به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) متاسفانه در سال‌های اخیر، عدم توجه رسانه‌ها و مردم به سایر عوامل یک کار هنری مانند یک قطعه موسیقی یا یک فیلم سینمایی، آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به بدنه فرهنگ وارد کرده، چراکه با ادامه این روند، روزبه‌روز به ارزش خواننده و بازیگر افزوده می‌شود و کمتر کسی به زحمات سایر عوامل کار توجه می‌کند؛ در نتیجه در چنین شرایطی شاهد کاهش انگیزه سایر عوامل تولید یک اثر هنری مانند شاعر و ترانه‌سرا خواهیم بود. این موضوع بهانه‌ای شد تا به سراغ عبدالجبار کاکایی، شاعر و ترانه‌سرای مطرح کشورمان برویم و نظر او را درباره این بی‌توجهی‌ها جویا شویم.
 
کاکایی در توضیح دلایل بروز چنین مشکلاتی گفت: در بررسی ایجاد چنین شرایطی دو گروه نقش دارند. نخست مدیریت فرهنگی است و دوم جامعه که کلا به عوامل کار بی‌توجه است و ما نمونه بارز آن‌را در سینماها مشاهده می‌کنیم. همه ما بارها دیده‌ایم که مردم بعد از پایان فیلم بلافاصله سالن را ترک می‌کنند و برایشان اهمیت ندارد که کارگردان، نویسنده، صدابردار، فیلمبردار و سایر عوامل کار چه کسانی بوده‌اند؛ نکته جالب اینجاست افرادی که به سینما می‌روند، گروه‌های فرهنگی جامعه هستند و حال شما تصور کنید که در سایر قشرها توجه به هنرمند در چه جایگاهی قرار دارد.

وی ادامه داد: شرایط جامعه ادبی امروز به شکلی است که یک کمپانی تولید موسیقی اگر برایش صرفه داشته باشد، اسمی از شاعر می‌آورد و اگر سودی در آن نبیند، به آسانی روی اسم شاعر خط می‌کشد و حرفی از شاعر و سایر عوامل کار برده نمی‌شود؛ بنابراین خیلی طبیعی است که در این جامعه خواننده و آرتيست مطرح باشد. به‌نظرم وقتی جامعه نمی‌خواهد که شاعر را بشناسد چه اصراری است که ما خودمان را به اثر هنری الصاق کنيم.

این شاعر مطرح کشورمان با اشاره به وضعیت تاسف‌بار شعر و شاعری اظهار کرد: شرایط جوری رقم خورده که شاعر به تنهایی نمی‌تواند شرایط را تغییر دهد، چراکه فضای فرهنگی این اجازه را به او نمی‌دهد. امیدوارم همان‌طور که در شرایط بین‌المللی و اقتصادی اتفاقات خوبی در حال شکل‌گیری است، وضعیت فرهنگی نیز تغییر کند و جامعه به سمتی برود که اگر کاری گل می‌کند، مردم در کنار خواننده، شاعر و آهنگساز را نیز بشناسند. امیدوارم روزی برسد که مردم در کنار خوشحالی برای دیدن یک بازیگر، از دیدن شاعر، کارگردان و یا نویسنده‌ نیز خوشحال شوند تا ارزش تمامی هنرمندان حفظ شود.

کاکایی افزود: البته این توجه بیش از حد به بازیگران و خواننده‌ها دلایل متنوعی دارد و شاید یکی از دلایلش این باشد که هنرمند در جامعه ما خواننده و بازیگر تعریف شده است.

شاعر مجموعه شعر «با تو این ترانه‌ها شنیدنی ست» در توضیح میزان توجه مردم به شعر و شاعر آثار هنری گفت: متاسفانه رسانه‌های مختلف آنقدر روی خواننده مانور داده‌اند که مردم فراموش کرده‌‌اند این اثر شاعری هم دارد و شاید به همین دلیل است که مردم شاعر را درک نمی‌کنند. البته در برخی مواقع شاعر نیز مقصر است که شان خود را حفظ نمی‌کند. به‌عنوان مثال ترانه‌سرایان زیادی هستند (به‌خصوص کسانی که با خوانندگان خارج از كشور کار می‌کنند) که براساس ذوق و سلیقه خواننده، روی ملودی کلماتی را پیشنهاد می‌کنند و اغلب به خلق تركيبی اثر رضايت می‌دهند كه در كلام سهم آهنگساز، خواننده و ترانه‌سرا مساوی است و در چنين شرايطی شاعر احساس مالكيت كامل اثر را ندارد.

وی ادامه داد: البته کسی که تنها جعبه ابزار گروه است و کار مستقل تولید نمی‌کند، برایش اهمیتی ندارد که نامش در یک کار باشد یا نه؛ در واقع او به معنی واقعی کلمه برای حق‌الزحمه کار می‌کند. از طرفی بسیاری از اهالی جدی ترانه حاضر نیستند که اسم‌شان پشت ترانه‌هایشان و در کنار یک عده جوانان كم سن و سال باشد، چراکه فضای توليد ترانه ‌در سال‌های گذشته بسیار فراگير شده است.

عبدالجبار کاکایی، شاعر و ترانه‌سرای مطرح کشورمان متولد شهرستان ایلام است. «آوازهای واپسین»، «زنبیلی از ترانه»، «بررسی تطبیقی شعر پایداری ایران و جهان»، «مرثیه روح»، «حتی اگر آیینه باشی»، «نگاهی به شعر معاصر ایران»، «تاوان کلمات»، «حبس سکوت» و «گزیده ادبیات معاصر»(گزیده شعر) برخی از آثار اوست.