فريبا طالش‌پور در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، از اتمام نگارش كتابش با موضوع «زندگينامه شهيده نسرين افضل» خبر داد و اظهار كرد: نگارش اين اثر به پيشنهاد نشر فاتحان و بسيج جامعه‌زنان بود كه با نظارت رحيم مخدومي به عنوان كارشناس ناظر به پايان رسيد.

وي منابع اين اثر را خاطرات همسر نسرين افضل، عبدالله مطلبي، دوستان و همكاران شهید اعلام كرد و گفت: مصاحبه‌هاي اين اثر در سال گذشته انجام شد و بر مبناي آن دربافتم كه نسرين افضل فراتر از ‌آنچه تصور مي‌كردم بوده است. وي زني پرشور، بسيار فهيم و شجاع بوده كه سابقه فعاليت‌هاي فرهنگي و مبارزاتي‌اش به سال‌هاي قبل از انقلاب، زماني كه در مقطع دبيرستان درس مي‌خواند باز مي‌گشت. وي در آن دوره كه داشتن حجاب در مدارس ممنوع بود با دوستانش گروهي را تشكيل دادند كه همگي روسري آبي به سر مي‌كردند و در راستاي پيروزی انقلاب فعاليت مي‌كردند.

طالش‌پور با توضيح بيشتر درباره فعاليت‌هاي شهيده افضل افزود: وي پس از پيروزي انقلاب به عنوان نيروي داوطلب به مناطق عشايرنشين فارس رفت و به تدريس و آموزش‌هاي بهداشتي و تربيتي مشغول شد و در مدارس عشاير مسوول خوابگاه بود. در آن دوره جريانات حضور گروهك‌ها در ميان قشر جوان و ترغيب آن‌ها براي عضويت در گرو‌هک هاي ضد انقلاب زياد شده بود و افضل براي هدايت دانش‌آموزان و مبارزه با گروهك‌ها فعال بوده است.

وي ادامه داد: شهيده افضل با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به صورت نيروي داوطلب با گروهي متشكل از 12 زن و سه مرد راهي مها‌باد شدند و كار خود را در زمينه مسايل فرهنگي و آموزش و نيز مبارزه با گروهك های ضد انقلاب آغاز كردند. در آن دوران مهاباد پايتخت نيروهاي گروهك‌هاي ضد انقلاب به حساب مي‌آمد. در نهايت وي در دي ماه سال 1361 هنگام بازگشت از مراسم دعا توسط گروهك‌ها‌ بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد.

طالش‌پور قالب نگارش «زندگينامه شهيده نسرين افضل» را خاطره عنوان كرد و گفت: اين خاطرات به صورت مستند تاريخي جريان‌ها و حوادث زندگي او را بيان مي‌كنند. در برخي موارد براي وضوح بيشتر ماجراها در ذهن مخاطب از فضاسازي‌ استفاده كرده‌ام اما اين وضعیت به اصل خاطرات آسيبي وارد نمي‌كند.

نويسنده کتاب «پوتين‌هاي مربم» درباره ويژگي‌هاي اين اثر افزود: يكي از نكات قابل توجه كتاب استفاده از يادداشت‌هاي دو نفر از دوستان شهيده نسرين افضل به نام‌‌هاي «فاطمه فخارزادگان» و «زهره هاشمي‌نور» است. نقطه آغاز اين يادداشت‌ها كه به صورت روزشمار ثبت شده‌اند از لحظه حركت آنان در نخستین سفر از شيراز به سمت مهاباد است. اين دو تمامي اتفاقات را با جزیيات ثبت كرده‌اند.

وي ادامه داد: براي تكميل شدن خاطرات اين يادداشت‌ها تطبيق داده شدند. برخي مسايل كه از ديد يك نفر از آن‌ها دور مانده بود در يادداشت دیگری ثبت شده بود. نوبت دوم سفر افضل به مهاباد با خاطراتی از زبان همسر وی و ديگر دوستانش دنبال شده اند.

طالش‌پور با بيان اين‌كه خاطرات با ایجاد يك سير اتصال معنايي بين فصول نوشته شده اند توضيح داد: نگارش خاطرات به اين ترتيب است كه اگر فردي خاطره‌اي را تا دوره‌اي مشخص بازگو مي‌كند مطلب قطع نمي‌شود و ادامه ماجرا از زبان فرد ديگري در ادامه همان موقعيت دنبال مي‌شود. راويان «زندگينامه شهيده نسرين افضل» هشت نفرند اما متن خاطره به صورت داناي كل نوشته شده، به گونه‌اي كه انگار مخاطب داستان را از زبان یک فرد مي‌خواند.

وي ادامه داد: براي یادآوری و بازسازي خاطرات در ذهن راويان، با 6 نفر از آنان به شيراز و مهاباد سفر کردیم. وقتي روايان به محل حوادث كه بدون هيچ تغييري به شكل همان روز‌های جنگ باقي مانده بود رفتند خاطرات خود را بهتر به ياد ‌آوردند. از تمام اين لحظه‌ها تصويربرداري شد و تمامي اين موارد كمك بسياري به من در تدوين اثر كردند. تلاش سردار علي ناظري، از اعضای سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع‌ مقدس سپاه و بسیج و دست‌اندرکاران نشر فاتحان موجب این وضعیت بود كه در واقع به من در ارتباط با اثر و نوشتن آن کمک کردند تا اين اثر 250 صفحه ای نوشته شد. البته نام قطعي آن هنوز مشخص نشده است.

«زندگينامه شهيده نسرين افضل» كه توسط نشر فاتحان منتشر مي‌شود 13 مرداد همزمان با سالروز تولد شهيده مربم فرهانيان که روز بسيج زنان نامگذاری شده، در سازمان حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع‌مقدس سپاه و بسيج رونمايي خواهد شد.