به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری مهر، نشست هم‌اندیشی داوران و شرکت‌کنندگان در ششمین جشنواره داستان انقلاب صبح امروز دوشنبه 28 بهمن در تالار امیرحسین فردی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شد. 


در بخشی از این نشست، حسین فتاحی دبیر این دوره از جشنواره در سخنانی با بیان اینکه ارسال بیش از 2000 داستان به جشنواره داستان انقلاب در فاصله زمانی شش سال باعث افتخار حوزه هنری است اظهار داشت: داستان انقلاب نوشتن فرآیندی دو طرفه است. وقتی در کشوری اتفاقی رخ می‌دهد طبیعی است که نویسنده بخواهد از آن بهره ببرد و درباره‌اش داستان بنویسد. این موضوعی است که در همه جای دنیا وجود داشته است و تیزهوشی نویسنده را می‌رساند. 


وی ادامه داد: متاسفم که باید بگویم در سال‌های اخیر نگاه نویسندگان در ایران بیش از حد سیاسی شده است و اگر نویسنده‌ای از برخی بخش‌های انقلاب خوشش نیاید، چشم خود را به روی کل آن می‌بندد غافل از اینکه اگر پنجاه سال بعد بچه‌های ما بخواهند درباره انقلاب چیزی بدانند، تاریخ و متن تاریخی به درد آنها نمی‌خورد و باید به سراغ داستان بیایند؛ این داستان است که می‌تواند جزئیات تاریخی را برای آنها بازگو کند. 


فتاحی همچنین خواستار تداوم برپایی این نشست‌ها در طول سال شد. 


راضیه تجار دیگر نویسنده حاضر در این نشست نیز در سخنانی گفت: من فکر نمی‌کنم که داروان جشنواه تنها شیفته آثار کلاسیک باشند. به نظرم اصل داستان است که مورد توجه آنهاست و بارها شاهد بوده‌ام که وقتی اثری در خور توجه می‌خوانند بسیار خوشحال می‌شوند و لذا شائبه بی‌علاقگی داوران به برخی قالب‌های ادبی توهم توطئه است. 


تجار افزود: من در آثار جشنواره به صورت متعدد شاهد آثاری بودم که نمی‌توانسته با مخاطب ارتباطی برقرار کند و به همین خاطر به نویسندگان جوان تاکید می‌کنم که موضوع مطالعه را بسیار جدی بگیرند و سعی کنند ذوق ادبی خود را با مطالعه تربیت کنند. سوژه خوب برای نوشتن داستان انقلاب کم نیست اما باید این سوژه‌ها را با تحقیق و تربیت ذوق خودمان تربیت کنیم. 


اما خسرو باباخانی دیگر داور این جشنواره نیز شروع سخنانش را با مخاطب به شکلی قابل توجه آغاز کرد و گفت: من عامل ریزش داستان‌های جشنواره هستم. همه داستان‌های کوتاه و بلند شما را خواندم. و هیج رمانی از جشنواره هم نبوده که لااقل یک سومش را نخوانم. به شما قول می‌دهم که هر کاری حتی اگر در شرایط پنجاه پنجاه بوده را به مرحله بعد فرستاده‌ام اما در کارهای شما جسارت نمی‌بینم. این داستان‌ها بیشتر از هر چیزی به گزارش شبیه است و طرح انقلاب را به یک کاریکاتور شبیه کرده است. 


وی افزود: من نویسنده را در این موضوع مقصر نمی‌دانم. این حاصل چیزی است که به عنوان تاریخ به خورد ما داده‌اند و البته خودمان هم دنبال مطالعه نیستیم. 


محمد رضا بایرامی دیگر داور ششمین جشنواره داستان انقلاب نیز در سخنان کوتاه خود در این نشست گفت: من با آقای باباخانی موافقم که در کارهای امسال جسارت دیده‌ نمی‌شود اما به هر حال نویسنده باید کار خودش را بکند. 


مهدی کاموس دیگر سخنران این مراسم و از داوران جشنواره داستان اقنلاب نیز در این نشست و در فرصت سخنرانی خود اظهار داشت: در دهه شصت موضوع ادبیات کودک و نوجوان مورد توجه جدی ما قرار گرفت که دلیل عمده آن نیز نظام نوپای اسلامی سعی داشت برای مستحکم کردن پایه‌های فکری خود روی ایدئولوژی به این ادبیات بها دهد حتی جایزه‌ کتاب کودک راه‌اندازی شد اما در دهه هفتاد این حس به وجود آمد که دیگر پایه‌ها مستجکم شده و نیازی به این عامل نداریم. الان هم نه روانشناسی کودک داریم نه فلسفه کودک و نه هیچ چیز دیگر در این زمینه و انگار همه‌چیزمان باید به همه‌چیزمان بیاید.


مطالب منتشر شده در سرویس «کتاب در رسانه‌های امروز» بیانگر نظرات این رسانه‌ها بوده و لزوما مورد تأیید خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) نیست.