به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)  در ساری، «مصطفی نجفی» مربی کتابخانه سیار روستایی سوادکوه استان مازندران است. او سال‌هاست به عنوان یک مربی فعال و علاقه‌مند به بچه‌ها، به دل روستاهای سرسبز و زیبای سوادکوه می‌رود و لذت دوستی  کتاب‌های کانون را  به جان تشنه بچه‌های روستایی شیرین می‌کند.

یکی از ویژگی‌های این مربی کارهای فوق برنامه و غیر سازمانی اوست. مثلا چندی پیش با همراهی تیم عروسک‌گردانی کانون مازندران، ضمن حضور در بخش کودکان بیمارستان حضرت ولیعصر(عج) قائمشهر و اجرای نمایش عروسکی و اهدای کتاب و هدیه، شادی و نشاط را به بیماران کودک، بزرگسال و خانواده‌های آنان هدیه می‌بخشد.
 
مصطفی نجفی  با اشاره به اینکه فعالیت اصلی کتابخانه سیار روستایی ارائه خدمات ویژه کودکان و نوجوانان روستایی معتقد است: غیر از رسالت سازمانی، ما برای نوع دوستی هم باید تلاش کنیم و قلب همه کودکان به ویژه کودکانی که در رنج و بیماری  را بر دوش می‌کشند هم شاد کنیم.



وی اظهار داشت: از گذشته تا حال کتابخانه‌های سیار خدمات ارزنده‌ای به بچه‌های این مرز و بوم ارائه کرده‌اند، یک مربی وقتی به روستا می‌رود  باید هم مربی هنری باشد هم مربی ادبی و هم مربی فرهنگی و در واقع یک بسته کامل کانون در روستا باشد. امیدوارم شاهد آن باشیم که با اضافه شدن به خوردوها، در استان بچه‌های بیشتری از خدمات مراکز سیار بهره مند شوند که در همین زمینه ورود افراد خیر بسیار امر مبارکی ‌است تا با نذر فرهنگی سالیان سال نام آنها، روستا به روستا زنده بماند.
 
این مربی در پاسخ  به اینکه «کار با کودک و نوجوان به ویژه بچه‌های روستایی چه فرقی با کتابخانه ثابت دارد؟»، گفت:  به‌علت دسترسی کم‌تر بچه‌های روستا به امکانات شهری و انرژی بسیار زیادشان در محیط روستا، ما با کودکانی مواجه هستیم که سرشار از شور و شوق و امید، چشم انتظار خودرو سیار روستایی کانون هستند. در کتابخانه‌‌های ثابت‌ درهای مراکز باز است و چند روز در هفته اعضا به آنجا مراجعه می‌کنند، در واقع دسترسی راحت‌تر و  بیشتری به کتاب‌ها و فعالیت‌ها دارند اما در روستا هر دو هفته یکبار مراجعه می‌کنیم و حضور ما برای اعضا شیرین‌تر است.
 
نجفی درباره حضور در بیمارستان و ارائه خدمات فرهنگی به کودکانی که بیمار هستند، تصریح کرد: بیماری جسمی، با افسردگی، کسالت و بیماری روحی نیز همراه استف حضور مربیان کانون در کنار بیماران، التیام بخش آنهاست و بی‌شک در بهبود و روند درمان اثربخش است. معتقدم لابلای سرم‌ها، آمپول‌ها و دردها، لذت چشاندن لبخند برای بیمار تسکین روحی بسزایی ست.
 
وی درباره  رسالت مربی کتابخانه سیار کانون، خاطرنشان کرد:  انسان در طول حیات و برای حال دل خود، نیازمند یاری رساندن به دیگران است، از این رو بسیاری از امور اگرچه جزو وظایف مربی کتابخانه سیار نیست اما با سلیقه فردی و همت مضاعف قابل انجام است، گاهی کتاب‌های شخصی‌ام را به افراد در دسته‌های شغلی مختلف، امانت می‌دهم و این بخشی از رسالت من در ترویج کتابخوانی است.




نجفی با اشاره به علاقه‌مندی یک بیمار قطع نخاعی به کتاب‌های کانون، یادآور شد: حدود یک سال است که با «محمدرضا» آشنا شده‌ام  و چند مرتبه با او ملاقات داشتم. محمدرضا بسیار با نشاط و پرامید، با دستگاه هایی که چند سال به او وصل است در حال گذران زندگی است. 

وی گفت: وقت دیدار برای او کتاب‌های گروه سنی نوجوان کانون را به‌همراه می‌‍‌برم و در مراجعه بعدی، کتاب‌های تازه ای به او می‌دهم، بخشی از کتاب را برای محمدرضا می‌خوانم و بقیه کتاب را یا پرستاری برایش می‌خواند و یا روی میز مخصوصش می‌گذارد و می‌خواند.
 
نجفی در پایان یادآور شد: همه ما در دنیا و فرصت کمی داریم و امیدوارم  به اندازه خودمان موثر واقع شویم.