داستان جدید توکارچوک با عنوان «ینته» از سوی مجله نیویورکر منتشر شده است و نویسنده در گفتگویی با این مجله درباره این داستان صحبت کرده است که بخشی از آن را در زیر می‌خوانیم:
داستان ینته حول محور مرگ پیرزنی می‌گردد که به یک مهمانی عروسی آورده شده و وانمود می‌شود که زنده است. چطور این ایده به ذهنتان رسید؟
همیشه این سوال در ذهن من وجود دارد که چطور شخصیت‌های ادبی به ذهن نویسنده میآیند و اصلاً از کجا میآیند؟ هیچ وقت پاسخی برای این سوال ندارم؛ ولی می‌‌دانم که این شخصیت‌های داستانی و خیالی از یک روند معقول و جریان واقعی نیستند. همیشه فاکتورهای زیادی در این مسیر دخالت دارند. من خودم شخصیت‌های جدید داستان‌هایم را از شخصیت‌های قبلی الهام گرفته و در واقع از ترکیب آنها شخصیتی جدید خلق می‌کنم. در حقیقت من آنها را خلق نمی‌کنم؛ آنها خودشان میآیند و در ینته هم همین اتفاق افتاد.
این داستان در واقع برگرفته از رمان قبلی شما «کتاب‌های جیکوب» است که قرار است سال آینده در آمریکا منتشر شود. داستان این رمان در قرن هجدهم میلادی اتفاق می‌افتد و ماجرای سفرهای شخصی به نام جیکوب فرانک است. ینته در داستان زنده نیست ولی چه نقشی در رمان دارد؟
بله درست است ولی کل داستان رمان از زبان ینته روایت می‌شود و در واقع او نقش اساسی در داستان دارد؛ چون او می‌تواند در زمان سفر کند و همه حوادث قبل و بعد را برای مخاطب تعریف کند. این شخصیت به من کمک کرد تا رمان جیکوب را تمام کنم.
داستان و رمان جدید شما در واقع رد و بدل کردن و قرائت یک‌سری نامه‌های نوشته شده روی کاغذ است. ینته در رمان هم عادت داشته از جوانی نامه بخواند. آیا منظور خاصی از بیان نامه‌ها در رمان داشتید؟
اگر بخواهیم با زبان استعاره این مطلب را بگوییم باید از قدرت کلمات صحبت کرد. در رمان هم در بسیاری از جاها به این نکته اشاره کردم که اتفاقات ناگفته بسیاری وجود دارند که می‌توانستند در نامه‌ها نوشته شوند و این قدرت کلمات است که تاریخ را روایت می‌کند. در واقع کلمات دارای قدرتی هستند که هیچ چیز دیگری نمیتواند به اندازه آن قوی باشد.
نظر شما