شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۶ - ۱۳:۵۵
وفی به تراژدی زندگی نگرشی طنزآلود دارد

احمد پوری: نگرش طنزآلود وفی به تراژدی زندگی در کمتر نویسنده دیگری دیده می‌شود. این جایزه حق‌شان است و به ایشان تبریک می‌گویم.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، فریبا وفی رمان‌نویس و نویسنده داستان کوتاه ایرانی است. رمان‌های «پرنده من» و «رؤیای تبت» از آثار وی، برنده چند جایزه ادبی معتبر در ایران شده‌اند. داستان‌هایی از او به زبان‌های روسی، سوئدی، عربی، ترکی، ژاپنی، انگلیسی ترجمه شده است. جایزه ۲۰۱۷ پرمخاطب‌ترین نویسنده غیرآلمانی مؤسسه ادبی «لیت‌پروم، لیبراتور» برای رمان «ترلان» به تازگی در نمایشگاه بین‌المللی کتاب فرانکفورت به این نویسنده اعطا شد.
احمد پوری در واکنش به اعطای این جایزه به فریبا وفی به خبرنگار ابینا گفت: فریبا وفی یکی از نویسندگان زبده امروز کشور ماست. رمان او درونگرا و در عین حال شدیداً درگیر مسایل اجتماعی به معنای ارتباط بین انسان‌ها است. او با درون‌کاوی بسیار ظریف شخصیت‌ها رمانی خلق می‌کند که بعد از خواندنش احساس کنید چیزی به‌دست آورده‌اید و وقتتان را بیهوده صرف نکردید.
نویسنده «پشت درخت توت» در ادامه خاطرنشان کرد: اگر وفی سعی می‌کرد زنانه بنویسد و آگاهانه اعتراض خود را به مسایل زنان نشان می‌داد، می‌شد داستان او را زنانه نامید ولی وفی به واقعیت وفادار است و آن را واکاوی می‌کند. طبیعتاً چون زن است، دنیا را از دیدگاه یک زن از طبقه اجتماعی متوسط می‌بیند، ولی درگیر مسایل شخصی زنانه نمی‌شود و آگاهانه نگاه زنانه ندارد.
 
مترجم «همه‌چیز راز است» یانیس ریتسوس افزود:‌ کار وفی در ادبیات مثل کار رخشان بنی‌اعتماد است در سینما. بنی‌اعتماد به عمد و قصد نمی‌خواهد فیلم زنانه بسازد اما فیلم او سرتاپا زنانه است. تمرکز بنی‌اعتماد روی شخصیت‌های زن بسیار زیبا و عالی درآمده است. وفی هم همین کار را در داستان انجام می‌دهد. چون هردو زن هستند و هنرمند؛ یکی فیلمساز و دیگری نویسنده.
 
مترجم «هوا را از من بگیر، خنده ات را نه» سروده پابلو نرودا یادآور شد:‌ قبل از وفی، زویا پیرزاد هم در این فضا نوشته است. این جریان، جریانی است که هنوز جا دارد نویسنده‌های دیگری در این جاده قدم بردارند، ولی نمی‌شود ایشان را جریان‌ساز دانست.
 
مترجم «تو را دوست دارم چون نان و نمک» سروده ناظم حکمت در ادامه تاکید کرد: وفی به‌عنوان نماینده‌ای که وجوه زنان ایرانی را از طبقات مختلف نشان بدهد مطرح نمی‌شود، زیرا او در داستان‌هایش زنانی را نشان می‌دهد که وابسته به طبقه اجتماعی متوسط روشنفکر هستند و درگیر تضادها و سنت‌ها از یک طرف و در عین حال درگیر مسایل اجتماعی و سیاسی هستند.
 
نویسنده رمان «دو قدم این‌ور خط» افزود: تصویر زن در داستان وفی تصویر کلی زن امروز ایران نیست. به‌عنوان مثال تصویر زنان مرفه، زنان بسیار فقیر یا زنانی که در دام اعتیاد افتاده‌اند در داستان او خالی است. به‌همین دلیل نمی‌توان وفی را با آثارش نماینده و سخنگوی زن ایرانی دانست اما بخشی را که مربوط به فضای داستانی خودش است هنرمندانه می‌سازد.
 
پوری در پایان خاطرنشان کرد: نگرش طنزآلود وفی به تراژدی زندگی در کمتر نویسنده دیگری دیده می‌شود. این جایزه حق‌شان است و به ایشان تبریک می‌گویم.

 
 

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها