او افزود: گلنظر کلدی از جمله شاعران دوران تاجیکستان بود که در کنار یارانی چون استادان مؤمن قناعت، لایق شیرعلی، اسکندر ختلانی و گلرخسار و همراهانشان پس از گشایش‌های زبانی در عصر خروشچف، اوایل دهه ۶۰ میلادی، با تمام بضاعت خود در پی بازسازی سنت‌های ادب فارسی و ترمیم آسیب‌های عصر استالین شدند. با توجه به نقش مخاطب در شعر معاصر تاجیکستان این حرکت در دوران استقلال با قوت بیشتر و با پشوانهٔ ایران فرهنگی ادامه یافت چنانکه او می‌گوید:
ما زادهٔ رستمیم و هم اجدادیم
ما خاک بزرگیم و ز یک بنیادیم
سرشار ز جوی مولیانیم همه
سرشار زلال آب رکن‌آبادیم
قریبی ادامه داد: بی‌گمان اندیشه‌های شاعر در شعرهای او گنجانده شده است و چنان که اشاره شد شاعران این دوره با حسرت از دست رفتن فرصت‌های فرهنگی در عصر شوروی و دریغاگوی هفتاد سال جدایی از فارس زبانان در اندیشه باز سازی بودند.
با من مگذار جان افگار مرا
چون عمر دقیقی مَشکن کار مرا
فردوسی دیگری نگوید پس من
شهنامهٔ حسرت دل زار مرا
او در انتها اظهار کرد: روان‌شاد گلنظر که در طول چهل ماه اقامت من در تاجیکستان در سمت رئیس پژوهشگاه فرهنگ فارسی تاجیکی از هیچ فرصتی برای تحکیم روابط فرهنگی فروگزار نبود:
دلا یاری ز فردوسی بیاموز
فداکاری ز فردوسی بیاموز
ز میدان رستمش بیرون نیاید
وطن‌داری ز فردوسی بیاموز
لازم به ذکر است که یکی از اشعار گلنظر کلدی در سال ۱۹۹۱ به عنوان «سرود ملی تاجیکستان» جایگزین شعر ابوالقاسم لاهوتی شد که در تمجید مردم روس و دولت شوروی نوشته شده بود. گذشته از شعرگویی، گلنظر در نوشتن فیلم‌نامه هم تبحر داشت که تازه‌ترین اثرش در این زمینه فیلم‌نامه بخش دوم سریال «در آرزوی پدر» است. او بیست و چهار سال داشت که نخستین مجموعه شعرش با نام «رسم سربازی» را منتشر کرد و مورد استقبال شاعران زمان خود واقع شد. او که از جمله سرشناس‌ترین شاعران این دیار بود و اشعارش در اوکراین، ترکیه، روسیه، فرانسه، ایران و افغانستان هم به طبع رسیده است، فعالیت حرفهای خود را در نشریه «کامسال» تاجیکستان شروع کرد و مجموعه شعرش با نام «زبان عاشقی» در سال 1387 در انتشارات سروش چاپ شده است.
گلنظر کلدی روز 23مرداد(13 آگوست) بر اثر بیماری کرونا درگذشت.
نظر شما