهل ایستادگی در برابر ظلم باشند. هر جا ظلم وجوری شکل گرفته باشد مقابل آن ایستادگی و مقاومت زاییده می‌شود.این نمونه از ایستادگی و مقاومت در جهان بسیار وجود داشته که امروز در تاریخ آن را می‌خوانیم.
به گفته نویسنده کتاب «آخرین پلاک شناسایی‌مان را در مشت می‌فشردیم»، اگر ظالم و متجاوز بخواهد تاریخ مقاومت را بنویسد یکسویه نویسی، سانسور، دروغ‌پردازی و تحریف تاریخ شکل می‌گیرد؛ چراکه از اصل رفتار متجاوز و ظالم بر پایه شر و به‌دور از واقعیت بنا شده است؛ پس تاریخ مقاومت را باید از زبان مظلوم و کسانی که در برابر زور ایستادگی کرده‌اند شنید و خواند.
وی با بیان اینکه ادبیات مقاومت معاصر در جهان اسلام سال هاست که در گوشه و کنار جهان متولد شده، افزود: نمونه آن از شروع تجاوز و ظلم به کشور و مردم فلسطین آغاز شده و در سایر کشورهای اسلامی نیز که مورد ظلم وجور واقع شده‌اند گسترش پیدا کرده است. در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بروز حوادثی مانند دفاع مقدس، ادبیات پایداری و مقاومت تولد یافت.
نویسنده کتاب‌های «آچمز» و «دیده‌بان‌ها ایستاده می‌خندند»، عنوان کرد: با وقوع جنگ تحمیلی گروهی از هنرمندان به سراغ این موضوع رفتند و سال‌های اولیه انقلاب آثاری تولید شد. در کنار آن برخی رزمندگان نیزدست به قلم شده و اولین نهال‌های ادبیات مقاومت کاشته شد.
جمعه ۹ تیر ۱۴۰۲ - ۰۹:۵۸
نظر شما