این داستان‌نویس و مترجم به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)‌ گفت: مشکل کلی در امر ممیزی کتاب فقدان یک خط مشی کلی و مشخص است تا نویسندگان و ناشران با اطلاع دقیق از آن دست به انتشار آثار خود بزنند. مبهم بودن چهارچوب‌های مورد نظر باعث می‌شود تمام زحمت‌های مترجم و نویسنده‌ای که چند سال برای کتابش وقت گذاشته‌اند، هدر رود. از طرفی آماده کردن کتاب حتی تا مرحله دریافت مجوز برای یک ناشر هزینه‌های متعددی دارد که عدم دریافت مجوز باعث لطمه‌های اساسی به ناشر می‌شود. پیشنهاد من برای رفع تمام این مشکلات، اعلام معیارهای سنجش و بررسی کتاب به صورت واضح است.
 
وی افزود: کاهش انتشار آثار داستان و شعر، هم در حوزه ترجمه و هم در حوزه تالیف، در سال‌های اخیر چشمگیر است. تعداد جشنواره‌های ادبی نیز در سال‌های اخیر رو به کاهش بوده و طبیعی است که وقتی تنوعی در آثار انتشار یافته وجود ندارد، جشنواره‌ها نیز خوراک لازم را برای داوری نخواهند داشت. 

قانع درباره علت کاهش انتشار آثار داستانی گفت: نمی‌توان انکار کرد که یکی از دلایل این روند، سخت‌گیری‌های بی‌مورد در ممیزی کتاب بوده است. من در هشت سال گذشته داستانی را برای دریافت مجوز به ارشاد فرستاده بودم که از ایرادات وارد شده به آن متعجب شدم. یکی از اشکالات ابلاغ‌شده به این ترجمه، به کار بردن ترکیب «گیلاس شراب‌خواری» در متن کتاب بود. به من پیشنهاد شد که به جای کلمه «گیلاس» از واژه «لیوان» استفاده کنم! خلاصه آنکه، اگر ممیزی کتاب به درستی صورت نگیرد، نه تنها باعث دلسردی نویسندگان می‌شود، بلکه جامعه را در کمای ادبی فرو می‌برد.
 
وی افزود: هیچ کس مخالف نظارت بر اوضاع نشر کشور نیست، ولی نظارت‌ها باید قاعده‌مند باشد. پیشنهادم این است که نمایندگانی از ناشران نیز در جلسات ممیزی کتاب حضور یابند تا در نظرات ارسالی ممیزان سهیم باشند.
 
علی قانع متولد 1343 در گیلان است. «مورچه‌هایی که پدرم را خوردند»، «اتاق»، «راهپیمایی روی ماه»و «همسر ببر» از جمله ترجمه‌ها و آثار تالیفی وی است.
 
پیشینه این پرونده در خبرگزای کتاب:

گفت‌وگوی عباس مخبر محمد سلمانی لیلی گلستان  مجتبی ویسی و پرویز شهدی را در این باره بخوانید.