خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) ـ کاوه گوهرین: اگر به یاد داشته باشید پس از مرگ جسمانی «گابریل گارسیا مارکز» چهره بزرگ ادبیات آمریکای لاتین، گو این‌که او به دلیل مخالفت با حاکمان کشورش «کلمبیا» سال‌هایی را بیرون از کشورش سپری کرده بود اما سیاست پیشه‌گان هوشمند آن کشور این نکته را دریافتند که امروز دیگر گاهِ دشمنی با این چهره روشنفکر ادبی نیست، چرا که او در یاد و ذهن مردم جاودانه شده بود و آخرین خبر این است که دولت فعلی کلمبیا قصد دارد تصویر چهره مارکز را بر اسکناس‌هایش نقش زند.
اینها را گفتم تا برسم به پرسش اصلی این یادداشت و در پاسخ بگویم من هم مانده‌ام مات و متحیّر که چرا برخی سیاست‌پیشه‌گان پس از گذشت سی و چند سال از پیروزی انقلاب، همچنان آجر بر روی آجر دیوار بی‌اعتمادی بین اهل هنر و روشنفکران غیر دولتی می‌گذارند و متولیان این عرصه، در مواجهه با آنان چنان عمل می‌کنند که گویی با دشمنان مردم و توطئه‌گران روبرویند!
آیا روزگار آن نرسیده که ما هم کمی تیزهوشی به خرج دهیم و حرمت و شأن بزرگان فرهنگ این سرزمین را پاس بداریم؟ جای تاسف است که در این روزگار خواننده‌ای شعری از «شاملو» را در رسانه رادیو و تلویزیون می‌خواند، اما دریغ از این‌که حتی یک بار به نام سراینده شعر اشارت شود.
حال پرسش این است آیا چنین رفتاری در شان دولتمردان و متولیان اموری است که خود داعیه تلاش برای گسترش فرهنگ دارند؟ اهل ادب و روشنفکران خلاق، ممکن است به عنوان فرزانگان جامعه، نقدهایی به عملکرد دولت‌ها و حکومت‌های زمان خود داشته باشند اما به یقین دشمنان این آب و خاک نیستند. بانو سیمین بهبهانی و زنده‌یاد اخوان ثالث سروده‌های درخشانی درباره مهر و دوستداری وطن خویش دارند. چگونه است که شعر فاخر آنان در کتاب‌های درسی نمی‌آید، اما بعضی آثار ضعیف به آسانی اجازه ورود به عرصه را می‌یابند.
شاید خیلی‌ها ندانند که یکی از بهترین کتاب‌های تدوین شده درباره دستور زبان فارسی، تألیف زنده‌یاد احمد شاملو است، اما در این یک سو‌یه‌نگری قدر این آثار شناخته نمی‌شود و هیچ نوجوان ایرانی از وجود چنین اثری آگاهی نمی‌یابد تا دستور زبان فرهنگش را بشناسد.
اکنون همه می‌دانند که اثر ارجمند «کتاب کوچه» از زنده‌یاد شاملو گنجینه‌ای است بزرگ از فرهنگ عامه ایران، از چه روی و با چه برهانی نوجوان ایرانی نباید در کتاب‌های دوره دبستان و دبیرستان نامی از این قبیل آثار بشنود؟ این گونه است که دانش‌آموزش اگر خود در جستجوی فرهنگ و ادب روزگارش برنیاید، هنگام ورود به دانشگاه و آشنایی با فضای فرهنگی و ادبی نو، همچون گنگ خوابدیده‌ای خواهد بود و باید عمری دیگر بگذارد تا عقب‌افتادگی‌های فرهنگی و ادبی‌اش را جبران کند.
بی‌شک اگر تدوین‌کنندگان کتاب‌های درسی در تمام مقاطع تحصیلی به این درک و آگاهی برسند و با نگاهی بی‌غرضانه زمینه آشنایی فرزندان این ملت را با بزرگان ادبیات کلاسیک و معاصر ایران را بی‌هیچ حُبّ و بُغضی فراهم آورند. نسل تربیت شده، نسلی هوشمند و آشنا به ادب و هنر خواهد بود و دیگر فکر نخواهد کرد که نیما یوشیج یک شاعر غیر ایرانی است یا احمد شاملو در کره مریخ زندگی می‌کرده است. به امید روزی که قدردان چهره‌های درخشان فرهنگی، علمی و ادبی و اجتماعی سرزمین خود باشیم و این نکته را نیز دریابیم که با سکوت و حذف در چنین عرصه‌ای به هیچ کجا نخواهیم رسید...
پیشینه این پرونده در خبرگزاری کتاب
نظر اسماعیل امینی، مهدی غبرایی، ابوتراب خسروی، محمدهاشم اکبریانی، جواد مجابی، نعمت‌الله سلیمانی، سیروس نیرو، حمیدرضا شکارسری، نوش‌آفرین انصاری، محمدمهدی رسولی، عباس جهانگیریان، فتح الله بی‌نیاز شهرام اقبال‌زاده، عباسعلی براتی پور، سیامک گلشیری، جعفر ابراهیمی(شاهد)، اکبر بهداروند، کامران شرفشاهی، کیومرث منشی‌زاده، حسن احمدی، محسن سلیمانی، علیرضا طبایی، باقر رجبعلی ، مجتبی ویسی، فرهاد حسن زاده، پرویز بیگی حبیب آبادی، فرزانه کرم‌پور، مصطفی جمشیدی، و منصور یاقوتی را در این‌باره بخوانید.
شنبه ۸ آذر ۱۳۹۳ - ۰۸:۰۳
نظر شما