به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين نشست با حضور رحمت اميني، نويسنده كتاب، منوچهر اكبرلو، داوود كيانيان از كارشناسان حوزه تئاتر كودك و نوجوان و صادق رشيدي، پژوهشگر، برگزار شد.
در ابتدا، رشيدي كه به عنوان دبير در اين نشست حضور داشت با بيان اينكه كتاب «تئاتر پداگوژيك» ساختاري متفاوت و اثري علمي و آكادميك محسوب مي‌شود، توضيح داد: كليات كتاب معطوف به روش‌شناسي است و مولف به دنبال اثبات كردن فرضيات خود بوده است.
وي اين كتاب را تلاشي بنيادي و كاربردي در قلمرو مطالعات دانشگاهي دانست و افزود: اميدوارم كتاب در عمل مورد استفاده قرار بگيرد و به دست متوليان اين نوع تئاتر برسد و پاسخگوي مسايل پژوهشگران باشد.
در ادامه، اميني اين كتاب تئوريك را داراي چند ويژگي دانست و تصريح كرد: عمده مطالب كتاب ويژه تئاتر كودك و نوجوان است چون این يكي از دغدغه‌هاي هميشگي من از دوران دانش‌آموزي بود. در تئاتر تعليمي و تربيتي فرايند تمرين بر افرادي كه تئاتر كار مي‌كنند مورد توجه و تاثيرگذار است.
وي افزود: نظام و سيستمي مثل آموزش و پرورش به طور برنامه‌ريزي شده و جدي قدمي در اين جهت برنداشته است.
اميني با بيان اينكه هنگام نوشتن، تلاش كردم كتاب در عين تخصصي بودن براي علاقه‌مندان راحت و روان باشد، گفت: به لحاظ نظري حجت را در اين اثر تمام كردم. همچنين با تاليف اين كتاب تشويق شدم بتوانم بخش كارگاهي آنرا بر مبناي نظريات كتاب و بومي‌سازي منتشر كنم.
در ادامه، كيانيان با تشكر از مولف و ابراز خرسندي از انتشار اين اثر توضيح داد: ضرورت دارد به مساله تئاتر تعليمي و تربيتي بيشتر پرداخته شود. كتاب «تئاتر پداگوژيك» مثل يك نوشابه لذت بخش است كه علاقه‌مندي جرعه جرعه آنرا بنوشي تا مزه آنرا حس كني. من از تشنگان اين نوشابه بودم چون سال‌هاي سال در زمينه تئاتر كودك و نوجوان كار كردم و مي‌دانم كتابي [در این زمینه] نيست كه سيرابت كند و وقتي كتابي اين چنيني منتشر مي‌شود دوست داري كلمه كلمه آنرا بنوشي.
وي اين كتاب را جامع و مرجع دانست و اظهار داشت: هيچگونه اثري در اين زمينه تاكنون منتشر نشده است كه حتي بتوان اين اثر را با آن مقايسه كرد. يعني براي نخستين بار اتفاق افتاده است كه حسن محسوب مي‌شود. اين كتاب راه‌هاي ناهموار را طي كرده و مشكلاتي را پشت سر گذاشته است.
كيانيان بيان داشت: يك كتاب در اين زمينه ترجمه و منتشر شده كه مشكل آن در اين است كه متعلق به فرهنگ ما نيست و نمي‌توان با آن ارتباط برقرار كرد. ولي در اين كتاب از آموزش و پرورش و تجربيات فردي سخن گفته شده كه خودش در ايران بزرگ شده و اين گونه نمايشي روي او تاثير گذاشته است. تحصيلات او در اين زمينه بوده و از آثار ترجمه و تاليف در اين حوزه سود برده است.
وي ادامه داد: مولف به عنوان يك تدوينگر بسيار متبحر عمل كرده و از آگستوبوال تا برشت و هنرمندان جديد و قديم نمونه آورده است و به نثر، فرهنگ و ديدگاه‌هاي متفاوت پرداخته است.
كيانيان كتاب را آغازگر مسيري دانست كه بسيار دير شروع شده و افزود: اين كتاب مي‌تواند مخاطبان زيادي داشته باشد؛ دانشجويان تئاتر می‌توانند از آن استفاده كنند و با انواع نمايش‌ها و تئاترهايی كه مربوط به كودك و نوجوان است آشنا شوند. مسوولان فرهنگي به ويژه مسوولان آموزش و پرورش نیز بايد اين اثر را مطالعه و بررسي كنند. روي سخن بخش پاياني كتاب با اين افراد است.
وي تصريح كرد: در خارج از ايران اين رشته‌ها رشد پيدا كرده، كتاب و منابع زيادي وجود دارد و عناوين متنوع اند ولي در ايران حركتي صورت نگرفته است كه قدرت انتخاب داشته باشيم.
كيانيان با بیان این پیشنهاد که پژوهشگران و مدرسان دست به توليد اينگونه آثار بزنند، بيان داشت: در زمينه نمايش خلاق منابع زيادي وجود دارد. درباره تئاتر ايران و جهان منابع خوبي به چاپ رسيده ولي درباره بازي‌هاي نمايشي كه فصول زيادي از اين كتاب به آن اختصاص دارد و نمايشي كلاسي منابع ديگري نوشته نشده است.
در ادامه، اكبرلو با بيان اينكه تئاتر تعليمي از سال 1307 در ايران آغاز شده، گفت: در اين زمان يک گروه از ارمني‌ها به تهران آمدند و مهدكودک راه انداختند. الگوي آنان، الگوي آلماني بود. نخستين مهدكودك‌ها را ارامنه تاسيس كردند و به ارمغان آوردند. آنها براساس چيزهايي كه ديدند الگوهاي خودشان را آوردند.
وي توضيح داد: از سال 1307 تاكنون حدود 90 سال مي‌گذرد. ولي در اين مدت همه فردي كار كرده اند و فقط «باغچه‌بان» بدون اينكه به الگوها و اصل منابع آشنايي داشته باشد اين الگوها را در مهدكودك‌هاي خودش اجرا مي‌كرد.
اكبرلو بيان داشت: جاي خرسندي است كه اميني زمينه و بستر انتشار اين كتاب را فراهم كرد كه به تئاتر پداگوژي بپردازد. وقتي دغدغه تدوين كتاب نظري وجود دارد اتفاق فرخنده‌اي است.
وي گفت: مولف در اين اثر در پي مباني نظري بومي بوده و مطالب براي مخاطبان ملموس است. گام نخست با تاليف اين كتاب برداشته و دريچه‌اي در حوزه تئاتر كودك و نوجوان باز شده است.
اكبرلو توضيح داد: همراه دوستانم ساليان سال در آموزش و پرورش مبارزه كرديم تا در برنامه‌ريزي آموزشي و پرورشي، تئاتر به عنوان اوقات فراغت محسوب نشود و در بطن آموزش باشد.
وي ادامه داد: تئاتر تففن نيست بلكه در بطن سيستم آموزشي و مشاركت جستن بچه‌ها در تعليم و تربيت نقش دارد. تئاتر به بهترين شكل مي‌تواند مهارت‌هاي اجتماعي را آموزش دهد. تمام اهداف نظام آموزشي اين است كه ابزارهاي مختلف را براي تعليم و تربيت استفاده كند كه تئاتر به بهترين شكل اين كار را انجام مي‌دهد.
اكبرلو افزودن نمايه و كتاب‌شناسي را در چاپ‌هاي بعدي اين كتاب لازم دانست.
این نشست با پرسش و پاسخ پايان يافت.
دوشنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۴:۳۱
نظر شما