به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ کتاب «نورهای رنگی و رنگ‌های نورانی» کتابی است که با رویکردی فلسفی و عرفانی، مفهوم رنگ و معنای آن را در حکمت اسلامی بررسی و کاربرد آن را در نگارگری ایران در قرون هفتم تا یازدهم هجری تحلیل می‌کند. نویسنده برای این پژوهش، به اندیشه‌های متفکرانی همچون خواجه عبدالله انصاری، نجم‌الدین کبری، نجم‌الدین رازی، علاءالدوله سمنانی و شیخ کریم‌خان کرمانی پرداخته و آن‌ها را مبنای تفسیر خود قرار داده است.

در بخش عملی، این کتاب به نگاره‌هایی از هنرمندان برجسته‌ای مانند جنید، بهزاد، سلطان محمد، امیر خلیل و آقامیرک استناد کرده است. موضوع این نگاره‌ها از حماسی و عاشقانه گرفته تا اخلاقی و مذهبی متنوع است. کتاب با ارائه مدلی دوبعدی، ارتباط بین خلق هنری از باطن به ظاهر و سلوک عارفانه از ظاهر به باطن را تبیین می‌کند. در این راستا، توجه ویژه‌ای به ساحت «رنگ‌های نورانی» و «نورهای رنگی» و مراتب میانی آن‌ها شده است.

مدل فلسفی ارائه‌شده در این کتاب، ارتباط رنگ‌ها را با عناصر اربعه خاک، آب، هوا، آتش شرح می‌دهد و لطافت رنگ‌ها را در مقایسه با این عناصر تفسیر می‌کند. این‌گونه که رنگ‌های جسمی به «خاک»، رنگ‌های آبرنگی به «آب»، رنگ‌های سیال به «هوا» و نور به «آتش» تشبیه می‌شوند.

این کتاب پژوهشی عمیق و خواندنی برای علاقه‌مندان به فلسفه، عرفان و هنر اسلامی است و نگاهی تازه به رابطه رنگ، نور و هنر در نگارگری ایرانی ارائه می‌دهد.

کتاب «نورهای رنگی و رنگ‌های نورانی» نوشته زهرا عبداله در نوبت اول ۱۴۰۳ با ۱۵۴ صفحه به همت انتشارات کتابسرای میردشتی منتشر شده است.