نويسنده و پژوهشگر سياسي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، در اين باره عنوان داشت: اين كتاب در سه حوزه روابط سياسي، فرهنگي و اقتصادي اين تعامل دو سويه را در چند مقطع زماني بررسي مي‌كند.

وي وقايع شهريور سال 1320(اشغال ايران توسط متفقين) تا شكل‌گيري فرقه دموكرات آذربايجان، وقايع تخليه آذربايجان از نيروهاي شوروي تا كوتاي 28 مرداد و از كودتاي 28 مرداد تا پيروزي انقلاب اسلامي را مقاطع زماني خواند كه اين تعاملات سه‌گانه در سايه آن بررسي و تحليل شده‌اند.

پژوهشگر حوزه اسناد با تاكيد بر اين كه بخش اعظم اين پژوهش را چاپ اسناد مربوط به اين دوره و تحليل‌هاي تاريخي و سياسي تشكيل مي‌دهد، عنوان داشت: علاوه بر اسناد، از روزنامه‌ها و كتاب‌هاي آن دوره نيز به عنوان منابع پژوهشي استفاده مي‌كنم و اكنون در مرحله گزينش اسنادم. پيش‌بيني مي‌‌كنم تاليف اين كتاب تا آذر ماه به اتمام رسد و بخش تاريخ ديپلماسي وزارت امور خارجه آن را منتشر سازد.

طاهراحمدی اين كتاب را جلد دوم اثر قبلي خود دانست كه پيش از اين با عنوان «روابط ايران و شوروي در دوره رضا شاه» منتشر شده بود و اظهار داشت: جلد دوم بر اساس اين فرضيه كه اتحاد جماهير شوري پس از تخليه آذربايجان به اين نتيجه رسيد كه بايد تبليغات ايدئولوژي خود را كنار بگذارد و براي منافع اقتصادي خود با ايران روابط دوستانه‌اي برقرار كند، به رشته تحرير درآمده است.

وي افزود: در اين زمان شوروي بر خلاف ايدئولوژي كمونيستي خود با حكومت استبداد سلطنتي ايران آن دوره روابط خوبي برقرار كرد؛ به‌گونه‌اي كه شاه ايران سه بار به مسكو سفر كرد و سران شوروي نيز به طور دايم در رفت و آمد با ايران بودند. اين پژوهش به اثبات مي‌رساند كه برخلاف آنچه مشهور است، دولت شوروي در رابطه خود با ايران به هيچ وجه مسايل ايدئولوژيك را در نظر نمي‌گرفت و پس از جريان فرقه دموكرات، ديگر به صورت مستقيم از احزاب كمونيستي و توده‌اي‌هاي ايران حمايت نمي‌كرد.

پژوهشگر حوزه سياسي با اشاره به اين كه پيش از اين، تك‌نگاري در اين زمينه انجام نشده بود و اين مسايل در كتاب‌هاي تاريخ عمومي عنوان شده‌اند، از اين نوشتار به عنوان نخستين گام در اين حوزه ياد كرد.