نویسنده کتاب «نشانههای حتمی ظهور» در چهارمین کرسی آزاداندیشی مهدویت گفت: در عصر غیبت توجه به اصول و بیّنات دین بیش از نشانههای ظهور مورد تاکید است زیرا از اصل دین و روایات میتوان به مصادیق نشانههای ظهور رسید اما از طریق نشانهها و مصادیق نمیتوان به اصل دین دست یافت.
حجتالسلام والمسلمین دکتر نصرتالله آیتی مولف کتاب «نشانههای حتمی ظهور» گفت: فردی که در عصر حاضر با نشانههای ظهور زندگی کند، اینگونه نیست که همواره بتواند راه و بیراهه را به درستی تشخیص دهد، در حالی که انسانی که بر اساس معیارها و اصول دینی زندگی میکند، میتواند در برابر پدیدههای اجتماعی منطقی و در راستای دین مبین اسلام عمل کند. برخی نشانههای ظهور حضرت ولیعصر(عج) که در روایات بیان شدهاند، قابلیت تفسیر و تاویل دارند مانند زمان ولایت امیرالمومنین(ع) که خیلیها منتظر بودند تا ببینند عمار به دست چه کسی کشته میشود و بر اساس آن به سوی امیر و ولی خود به شتابند. سرانجام عمار به دست معاویه کشته شد اما معاویه کشته شدن این صحابه را دلیل مامور شدن عمار به دستور امام علی(ع) دانست. بنابراین، معاویه این نشانه را به نفع خود تفسیر کرد.
وی ادامه داد: از گذشته تاریخ تاکنون درگیر تطیبیقهای نشانههای ظهوریم اما همواره نمیدانیم این تطبیقها تا چه اندازهای درستاند و ما به خطا نرفتهایم. در حقیقت، تطبیقها سه مشکل ضابطهمند نبودن، قابلیت تکرار داشتن و جعل مصادیق را دارند. بنابراین، ضرورت دارد در جریان تطبیقها معیارهایی را ایجاد کنیم تا نشانههای ظهور و مصادیق آن ضابطهمند شوند، قابلیت تطبیق داشته باشند و جعل نشوند. در نشانههایی که در جامعه تاثیر بهسزایی دارند و آثار اجتماعی وسیعی از خود به جا میگذارند مانند قیام یمانی، باید بر اساس یقین تصمیم گرفت.
این محقق حوزه مهدویت درباره ضرورت تطبیق نشانههای ظهور بیان کرد: تطبیق نشانههای ظهور باید یقینآور باشد و تمام معیارهای گفته شده در احادیث مو به مو در فرد خاص وجود داشته باشند. همچنین تطبیق نباید مبتنی بر تاویل باشد و نباید حدیثی را از معنی ظاهریاش خلع کنیم.
وی افزود: در تطبیق نباید هیچ اصل از اصول دینی زیرپا گذاشته شود و همچنین نشانه ظهور باید معجزهآسا یا زمان و کیفیت وقوع آن با معجزه همراه باشد. نشانههای ظهور با انتشار صیحه آسمانی یقینآور خواهند شد. بنابراین، اینک در برابر هیچ نشانهای تکلیف خاصی نداریم.
در ادامه دکتر محمود مطهرینیا، استاد دانشگاه امام صادق(ع) به عنوان منتقد گفت: حدود دو هزار نشانه ظهور وجود دارد که از زمان حضرت آدم(ع) پدیدار شدهاند و پس از زمان غیبت کبری هرچه به زمان کنونی و ظهور نزدیکتر میشویم، این نشانهها پر رنگتر میشوند.
وی با بیان اینکه «نظر دکتر آیتی درباره نداشتن تکلیف مقابل نشانههای ظهور در زمان غیبت را نمیپذیرم» عنوان کرد: برای سنجش نشانههای ظهور به ابزار جدیدی نیاز داریم زیرا نقص ابزار، تحقیق و دقت در این حوزه را ضعیف میکند و ما نیز نباید به همه نشانهها از یک زاویه بنگریم زیرا برخی نشانهها مانند صیحه آسمانی از جایگاه ویژهای برخوردارند.
مولف کتاب «تقابل حق و باطل در ادوار تاریخ» با اشاره به اینکه نشانههای ظهور باید طبقهبندی شوند، گفت: باید به نشانههای ظهور نگاه راهبردی داشت. اکنون این نگاه دچار رکود شده است و ضرورت دارد در تطبیقها نگاه قاطع داشته باشم. البته از زمان وقوع صیحه آسمانی این قاطعیت جدیتر خواهد شد.
وی افزود: علائم ظهور مانند علائم راهنمایی رانندگیاند که هریک کاربردی متفاوت دارند و نباید کاربرد همه نشانهها را با هم یکسان تصور کنیم.
در بخش دیگر این نشست دکتر محمدهادی همایون، مولف کتاب «تاریخ تمدن و ملک مهدوی» اظهار کرد: زمینهسازی ظهور تنها بر پایه نشانهها و بینات نیست بلکه شرایط خاصی در ایجاد آن دخیلاند. همچنین نشانههای ظهور بر اثر گذر زمان رخ میدهند و وظیفه ما تنها تطبیق آنهاست اما اساسا بحث در این زمینه درباره حرکت به سمت جلو است و اینک داریم زمینهسازی آن را انجام میدهیم و الگوی خود را طراحی میکنیم. در حقیقت کارکرد نشانهها همانند دستورالعمل است.
وی یادآور شد: کنار گذاشتن نشانههای ظهور در عصر پس از غیبت کبری مانند کنار گذاشتن توشهها در بیابان است. اکنون که دستمان به گنجینه نشانههای ظهور میرسد، باید آن را به عنوان میراثگرانبها برای آیندگان تدوین کنیم.
این محقق حوزه دین ادامه داد: به نظرم با این سلسله نشستها در پی ایجاد مکتب علمی جدیدی هستیم اما نباید جریانهای سیاسی بر آن تاثیرگذار باشد.
بخش پایانی چهارمین نشست از سلسله نشستهای تخصصی مهدویت در قالب کرسیهای آزاداندیشی با عنوان «رویکرد نشانههای ظهور» به ارایه دیدگاههای نویسنده کتاب «نشانههای حتمی ظهور» مقابل دیدگاههای متنقدان گذشت.
نظر شما