به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، به گفته رئیس گروه ایرانشناسی و اسلام‌شناسی این سازمان، بسیاری از خاورشناسان انگلیسی و آلمانی از پیشتازان ترجمه اشعار حافظ شیرازی به شمار می‌روند و نقش سفرنامه‌ها و نوشته‌های سیاحان و جهانگردان غربی در شناساندن زبان و ادبیات فارسی در غرب انکار ناپذیر است.
ایرج عنایتی زاده ادامه داد: سفرنامه افرادی چون آدام اولئاریوس، انگلبرت کمپفر و پیترو دلاواله از مشاهیر ادبی ایران از جمله حافظ و اشعار او یاد کرده‌اند اما آدام اولئاریوس در شناساندن حافظ به شرق شناسان آلمانی نقش مهمی داشته است. قدیمی‌ترین آثار شرق‌شناسان درباره حافظ مربوط به سده‌های 17 و 18 میلادی است که ویلیام جونز انگلیسی نخستین کسی بوده که ابیاتی از دیوان حافظ را ترجمه کرده است.
وی افزود: از نخستین ترجمه‌های دیوان حافظ توسط غربیان که در کتابخانه ملی ایران موجود است، می‌توان به ترجمه گزیده اشعار حافظ توسط جان هادن هیندلی و جان ریچاردسون اشاره کرد. همچنین ترجمه کامل دیوان حافظ شیرازی نخستین بار توسط شرق‌شناس اتریشی یوزف فون هامر پورگشتان در 2 جلد انجام شده است که نسخه افست این اثر در کتابخانه ملی ایران وجود دارد.
گئورگ فریدریش داومر، روزنتسواگ فون شوانا در 3 جلد و هاینریش فردیناند سلمان از دیگر شرق‌شناسان آلمانی هستند که هر کدام بخش‌هایی از دیوان حافظ را ترجمه کرده‌اند و همه این آثار در بخش ایرانشناسی کتابخانه ملی ایران موجود است. نکته قابل توجه این است که ترجمه گزیده‌ای از غزلیات حافظ شیرازی، توسط فریدریش داومر از محبوب‌ترین غزل‌های حافظ است که به آلمانی ترجمه شده‌است.
لازم به توضیح است که روند ترجمه اشعار حافظ در سده‌های بعد با تنوع بیشتری ادامه یافت. به طوری که در سال های اخیر ترجمه‌های بسیاری از اشعار این شاعر پر آوازه به زبان‌های ایتالیایی، اسپانیایی، روسی، فرانسه، ترکی، مجاری، رومانیایی و نروژی به دست آمده‌است.
یکشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۹ - ۱۴:۰۴
نظر شما