به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) نشست «رویکرد فرهنگی ابن خلدون در تاریخ» با حضور استفان لدر، رئیس موسسه شرق‌شناسی لبنان سه‌شنبه 22 دی‌ماه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

لدر در ابتدای این مراسم با بیان اینکه من مقدمه ابن خلدون را یک مانفیست علم مستقل می‌نامم، گفت: مقدمه ابن خلدون موضوع خاص خودش را دارد و تمدن و سازمان اجتماعی را شامل می‌شود و مسائل خاص خودش را دنبال می‌کند که در تقابل با مانیفست‌هایی است که در تضاد با خودشان هستند و آنها را به صورت منطقی توضیح می‌دهند.

وی ادامه داد: مقدمه ابن خلدون به علم بلاغت که بخشی از منطق است مربوط نمی‌شود و البته به علم سیاست کلاسیک نیز ارتباطی ندارد چون به مدیریت جامعه و نهاد خانواده با توجه به نیازهای علوم اخلاق و فلسفه معطوف است.

رئیس موسسه شرق‌شناسی لبنان افزود: مقدمه ابن خلدون با قوانین این دو (علم اخلاق و فلسفه) متفاوت است هر چند که ممکن است از جهاتی شباهت‌هایی هم داشته باشد. هر دو قوانین سیاسی و اخلاقی که ابن خلدون تلاش‌ می‌کند آنها را از علم جدا نگه دارد با هدف راهنمایی مردم مطرح می‌شود.
 
لدر با بیان اینکه نویسندگان علم اخلاق و سیاست در یونان باستان تلاش می‌کنند تا بر جامعه تاثیرگذار باشند، گفت: علم سیاست هدف جهت‌دهی جامعه را به سوی یک منطق جمعی دنبال می‌کند.

به گفته وی، علم ابن خلدون در مقدمه یک تلاش هرمنوتیکی برای توصیف رابطه میان سازمان اجتماعی با وجوه فرهنگی و ارتباط آن با سیاست است. کتاب او همچنین یک مبحث سیاسی است که پاسخی به برخی مشکلات چالش برانگیز زمان خود بوده و به همین دلیل است که ممکن است قوانین دیگر با علم ابن خلدون تفاوت چندانی نداشته باشد.

این شرق‌شناس با اشاره به اینکه ابن خلدون علم سیاست را رد نمی‌کند، یادآور شد: ابن خلدون این علم را به شکلی سازمان یافته برآمده از تمدن بشری می‌داند که خود تولیدی از سازمان اجتماعی است. قواعد سازمان اجتماعی، شرایط، مانیفست و اهمیت آن بحث محوری مقدمه ابن خلدون است.

وی افزود: ابن خلدون با اشاره به قوانین نشات گرفته از پیشرفت‌های تاریخی در ورای ادبیات سیاسی قرار می‌گیرد. او با توصیه‌های ادبی که دارد و کتاب‌هایی که درباره قوانین حکومت اسلامی تدوین کرده ادبیات عرب زبان تاریخ خود را بازتعریف می‌کند.

لدر در پایان گفت: نظرگاه روشمند ابن خلدون نسبت به تاریخ و تعریف مفهومی تمدن در پنج فصل مقدمه ابن خلدون آمده است. همچنین در مقدمه از نظر دنیوی و معنوی سازمان اجتماعی از سوی ابن خلدون بررسی شده است.