هوشنگ ظریف، نوازنده پیشکسوت ساز تار با ابراز گله از انتشار بیرویه کتابهای بیمحتوای موسیقی گفت: «متاسفانه نظارتی بر کیفیت کتابهای موسیقی وجود ندارد و این روزها هر فردی هر چه دلش بخواهد، مینویسد و منتشر میکند.» وی تاکید کرد که آثار استاد روحالله خالقی بهترین مرجع برای یادگیری موسیقیاند.-
این هنرمند با یادآوری تاریخچه کتاب موسیقی در ایران گفت: حدود 65 سال پیش در ایران، آموزش موسیقی آکادمیک با کتابهای استاد روحالله خالقی شروع شد و هنوز این کتابها معتبرترین و بهترین کتابهای مرجعی هستند که در هنرستانهای موسیقی تدریس میشوند.
وی اظهار کرد: کتابهای خالقی الفبای موسیقی را به ما آموزش میدهند و بههمین دلیل تا موسیقی هست این کتابها هم ارزش و اعتبار خودشان را دارند.
مولف کتاب «بیست قطعه برای تار و سهتار» عنوان کرد: پیشترها در هنرستانها فقط کتابهای خالقی تدریس میشد و آموزشهای خارج از هنرستان هم بر اساس همین کتابها ارایه میشد، اما اکنون هر شخصی هر کتابی درباره موسیقی مینویسد و منتشر میکند و نظارتی هم بر محتوای این کتابها از سوی ناشران وجود ندارد.
ظریف با ابراز نگرانی از انتشار کتابهای غیر تخصصی در حوزه موسیقی گفت: انتشار کتابهای غیر تخصصی موسیقی نهتنها کمکی به رشد فرهنگ موسیقی کشورمان نمیکنند، بلکه باعث افول آن میشوند. مثلا این کتابها بهجای آنکه مانند حروف الفبا، حروف را به ترتیب الف، ب، پ و ت آموزش دهند، از الف به ت یا از پ به ت آموزش میدهند و این بینظمیها باعث دلزدگی و گمراهی هنرجویان میشوند.
وی تاکید کرد: باید نظارت یا مقرراتی بر تالیف کتابهای موسیقی وجود داشته باشد تا کسی کتابهای بیکیفیت تولید نکند؛ هر چند با وجود مقررات هم بعضیها کار خودشان را میکنند.
نویسنده کتاب «دستور مقدماتی تار» گفت: بهترین کار برای محافظت از موسیقی، توجه و نگهداری از آثاری مانند کتابهای روحالله خالقی است و دوستدارن موسیقی باید مراقب باشند که این کتابها کنار گذاشته نشوند.
ظریف با انتقاد از شیوههای نوین نتنویسی که در کشور رواج پیدا کرده، اظهار کرد: اکنون بعضی استادان موسیقی از علایمی در کتابهایشان استفاده میکنند که در هیچ جای جهان شناخته شده نیست و با استانداردهای موسیقی تفاوت دارد. اگر نظارتی بر این نوآوریها نباشد بهطور قطع بر مشکلات موسیقی کشور افزوده میشود.
وی گفت: با توجه به اینکه انتشار کتابهای بیمحتوا افزایش یافته باید مراقب کتابهای پرمحتوا و ارزشمند بود تا مورد بیمهری و بدگویی نااهلان قرار نگیرند؛ ضمن آن که نباید کتابهای ارزشمند دیگران را نیز بیدلیل نفی کرد.
ظریف متولد ۱۳۱۷ است. او پس از پایان دوره ابتدایی وارد هنرستان موسیقی شد و از حضور استادانی چون موسی معروفی، روح الله خالقی، جواد معروفی و حسین تهرانی بهره برد.
پس از فارغ التحصیل شدن در سال ۱۳۳۷ به استخدام وزارت فرهنگ و هنر در آمد و فعالیت خود را به عنوان نوازنده و تکنواز در گروههای مختلفی مانند ارکستر موسیقی ملی و ارکستر صبا شروع کرد.
وی در دوره عالی هنرکده موسیقی از محضر استاد علیاکبرخان شهنازی برای فراگیری ردیف بهرمند شد. هوشنگ ظریف از سال ۱۳۴۲ به مدت ۱۷ سال به تدریس تار در هنرستان موسیقی پرداخت. از شاگردان وی میتوان به حسین علیزاده، داریوش طلایی، ارشد طهماسبی و حمید متبسم اشاره کرد.
از این هنرمند تاکنون کتابهایی مانند «بیست قطعه برای تار و سه تار»، «دستور مقدماتی تار» و «نت نگاری و ویرایش چهار کتاب درباره استاد لطف الله مجد، جلیل شهناز و فرهنگ شریف و ابراهیم سرخوش» به چاپ رسیده است.
نظر شما