سيمزاري به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: دو نوع قصه‌گويي حرفه‌اي «نقالي و پردهخواني» و قصه‌گويي «خانه و خانواده» در كشور شناخته شده است.
وي افزود: قصه خانه و خانواده توسط مادران براي خواباندن كودكان به كار مي‌رود و پردهخواني هم در شرايط خاص چون قهوه خانه عنوان مي‌شود. ولي نوع سومي از قصه‌گويي وجود دارد كه به قصه‌گويي «كتابخانهاي» معروف است كه راهكارهاي آن در كتاب مطرح شده. قصه‌گويي «كتابخانهاي» به لحاظ اجرا با دو نوع ديگر تفاوت دارد.
سيمزاري درباره مولفه‌هاي قصه‌گويي «كتابخانهاي» توضيح داد: قصه‌گويي كتابخانهاي به اين معنا است كه مربي تربيتي از عناصر تئاتري و مهرمادري براي قصه‌گويي استفاده كند؛ چون اين نوع قصه‌گويي در محيط كتابخانه انجام مي‌شود كودكان در انتخاب كتاب قصه دخيل‌اند.
وي در پاسخ به اين پرسش كه اين نظريه چگونه شكل گرفته و آيا سابقه قبلي دارد، اظهار داشت: در معاونت فرهنگي كانون در زمان رياست محسن چيني‌فروشان 14 دوره جشنواره قصه‌گويي داشتيم كه اين نظريه و تئوري كه در كتاب مطرح شده آنجا شكل گرفت و در حال حاضر فقط جزواتي از آن موجود است.
سيمزاري بيان داشت: كتاب «قصه‌گويي» از سوي كانون پرورشي فكري كودكان و نوجوانان منتشر خواهد شد.
وي كتاب «تئاتر و تربيت» را نيز در دست انتشار دارد. کتاب «شبیه عاشورا»، «هنر ششم»، «قارادام»، ترجمه «بودا بالیغین پولو» و ترجمه «پیشیک لرله خوروزلار» از آثار منتشر شده سيمزاري است.
شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۰ - ۱۰:۳۴
نظر شما