حمید عبداللهیان، عضو هیات علمی گروه ارتباطات دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) کتاب «هستی و زمان» نوشته هایدگر با ترجمه سیاوش جمادی را برای مطالعه ایام پایانی هفته پیشنهاد کرد و افزود: این کتاب پایه فهم مسائل بعد از 1930 در جهان است و به این موضوع می‌پردازد که بشر به کجا می‌رود و چه اتفاقی برای آن می‌افتد.
وی ادامه داد: این کتاب اگرچه اثری در حوزه فلسفه به شمار می‌رود اما می‌تواند به عنوان یک کتاب میان‌رشته‌ای هم قابل استفاده باشد و زبان کتاب نیز به صورتی است که می‌تواند برای مخاطبان عام هم قابل استفاده باشد.
استاد دانشگاه تهران گفت: سیاوش جمادی یکی از مترجمان برجسته است که در حوزه فلسفه ترجمه‌های قابل اعتنایی داشته است. مطالعه این کتاب می‌تواند برای مخاطبان حوزه فلسفه و سایر رشته‌ها حاوی نکات جذاب و مفیدی باشد.
«هستی و زمان» یا «وجود و زمان» (به آلمانی: Sein Und Zeit) کتابی از مارتین هایدگر است که آن را مهم‌ترین اثر فلسفی قرن بیستم نامیده‌اند. برخی آن را به بُمبی در عالم فلسفه مانند کرده‌اند. گفته‌اند که حتی منتقدانش از تأثیر این کتاب در امان نمانده‌اند.
کتاب «هستی و زمان» هایدگر از یک مقدمه و یک بخش تشکیل شده است. هایدگر در مقدمه این کتاب به ضرورت پرداختن به پرسش درباره بودن یا هستی اشاره می‌کند. وی این ضرورت را بر دو پایه وجودشناسی و هستی‌شناسی تشخیص می‌دهد. بر پایه اول موضوع اصلی خود بودن است و انسان نیز از آن منظر دیده می‌شود. بر پایه دوم منظر بودنی‌هاست که محور است.
بخش اصلی کتاب خود مشتمل بر دو بحث کلی است یکی تحلیلی بنیادین دازاین (Dasein) و دیگری هستی و زمان هر یک از این دو بحث کلی از شش فصل تشکیل شده‌اند. در فصول ششگانه، مبحث اول هایدگر پس از ارایه روش تحلیل وجودی به تفاوت آن با انسان‌شناسی و روانشناسی هستی‌شناسی تأکید می‌کند. آن گاه بر همین اساس به تشریح مباحثی چون بودن در دنیا دنیا بودگی دنیا نگرش هرمنوتیکی با دیگری بودن خود بودن خود-روزمره فهم حالت بودن ارتباط زبانی و نهایتاً دغدغه می‌پردازد.
او در ششمین مبحث در چارچوب مقوله دغدغه به عنوان مقوله محوری مقولاتی چون حقیقت اضطراب و عیانی (بروز) هستنده را به بحث می‌گذارد. در قسمت دوم بخش اول کتاب، هایدگر به وجه دومی که در عنوان آن آمده‌است یعنی زمان می‌پردازد. در این قسمت نیز در قالب فصولی ششگانه مباحثی که بیانگر تفکیک‌ناپذیری بودن در دنیا و زمانی بودن دغدغه هستند را ارایه کرده است. در این چارچوب مباحث اساسی قسمت اول این بار در ارتباط با زمانی بودن مورد بحث قرار می‌گیرند. مقولاتی چون آشکاری و عیانی مسئولیت و خویشتن اصیل در این چارچوب مورد بررسی قرار گرفته‌اند. نهایتاً تاریخ‌مندی و در زمان بودن به عنوان نتایج این کتاب مورد بحث هستند.
سیاوش جمادی نخستین مترجم مهم‌ترین کتاب هایدگر یعنی «هستی و زمان» نیز بوده است. ترجمه او برای نخستین بار در سال 1386 از سوی نشر ققنوس در دسترس مخاطبان و علاقه‌مندان فلسفه هایدگر قرار گرفت.
پنجشنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۵ - ۰۹:۳۰
نظر شما