به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، رضا اسماعیلی را باید یکی از فعال‌ترین شاعران دوره کرونا نامید، شاعری که در یک سال گذشته شعرهای مختلفی را در قالب‌های سپید، رباعی و غزل با موضوعات طنز، سیاسی و اجتماعی عرضه کرده است.
در ادامه جدیدترین اشعار این شاعر در حال و هوای کرونا را می‌خوانید.
1
کرونا
چقدر دنیا را کوچک کرده است
همه کوچه‌ها
خیابان‌ها
میدان‌ها
شکل هم شده‌اند!
وقتی در تهران راه می‌روم
صدای مجسمه آزادی
برج پیزا
دیوار چین
اهرام ثلاثه مصر
و تاج محل را می‌شنوم
و داوینچی در ایتالیا
از پشت ماسک
همچنان «لبخند ژوکوند» می‌زند!
2
شکفتن غنچه‌ها
در قاب بهار...
اخم را از صورتم پاک می‌کنم
دنیا زیباتر می‌شود.
3
اولین روز بهار
باران به پنجره می‌کوبد:
مهمان نمی‌خواهی؟
4
دست بیمارستان را می‌گیرم
به گلگشت بهار می‌برم
جای نگرانی نیست
حال همه‌ی درخت‌ها خوب است.
5
آقای دکتر!
بهار را نمی‌توان قرنطینه کرد
بگذار بدون فاصله
با بیمارستان احوالپرسی کند
بدون رعایت هیچ پروتکلی
این بیمارستان افسرده
منتظر نسخه بهار است.
6
«بیمارستان... بیمارستان... بیمارستان...»
در این سطر خسته، دلشکسته
بهار را
سپیدخوانی کن.
7
خوب به درخت مقابل نگاه کن
ما با قلبی تیرخورده
مرگ را مچاله می‌کنیم
و در گوش دنیا فریاد می‌زنیم:
زنده باد عشق!
8
این که
این شعر دلی را بلرزاند
دست من نیست.
من کار خودم را می‌کنم
عشق، کار خودش را
پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۰ - ۰۹:۳۸
رضا اسماعیلی، شاعر و منتقد ادبی در مطلبی که در اختیار ایبنا قرار داده، شعرهای تازه‌ای را به مخاطبان ادبیات عرضه کرده که همگی در حال و هوای کرونا سروده شده است.
نظر شما