نگاهی به میدان‌های گرانشی و مغناطیسی ویروس‌ها و سلول‌ها، درک انرژی‌های پلاسمایی ویروس‌ها، پتانسیل انرژی ویروس‌ها، تولید گنس و کاربردهای آن، تاریخچه گنس و ویروس‌ها، فرایند تولید گنس برای آزمایش، ترکیب ضدعفونی آب‌نمک گنس برای محیط، شیوه‌نامه پردازش ویروس توسط گنس و آب پلاسمای گنس، نتایج مطالعه اثر پروتکل‌های درمان گنس‌های مختلف براساس مراحل ابتلای بیماران به کرونا و گسترش فناوری پلاسمای گنس در اماکن عمومی در ایران، ازجمله سرفصل‌های مورد بحث در این کتاب است.
.jpg)
آیا گنس، می‌تواند یک مرجع نیرو باشد؟
مهران توکلی کشه، ابتدا این پژوهش را در قالب مقاله‌ای به چاپ رسانده و سپس آن‌را در قالب کتاب منتشر کرد. در بخشی از چکیده این مقاله آمده است: «فناوری پلاسمای گنس را می‌توان به‌سادگی تولید و به‌دست آورد و از آن برای غلبه بر هر ویروسی با هر قدرتی در زمین و در فضا استفاده کرد. فناوری پلاسمای گنس می‌تواند به‌طور طبیعی هر وجودی در جهان هستی را کپی کند، بنابراین فرایند و ماده‌ای طبیعی است که برای انسان تاکنون ناشناخته بوده است. لایه فوقانی چربی که در فرایند تولید گنس تولید می‌شود، چیزی است که ما به آن اسید آمینه طبیعی گنس می‌گوییم. گنس‌ها به‌صورت خودکار با قدرت میدان ماگراو سلول‌های بدن رابطه داشته و از آن می‌توان به‌عنوان یک مرجع نیرو استفاده کرد... این پلاسمای گنس جدید را می‌توان برای استفاده در مقابله با شیوع احتمالی هر ویروسی در آینده تنظیم کرد.
این فناوری جدید در نقطه شیوع و در مورد همه جهش‌های ویروسی پس از شیوع، قابل استفاده است، همان‌گونه که برای انسان در سفرهای دوردست فضایی اتفاق می‌افتد. یکی از راه‌های کمک به بیماران در شرایط سخت، استفاده از درمان‌های غیرمشترک مانند استفاده از گنس و آب گنس است. خطرات عفونت‌های میکروبی و بیماری‌زا مخصوصا ویروس‌ها، همیشه از مشکلات بشر بوده است. در این مطالعه، با استفاده از دانش جدید تولید گنس و استفاده از میدان‌های پلاسمایی آن‌ها و واکنش آن‌ها با میدان‌های پلاسمایی آن‌ها و واکنش با میدان‌های گرانشی و مغناطیسی خانواده ویروس‌های COVID، آنالیز انرژی ویروس‌ها و نتیجه بی‌حاصل آن علیه سلول‌های زنده گزارش شده است. این علم در آغاز راه قرار داشته و تحقیقات ادامه دارند و در آینده گزارشات بیشتری ارائه خواهد شد.»
تشخیص ویروس در بدن با استفاده از آب پلاسمای گنس
«آب پلاسمای گنس می‌تواند برای شناسایی حضور ویروس در سلول‌های بدن استفاده شود. این کار می‌تواند با اسپری کردن یا قرار دادن آب پلاسمای گنس روی پوست بدن انجام شود. این انتقال میدان‌های گرانشی مغناطیسی از ویروس به گنس، یک فشار نیروی میدان را در سلول بدن می‌سازد. این فشار نیروی میدان پلاسمایی، به‌صورت درد احساس نمی‌شود، اما یک نیروی میدان پلاسمایی است که می‌تواند توسط دستگاه عصبی بدن انسان به‌صورت یک تراکم یا فشار در مناطقی که استفاده شده است، حس شود. مثلا در ناحیه محفظه قفسه سینه یا در حفره استخوان جمجمه، این روش یک روش آسان برای کشف سریع این مسأله است که کدام بخش از بدن در کدام سمت بیشتر توسط ویروس تحت‌تأثیر قرار گرفته است.
آب پلاسمای گنس به همان اندازه‌ای که در فرایند تشخیص استفاده شد، می‌تواند برای درمان نیز استفاده شود، اما در درازمدت و تکرار بیشتر استفاده از همان آب پلاسمای گنس که می‌تواند تمام انرژی ویروس را در بخش‌های کوچکی تخلیه کند. این تخلیه از واکنش هریک مولکول گنس در گذر از سلول‌های آلوده به ویروس انجام می‌شود. در حقیقت، استفاده همیشگی و مداوم از آب پلاسمای گنس در منطقه مبتلا به ویروس، مانند ترک خوردن سطح یخ بوده که نهایتا منجر به خرد شدن آن می‌شود و این موضوع دلیل مهمی است که تأیید می‌کند استفاده مکرر از گنس‌ها مورد نیاز است و می‌بایست پدها به‌صورت مکرر در محلول یا ترکیب گنس برای گذاشتن مداوم گنس‌های جدید روی بدن خیس شوند تا بتوانند به آرامی میدان‌ها را از سلول‌های آلوده به ویروس کرونا بگیرند.»
نخستین چاپ کتاب «فناوری آب گنس و پلاسمای گنس» در 260 صفحه با شمارگان سه هزار نسخه به بهای 240 هزار تومان از سوی انتشارات سخنوران راهی بازار نشر شده است.
نظر شما