این کارگردان درباره «پیرمرد و دریا» توضیح داد: این فیلم گذری است بر داستان ترجمه در ایران از روزگاران قدیم تا به حال به روایت تنی چند از مترجمان نامدار ایرانی. درواقع با مرور خاطرات شخصی و اثر ترجمهها بر زندگی شخصیام از کودکی تا به حال، راهی برای ورود به موضوع باز کردهام.
وی افزود: پیرمرد و دریا کنجکاوی من بود برای سرک کشیدن به دنیای ترجمه. یکی از جذابیتهای حرفه مستند ورود به قلمرو و محدودههایی است که ممکن است راجع به آن به طور تخصصی چیزی ندانید.
رضایی با بیان اینکه تا قبل از این فیلم با جهان ترجمه بیگانه بوده، گفت: قبلا با فاصله و از بیرون به آن نگاه میکردم، بعد جرات کردم و وارد فضای شگفتانگیزی شدم که مرا کاملا در خود فرو برد و حقیقتش بیرون آمدن از آن برایم سخت بود. روزهای زیادی را در کتابخانهها گذراندم و مطالب زیادی در اغلب حوزههای مربوط به ترجمه خواندم. در جایی حتی زبانشناسی برایم جذابتر شد از حیابنیقظان خواندم تا نیو مارک و معاصران و از همین جاها بود که ایده استفاده از فیلمهایی درباره زبانشناسی و ترجمه به ذهنم آمد.
این کارگردان ادامه داد: هرچه جلوتر رفتم انتخابها سختتر شد بین آن همه مطلب جذاب از تاریخچه تا مباحث نظری و تکنیکی ترجمه تا خاستگاه و انتخابهای مترجمان و همینطور امکان حضور و تمایلشان برای گفتوگو هر کدام من را مجبور می کرد مدام از چیزی برای رسیدن به چیزی دیگر صرف نظر کنم. درواقع چیزهایی که در فیلم هست بیشتر نمود چیزهایی است که در فیلم نیست .
به گفته وی، فراز و فرودهای ترجمه، اهمیت و تاثیر ترجمهها بر رویداهای فرهنگی، سیاسی، اجتماعی در دوران مختلف وگفتوگوهای نظری پیرامون مفاهیم ترجمه در دوران معاصر از جمله دیدگاههای مطرح شده در این فیلم است و آذرتاش آذرنوش، منوچهر انور،صفدر تقیزاده، عبدالرحیم جعفری، محمدرضا جعفری، نجف دریابندری، مژده دقیقی، پیروز سیار، محمد شریفی، علی صلحجو، فرزانه طاهری، کامران فانی، مراد فرهادپور، مدیا کاشیگر، صالح نجفی و فاطمه ولیانی روایتگران این مستند 63 دقیقهای هستند.
رضایی درباره فیلم دیگرش به نام «لیلا» نیز توضیح داد: این فیلم درباره لیلا حکیمالهی، نویسنده و موسیقیدان ایرانی است. او نویسنده و آهنگساز آثاری چون لطف تنبک است و کارش در زمینه آموزش ریتم به کودکان در تاریخ موسیقی ایران همتایی ندارد. آلبوم «از ین گوه تا آن گوشه» و «ماجراهای اصغری» و تعدادی کتاب برای کودکان از دیگر آثار اوست.
وی درباره خلاصه فیلم نیز گفت: در این مستند لیلا حکیمالهی ساز میزند، معلم موسیقی و مادر دو فرزند است. اما مسئولیتهای خانوادگی و کودکان خردسالش نمیتوانند او را از عشق کودکیاش جدا کنند.
این مستندساز گفت: فیلم «لیلا» در سالهایی ساخته شد که اغلب فیلمهای مستند در فضاهای غیرشهری ساخته میشد و یا اشخاص خیلی مهم سوژه فیلمهای مستند بودند. با پیروز کلانتری و صفی یزدانیان تصمیم گرفتیم فیلمهایی راجع به زنان شهری بسازیم که با وجودی که متفاوت هستند اما شناخته شده نیستند .لیلا حکیم الهی از دوستان نزدیک من بود و تلاش او برای حفظ علایق شخصیاش کاراکتر او را برایم جذاب میکرد.
نظر شما