به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) کتاب «اتیسم من» نوشته گلوریا دوراویلا و تامارا لوی با مشاوره علی قاسم‌زاده و ترجمه شیدا معنوی به معرفی این اختلال روبه رشد پرداخته و با زبانی ساده این بیماری و علائم و راهکارهای آن را به کودکان و والدین آنها معرفی می‌کند.

این کتاب توسط یک روان‌شناس کودک و نویسنده کتاب‌های کودکان نوشته شده است تا تشخیص اتیسم را به روشی مثبت و واضح برای کودکان توضیح دهد. متن کتاب با لحنی واقعی و روشن نوشته شده، لحنی که کودکان اتیستیک بیشتر از همه ترجیح می‌‌دهند. تصویرسازی کتاب، از نشان دادن حالات چهره خودداری کرده است چون ممکن است باعث شود کودکان گیج شوند.

هانس آسپرگر از نخستین کسانی بود که درباره تفاوت‌ها و توانایی‌های افراد اتیسم، مطالعه کرد و مقاله نوشت. هانس آسپرگر فهرستی از توانایی‌ها و تفاوت‌هایی تهیه کرد که او در بین کودکانی که با آنها کار می‌کرد، پیدا کرده بود. این فهرست به قدری خوب و کامل بود که نام یکی از انواع اتیسم را نام او انتخاب کردند. این نوع اختلال «آسپرگر» نامیده می‌شود. 

توصیه شده است والدین این کتاب را با کودک اتیستیکشان بخوانند و برای فرزندشان توضیح دهند اتیسم چه معنی دارد. هدف این کتاب، فراهم کردن شرایطی برای شروع برقراری ارتباط در این مورد و پاسخگویی به سوال «اتیسم من چیست» است. این کتاب به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا تفاوت‌های خاص او را بهتر بفهمند در حالی که نقاط قوت و توانایی‌‌های او را تقویت می‌کنند.
 
در این کتاب از والدین خواسته شده است: «جایی بدون سروصدا را انتخاب کنید. زمانی را انتخاب کنید که فرزندتان آرام است و می‌دانید به داستان گوش می‌دهد. لازم نیست همه کتاب را یکجا بخوانید. فرزندتان را تشویق کنید تا این کتاب را به دوستان نزدیک، اقوام و معلمان نشان دهد. این کتاب به او و دیگران کمک می‌کند تا تفاوت‌های خاص او را بهتر بفهمند در حالیکه نقاط قوت و توانایی‌های او را تقویت می‌کنند.»
 
در بخشی از کتاب «اتیسم من» می‌خوانیم: «وقتی اولین بار متوجه می‌شوید که اتیسم دارید، شاید کمی گیج‌کننده باشد. این کتاب به شما کمک می‌کند تا معنی آن را بهتر متوجه شوید. داشتن اتیسم مثل این است که مثلا سرماخوردگی یا آبله‌مرغان داشته باشید. از بین نمی‌رود ولی اذیتتان هم نمی‌کند. معنی‌اش این است که بعضی چیزها برایتان سخت است. و در مقابل برای بعضی چیزها استعداد و قدرت عجیبی دارید. افرادی که این‌چنین تفاوت‌ها و توانایی‌هایی را دارند؛ همان چیزی است که ما اختلال اتیسم می‌نامیم. داشتن اتیسم تقصیر شما یا اعضای خانواده‌تان نیست. تقصیر هیچ‌کس نیست. مغز هرکس متفاوت است.»

در پایان این کتاب به 10 نکته‌ای که والدین کودکان اتیستیک و کودکان با نیازهای خاص آرزو می‌کنند دیگران بدانند اشاره شده است:
1) لازم نیست کنار کودک من عجیب و غریب رفتار کنید. ممکن است لازم باشد کمی متفاوت عمل کنید ولی امیدوارم غیرطبیعی رفتار نکنید.
2) همه کودکان اتیستیک شبیه هم نیستند.
3) مردم فکر می‌کنند چون کودک من شبیه کودک اتیستیکی که آنها می‌شناسند نیست، پس حتما اتیسم ندارد.
4) این کودکان عشق می‌ورزند، نیازمند عشق هستند. آنها بی‌نظیر هستند و عشق و هیجان را به زندگی می‌آورند.
5) شناختن یک کودک اتیستیک به معنای شناختن همه آنها نیست. آنها خیلی با هم متفاوتند. لطفاً به من نگویید فرزندم اتیسم ندارد چون اصلا شبیه آن یکی که شما می‌شناسید نیست!
6) این کودکان باهوش هستند. با استعداد، خلاق و متفکر... ممکن است همیشه اینطور به نظر نیایند ... ذهن آنها متفاوت عمل می‌کند.
7) اگر فرزندم صداهای نامفهوم از خودش در می‌آورد، راحت باشید و نگاه کنید... چون هیجان‌زده است این کار را می‌کند. لطفاً یک گوشه نایستید و با دهان باز به ما خیره نشوید.
8) اگر فرزند مرا در مغازه دیدی، ممکن است سرش را تند تکان دهد، یا گوشه لباسش را بجود یا دور خودش بچرخد. او مضطرب است و من او را سرزنش نمی‌کنم پس لطفا طوری مرا نگاه نکنید که باید سرزنشش کنم. او نمی‌تواند بدنش را با محرک‌های بیرون سازگار کند. او دارد سعی می‌کند بدنش را با آنچه از محیط می‌گیرد هماهنگ کند.
9) برای آنها که فکر می‌کنند من رفتارهای خاص فرزندم را نمی‌بینم: از شما تقاضای کمی همدلی دارم قضاوت نکنید. لطفا سعی کنید بفهمید محیط اطراف او به دشت رویش تاثیر می‌گذارد.
10) لطفاً فرزندان ما را بپذیرید به همان طریقی که فکر می‌کنید ما فرزندان شما را می‌پذیریم.
 
انتشارات نامه مهر، کتاب «اتیسم من» را در قالب 48 صفحه مصور رنگی با شمارگان سه هزار نسخه و قیمت 100 هزار ریال منتشر کرده است.