به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از گاردین، نویسنده از شهروندان یکی از مدرن ترین کشورهای جهان می گوید که تا صبح کنار خیابان در سرمای شدید لندن می‌خوابند و علی رغم این واقعیت، هنوز هم دولت بریتانیا درباره عدالت اجتماعی منحصر به فرد خود، در جهان تبلیغ می کند.
«دیوید مارکواند» بدون توجه به این تبلیغات بحثی جنجالی علیه یکی از ثروتمندترین دولتهای جهان به راه انداخته و در کتابش علیه جامعه ای خوشگذران و مغرور نوشته است که شاید به مذاق خیلی‌ها از انگلیسی‌ها خوش نیاید.
در این کتاب با عنوان «پادشاهی ثروت» (Mammon's Kingdom) مارکواند یک دو جین از نظرات روشنفکران سه قرن گذشته از جمله ادموند بروک، جان استوارت میل، جرج ادوارد مور، آمارتیاسن، آویشا مارگالیت و مارتا ناسبام را جمع آوری کرده است و به نظر انتقادی خود به وضعیت موجود انگلیس جامعیت بخشیده است.
موضوع اصلی کتاب ساده است. وی می‌نویسد همه چیز در این کشور به قهقرا می رود. از سالهای هشتاد میلادی سرمایه داری و توجه به قشر خاصی از جامعه جای عدالت اجتماعی را گرفته و بویی از دموکراسی را نمی‌توان در این کشور استشمام کرد.
مارکواند در جایی در کتابش با هشدار از بی عدالتی‌های روزافزون در انگلیس می نویسد: ما جامعه ای هستیم که چشم بسته به سوی بربریسم و سالهای گذشته اروپا برمی گردیم. قبل از وی هم نویسندگانی مثل رمزی مک دونالد در کتابهای خود، روند گسترش شکاف بین سیاست‌های احزاب کارگری و لیبرال نوشته بودند ولی کتاب مارکواند بدون حاشیه،مستقیما وارد اصل داستان شده و گسترش بی عدالتی و توجه به اقشار خاص بریتانیا را مطرح می کند.
وی در تحلیل خود آورده: در سه دهه اخیر شاهد نوعی شخص محوری در سیاست‌های دولت بوده‌ایم. بی عدالتی، گسترش فقر، مصرف گرایی در بین اقشار مرفه، کاهش اعتماد عمومی، شکاف طبقاتی، فروپاشی خانواده ها و ... همگی نشانه یک بیماری انگلیسی است که فردگرایی در بریتانیا نام دارد.
وی می‌نویسد در این جامعه و به عبارتی در جامعه جدید هیچ ارزشی برای خدمت به عموم مردم وجود ندارد و پول و شهرت معیار اصلی لیاقت و موفقیت محسوب می‌شود که دائم از سوی رسانه‌ها تبلیغ می شود.
دیوید مارکواند در کتابش روی موضوعات مختلف مثل تغییر آب و هوا و مسائل اقتصادی مانور می‌دهد و بررسی می‌کند که دولت دیوید کامرون همه مشکلات را به مسائل اخلاقی و چالش‌های مربوط به آن ارتباط می‌دهد و به جای حمایت از اقشار مختلف جامعه به رشد اقتصادی فقط توجه می کند.
وی می نویسد سرمایه داری خوب بدون زندگی و افراد خوب امکان پذیر نیست و اقتصاد عدالت محور یکی از اصول اولیه اقتصاد سیاسی است و دموکراسی بامشارکت عمومی و ارتباط با مردم حاصل می شود که متاسفانه این موضوعات چالش برانگیز و عمیق با موضوعات پیش و پا افتاده رسانه ای عوض شده است. هر چند نویسنده می کوشد مشکلات موجود در انگلیس را یکجا بررسی کند اما در نهایت به لیست بندی آنها اکتفا می کند.
رستوران‌های شبانه، سایت‌های اینترنتی قماربازی، تلویزیونهای کابلی، تونی بلر، شرکت‌های تبلیغاتی، فرد گودوین، دانشکده‌ها، فحشا و فساد، فروپاشی خانواده، وسایل نقلیه موتوری؛ همگی موضوعات و مشکلات جامعه امروز انگلیس را تشکیل می‌دهند که مارکواند به همه آنها پرداخته ولی تنها به صورت سطحی آنها را توضیح می دهد.
یکی از موضوعات مهمی که در این کتاب به خوبی تحلیل شده شهریه‌های مدارس و دانشگاهی در دولت است که آن را نوعی بربریسم معرفی می‌کند.
وی با استناد به گزارش یکی از نمایندگان مجلس انگلیس می نویسد آنگونه که از شواهد و قرائن پیداست تحصیل در این کشور به سوی یک کالای خصوصی و اشرافی می‌رود و برای دانشگاه رفتن باید پول زیادی داشت در حالی که تحصیلات عالی حق همه اقشار جامعه است و نمی تواند به قشر مرفه جامعه محدود شود.
