به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب (ایبنا) در تبریز، جمشید علیزاده، شاعر تبریزی در مورد جایگاه استاد شهریار در ادبیات ایران گفت: شهریار تنها شاعر دو زبانه‌ی ایرانی قرن بیستم در بین سایر شاعران دوزبانه است که در هر دو زبان، شعر هایش پر مغز و معناست و مخاطب را جذب می کند.

علیزاده افزود: گرچه قبل از شهریار شاعران دو زبانه بسیاری بوده اند و شعرهای فارسی و بویژه عربی زیادی می سرودند اما فقط در یکی از زبان ها شعر هایشان خوب و عالی بود.

علی اصغر شعر دوست، نویسنده و پژوهشگر فرهنگی نیز گفت: شاعرانی چون فضولی که از ترک های عراق بود و قبل از شهریار حتی به سه زبان عربی، ترکی و فارسی شعر می گفت، ولی به نظر خود او اشعار فارسی او نسبت به دو زبان دیگر پخته تر و بهتر بود، ولی شعرهای شهریار در هر دو زبان ترکی و فارسی عالی بود.

شعر دوست افزود: من شهریار را در رده شاعران بزرگی چون حافظ و سعدی قرار می‌دهم، بنظر من شعرهای شهریار در حد اشعار دیوان حافظ است.

وی تصریح کرد: این بدان معنی نیست که تمام شعرهای شهریار در حد حافظ است ولی حتی اگر یک شعر او هم در حد اشعار دیوان حافظ باشد کافیست تا او را هم رده حافظ قرار دهیم.

شعر دوست به این موضوع اشاره کرد که، شهریار و اشعارش از بین رفتنی نیستند چون اشعار او به آبشخور عمیقی چون قرآن و اهل بیت وصل است و قرآن و اهل بیت چون حذف شدنی نیستند پس اشعار شهریار هم ماندگار خواهند بود.

وی همچنین در سخنان خود به این موضوع اشاره کرد که من به جرات می‌توانم لقب حکیم را به شهریار بدهم و او حکیم سید محمد حسین بهجت تبریزی بنامم.

سفیر سابق ایران در تاجیکستان افزود: سایه همیشه تعریف می‌کرد که برخی از روزنامه های آن زمان که به فروش نمی‌رسیدند از من میخواستند که از شهریار شعر تازه ای بگیرم تا آنها چاپ کنند، چون اینکار بی برو برگرد تیراژ آن روزنامه را بالا می‌برد.

وی تصریح کرد: معروفیت و محبوبیت شهریار بخاطر شعرهای ترکیش نیست بلکه او قبل از نوشتن اشعار ترکی، با اشعار فارسی خود به شهرت و محبوبیت رسیده بود.

وی که طراح روز بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب فارسی است یادآور شد: هنوز هم بعد از ۲۲ سال گذشت از این اتفاق این طرح مخالفانی دارد چرا که روز شعر و ادب فارسی باید به نام یک شاعر ترک زده شود.