معتقدی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به مناسبت سالروز تولد منوچهر آتشی اظهار کرد: در شعر آتشی فضاهای بومی و حماسی به روشنی دیده می‌شود و با وجود نگرش‌ها و جهان‌بینی بزرگش اما در حوزه ادبیات همیشه نگاهش در نگرش‌های بومی ریشه داشته است.
وی از آتشی به عنوان یکی از پیروان شعر نیمایی نام برد و گفت: آتشی در اواخر دهه 40 و مانند شاعرانی چون محمد حقوقی با اسماعیل خویی در حوزه شعر امروز درخشید.
این شاعر بر صداقت آتشی تاکید کرد و ادامه داد: آتشی از یک سو شاعری با صداقت و نگرش‌های ویژه بود و از سوی دیگر همیشه به نوآوری و تجددخواهی در اشعارش تمایل داشت.
وی افزود: بنابراین نگرش ویژه، زبان نو و حفظ بومی‌گرایی از ویژگی‌های اشعار آشتی بودند.
معتقدی ادامه داد: در شعر آشتی عناصر فراوانی دیده می‌شود که برخی از آن‌ها برجسته‌تر اند و به نوعی حس بومی‌گرایی وحشی را در شعرهایش تداعی می‌کنند. این مساله در فضاهای بومی و حماسی که آشتی در سروده‌هایش به‌کار گرفته است، ریشه دارد.
وی در پایان یادآور شد: به عبارت دیگر این مساله اندکی زبان شعری آتشی را دشوار میکند که خود ناشی از زیستن در طبیعت و فرهنگ بومی است، اما آشنایی با این عناصر و ویژگی‌ها به خوانش راحت‌تر و درک بهتر شعر آتشی کمک میکند.
منوچهر آتشی ۲ مهر سال ۱۳۱۰ در دهرود شهرستان دشتستان بوشهرمتولد شد. وی شاعر و مترجم معاصر و از آخرین شاگردان نیما یوشیج بوده است.
آتشی پس از پایان دوره دانشسرای مقدماتی در شیراز، چندسالی به آموزگاری پرداخت و در سال ۱۳۳۹ به تهران آمد. در دانشسرای عالی به تحصیل پرداخت و در مقطع کارشناسی رشته زبان و ادبیات انگلیسی فارغ‌التحصیل شد.
از جمله آثار او می‌توان به مجموعه شعرهای «آهنگ دیگر»، « آواز خاک»، « دیدار در فلق»، «بر انتهای آغاز»، «وصف گل سوری» و «گندم و گیلاس» و ترجمه‌هایی با عنوان‌های «فانتامارا» اثر اینیاتسیو سیلونه، «جزیره دلفین‌های آبی‌رنگ»، «مهاجران» و «دلاله» اشاره كرد.
آتشی، یکشنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۴ درسن ۷۴ سالگی در بیمارستان سینای تهران به دليل ایست قلبی درگذشت و در زادگاهش بوشهر به خاک سپرده شد. او چند روز قبل از درگذشتش در مراسم چهره‌های ماندگار به عنوان چهره ماندگار ادبیات ایران معرفی شده بود.
شنبه ۱ مهر ۱۳۹۱ - ۱۶:۱۶
نظر شما