«دیوید مارکواند» بدون توجه به این تبلیغات بحثی جنجالی علیه یکی از ثروتمندترین دولتهای جهان به راه انداخته و در کتابش علیه جامعه ای خوشگذران و مغرور نوشته است که شاید به مذاق خیلی‌ها از انگلیسی‌ها خوش نیاید.
در این کتاب با عنوان «پادشاهی ثروت» (Mammon's Kingdom) مارکواند یک دو جین از نظرات روشنفکران سه قرن گذشته از جمله ادموند بروک، جان استوارت میل، جرج ادوارد مور، آمارتیاسن، آویشا مارگالیت و مارتا ناسبام را جمع آوری کرده است و به نظر انتقادی خود به وضعیت موجود انگلیس جامعیت بخشیده است.
موضوع اصلی کتاب ساده است. وی می‌نویسد همه چیز در این کشور به قهقرا می رود. از سالهای هشتاد میلادی سرمایه داری و توجه به قشر خاصی از جامعه جای عدالت اجتماعی را گرفته و بویی از دموکراسی را نمی‌توان در این کشور استشمام کرد.
مارکواند در جایی در کتابش با هشدار از بی عدالتی‌های روزافزون در انگلیس می نویسد: ما جامعه ای هستیم که چشم بسته به سوی بربریسم و سالهای گذشته اروپا برمی گردیم. قبل از وی هم نویسندگانی مثل رمزی مک دونالد در کتابهای خود، روند گسترش شکاف بین سیاست‌های احزاب کارگری و لیبرال نوشته بودند ولی کتاب مارکواند بدون حاشیه،مستقیما وارد اصل داستان شده و گسترش بی عدالتی و توجه به اقشار خاص بریتانیا را مطرح می کند.
وی در تحلیل خود آورده: در سه دهه اخیر شاهد نوعی شخص محوری در سیاست‌های دولت بوده‌ایم. بی عدالتی، گسترش فقر، مصرف گرایی در بین اقشار مرفه، کاهش اعتماد عمومی، شکاف طبقاتی، فروپاشی خانواده ها و ... همگی نشانه یک بیماری انگلیسی است که فردگرایی در بریتانیا نام دارد.
وی می‌نویسد در این جامعه و به عبارتی در جامعه جدید هیچ ارزشی برای خدمت به عموم مردم وجود ندارد و پول و شهرت معیار اصلی لیاقت و موفقیت محسوب می‌شود که دائم از سوی رسانه‌ها تبلیغ می شود.
دیوید مارکواند در کتابش روی موضوعات مختلف مثل تغییر آب و هوا و مسائل اقتصادی مانور می‌دهد و بررسی می‌کند که دولت دیوید کامرون همه مشکلات را به مسائل اخلاقی و چالش‌های مربوط به آن ارتباط می‌دهد و به جای حمایت از اقشار مختلف جامعه به رشد اقتصادی فقط توجه می کند.
وی می نویسد سرمایه داری خوب بدون زندگی و افراد خوب امکان پذیر نیست و اقتصاد عدالت محور یکی از اصول اولیه اقتصاد سیاسی است و دموکراسی بامشارکت عمومی و ارتباط با مردم حاصل می شود که متاسفانه این موضوعات چالش برانگیز و عمیق با موضوعات پیش و پا افتاده رسانه ای عوض شده است. هر چند نویسنده می کوشد مشکلات موجود در انگلیس را یکجا بررسی کند اما در نهایت به لیست بندی آنها اکتفا می کند.
رستوران‌های شبانه، سایت‌های اینترنتی قماربازی، تلویزیونهای کابلی، تونی بلر، شرکت‌های تبلیغاتی، فرد گودوین، دانشکده‌ها، فحشا و فساد، فروپاشی خانواده، وسایل نقلیه موتوری؛ همگی موضوعات و مشکلات جامعه امروز انگلیس را تشکیل می‌دهند که مارکواند به همه آنها پرداخته ولی تنها به صورت سطحی آنها را توضیح می دهد.
یکی از موضوعات مهمی که در این کتاب به خوبی تحلیل شده شهریه‌های مدارس و دانشگاهی در دولت است که آن را نوعی بربریسم معرفی می‌کند.
وی با استناد به گزارش یکی از نمایندگان مجلس انگلیس می نویسد آنگونه که از شواهد و قرائن پیداست تحصیل در این کشور به سوی یک کالای خصوصی و اشرافی می‌رود و برای دانشگاه رفتن باید پول زیادی داشت در حالی که تحصیلات عالی حق همه اقشار جامعه است و نمی تواند به قشر مرفه جامعه محدود شود.
نظر شما