خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- جناب سرهنگ مهدی مناجاتی، یک خصیصه اختصاصی و منحصر به فرد  دارد. او از تنها سرمربیان ایرانی است که در همه پایه‌ها مربیگری کرده و کمتر بازیکنی را می‌توان در فوتبال سه نسل گذشته پیدا کرد که در برهه‌ای، زیر دست او در تیم‌های جوانان، منتخب استان، تیم ملی ارتش، تیم ملی و خلاصه در همه عرصه‌های کار نکرده‌باشد و نسبت به همه بازیکنان فوتبال حق آب و گل دارد.  او را به دلیل گل بسیار زیبایی  که در رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی 1974 آلمان غربی از فاصله‌ای بسیار دور به کره شمالی در شهر پیونگ یانگ زد و باعث پیروزی دو - صفر تیم ملی ایران در آن بازی حیاتی شد، هم می‌شناسند.
جناب سرهنگ مناجاتی درباره آن گل می‌گوید: چندی بعد از این بازی تیم ملی ایران در ورزشگاه آزادی و در آخرین بازی در کادر همان رقابتها مقابل تیم ملی استرالیا قرار گرفت و پرویز قلیچ‌خانی از فاصله بیست متری گلی بسیار دیدنی به استرالیایی‌ها زد، ولی باوجود پیروزی دو ـ صفر ایران در بازی برگشت و به‌دلیل شکست سه ـ صفر در خانه حریف تیم ایران از رسیدن به مرحله نهایی جام در آلمان غربی بازماند. 

سرهنگ مناجاتی وقتی از آن سالها یاد می‌کند، می‌گوید: فردای آن بازی مطبوعات به خاطر گل قلیچ‌خانی به او لقب پرویز کبیر دادند. ولی گل من که از فاصله‌ای بسیار دورتر در خانه حریف به کره‌ای‌ها تحمیل شد، هرگز انعکاس نداشت و مطبوعات حتی به من لقب مهدی صغیر را هم ندادند!
جناب سرهنگ مناجاتی که آخرین سمتش مدیریت تیم‌های پیکان و به خصوص رسیدگی به جوانان و تیم‌های پایه بوده است، درباره مطالعه و نقش آن در پیشرفت جامعه ورزش می‌گوید: مسلماً نمی‌توان منکر نقش مطالعه و کارآیی آن در اقشار مختلف و به‌خصوص ورزشی‌‌ها شد. 

مهدی مناجاتی در ادامه اظهاراتش می‌افزاید: من نزدیک به 60 سال در فوتبال حضور داشته‌ام و  طی این سالها با هزاران فوتبالیست برخورد داشته‌ام؛ چه به عنوان همبازی و چه به عنوان مربی و شاگرد و یا آنان که من افتخار شاگردی ایشان را داشته‌ام، باید اعتراف کنم، آن دسته از کسانی که اهل قلم و مطالعه بوده‌اند، در دنیایی متفاوت از دیگران سیر کرده و دنیای آنان بسیار گسترده‌تر و نگاهشان عمیق‌تر و کردارشان هم متفاوت از دیگران بود که باید به مرحوم پرویز دهداری به عنوان سرآمد این افراد اشاره کنم و اعتراف کنم که پرویز دهداری به‌دلیل عمق نگاهی که بر اثر مطالعات زیاد پیدا کرده بود، اعمال، رفتار و کردارش بسیار متفاوت از دیگران بود و به همین خاطر بسیاری از شاگردان او به‌دلیل حشر و نشر با او  اهل مطالعه شده‌اند و در جایگاه اجتماعی خاصی قرار گرفته‌اند که از آن جمله نصرالله سجادی معاونت کنونی وزارت ورزش را می‌توان نام‌ برد. 

سرمربی اسبق تیم ملی ایران درباره اوقات بیکاری و آنچه  که به عنوان علاقه دنبال می‌کند، می‌گوید: اگر مشکلات روزمره به من اجازه بدهد، دوست دارم مطالعه کنم و به همین خاطر کتاب‌های ذبیح‌الله منصوری و محمد قاضی را که ترجمه کرده‌اند، می‌خوانم و از مطالعه آنان نیز لذت می‌برم، زیرا بسیاری از این کتاب‌ها تاریخی است و انسان وقتی به دوران میان‌سالی پا گذارد، بیشتر از هر چیز دیگری به تاریخ آب و خاک خود علاقه‌مند می‌شود و به همین خاطر ترجیح می‌دهم  کتاب‌های این عزیزان را مطالعه کنم و واقعاً هم از مطالعه آنان خسته نمی‌شوم. 

به مناجاتی می‌گویم، ولی بعضی از این ترجمه‌ها و تعریف‌ها تا حدودی تحریف شده‌اند، او می‌گوید: من به نثر آنان اهمیت می‌دهم، و اگر تحریفی هم اعمال شده، نویسنده و یا مترجم، آن‌را چنان ظریف و به جا استفاده کرده که خواننده از مطالعه آن لذت می‌برد و من کیف می‌کنم، وقتی کتابهای تاریخی را خوانده و به یاد گذشتگان می‌افتم که با چنگ و دندان جای جای این مرز و بوم مقدس را حفظ کردند تا ما این روزها صاحب یکی از پرافتخارترین کشور‌های جهان باشیم. بنابراین باید به گذشتگانمان افتخار کرده و برای آیندگان هم آرزوی موفقیت و قدرتمندی داشته باشیم. در پایان باید از نوشته‌های دکتر عبدالحسین زرین‌کوب یاد کنم که او هم با نوشته‌هایش سعی می‌کند تا ایران را بزرگ و ایرانی بودن را یک افتخار توصیف کند.