شنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۳:۲۷
علی‌پور: سالمرگ شهریار به‌عنوان روز ملی شعر نشان از بزرگی اوست

هرمز علی‌پور، شاعر با اشاره به این‌که پیش‌ترها گفته می‌شد که روز تولد نیما به عنوان روز ملی شعر و ادب نام‌گذاری شود، درباره مناسبت نامگذاری این روز گفت: شهریار را شاعر بزرگی می‌دانم و این‌که آیا او شاعری در قواره‌های ملی است یا نه، باید به هیأتی واگذار شود که سالمرگ او را به عنوان روز شعر و ادب انتخاب کرده‌اند اما وقتی سالگرد تولد یا مرگ کسی به عنوان یک مناسبت انتخاب می‌شود، نشانگر بزرگ بودن آن شخص است.-

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، علی‌پور گفت: روز شعر و ادب یعنی سالمرگ استاد شهریار، مانند روز معلم است که سالگرد درگذشت استاد مطهری است. زمانی که این روز به عنوان روز معلم انتخاب شد، عده‌ای ابراز نارضایتی کردند.

وی ادامه داد: این گونه مسایل معمولاً کارشناسی می‌شود و بعد برای تعیین چنین مناسبتی به توافق می‌رسند. نباید فراموش کرد که در هر انتخابی عده‌ای گله‌‌مند هستند. به شخصه در این باره که سالگرد درگذشت یک شاعر به عنوان روزی خجسته و به عنوان روز ادب انتخاب شود، نظر خاصی ندارم.

شاعر «به حکمت مخروبه» افزود: شهریار یکی از شاعران مطرح و آیینی و مذهبی ماست. وقتی سالگرد تولد یا مرگ کسی به عنوان یک مناسبت انتخاب می‌شود، نشانگر بزرگ بودن آن شخص است.

این شاعر توضیح داد: درباره این گونه مسایل انتقادی ندارم و هیچگاه انتقادی فکر نکرده‌ام. البته پیش‌ترها گفته می‌شد که باید روز تولد نیما به عنوان روز شعر و ادب نامگذاری شود، اما با این‌که شاعری نیمایی هستم اصراری به نام‌گذاری روز تولد نیما به عنوان روز شعر و ادب ندارم.

علی‌پور گفت: در روز شعر و ادب می‌توان شاعران جوان را تشویق کرد. به شاعران فراخوان داد تا شعرشان را برای چاپ بفرستند. کتاب‌هایی که امروز از یک ناشر در کتابفروشی است، همه‌شان بهترین کارها نیستند. از 20 عنوان کتاب شعر شاید ده عنوان کتاب را بتوان ارزشمند دانست. 10 عنوان کتاب دیگر نیز برای شاعرانی است که با هزینه شخصی کتابشان را چاپ کرده‌اند. به جای این کتاب‌ها با حمایتی نسبی می‌توان کتاب شاعران جوان را منتشر کرد که در سرودن شعر استعداد دارند.

وی افزود: شاعران شهرستان حامی ندارند و بهتر است که در روز شعر و ادب از آن‌ها حمایت کرد. شاعران جوان البته بهتر است زیاد به شهرت شعرشان اهمیت ندهند چون اگر شعر خوب بسرایند بالاخره اثرشان دیده می‌شود. شعر موضوعی است که مربوط به یک عمر می‌شود. معتقدم که اگر آدمی به خاک هم سپرده شود، روحش بوی شعر می‌دهد. اگر شاعری فکر کند به مرحله‌ای رسیده که همه چیز را نوشته است، دیگر نمی‌تواند با کلمات عاشقی کند. به عنوان یک معلم به شاعران جوان می‌گویم شاعر حرفه‌ای ناگزیر به سرودن است و فقط با خلق شعر آرامش پیدا می‌کند.

هرمز علی‌پور متولد ایذه و از شاعران معاصر ایرانی است. وی فارغ‌التحصیل رشته کارشناسی ادبیات فارسی است که پس از 30 سال اشتغال در آموزش و پرورش بازنشسته شده است. 

از وی کتاب‌های متعددی همچون «سب‌بابه»، «سپیدی جهان»، «کودک و کبوتر»، «نرگس فردا»، «الواح شفاهی»، «اوراق لاژورد»، «علف یونان به لغت عذرا»، «دفتر شطرنجی»، «فاخته هیمالیا»، «ریحان آلفابت» و «گیاه کهکشان» به چاپ رسیده است. 

آخرین مجموعه شعر وی با نام «به حکمت مخروبه» امسال(1392) از سوی نشر نگاه منتشر شد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها

اخبار مرتبط