به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین- همه مورخین از به دست آوردن اطلاعاتی تاریخی و قدیمی بسیار خوشحال می‌شوند. مدرکی که ثابت می‌کند که اتحادیه‌ای که برای آن کار می‌کنید تا چه حد در زندگی فرد مؤثر است. «کریس شولر»، محققی است که با جستجو در آرشیو اتحادیه نویسندگان «لندن» به اطلاعات مهمی دست یافته است. دو نمونه از این اطلاعات مهم را در این مطلب می‌آوریم.
 
نویسندگان، سربازان، جاسوسان، و عاشقان این اتحادیه صد و بیست و پنجمین سال تشکیل این اتحادیه را جشن گرفتند. این اتحادیه که به خاطر حمایت از چند جشنواره اهدای جایزه به کتاب معروف شده است بیشتر به دلیل داشتن چند نویسنده بدنام در میان اعضای خود مورد توجه قرار گرفت.
 
دو نویسنده در این میان شهرت بیشتری به دست آوردند: یکی «داگلاس جرالد» و دیگری «هیو پولارد» است. «پولارد» که یک سرباز جاسوس بود از آن جهت معروف شد که گاهی در اماکن عمومی ناگهان به مردم شلیک می‌کرد. «جرالد» نیز یک ناشر دمدمی‌مزاج بود. «شولر» اعلام کرد این دو «آغاز جنگ‌های داخلی اسپانیا را مهندسی کردند. «در سال 1936 «جرالد» روزی با «لوئیسی بولین» که مدیر یک نشریه اسپانیایی بود نهار خورد. این دو با همکاری هم نقشه‌ای طراحی کردند تا جنگی داخلی در اسپانیا شکل بگیرد.
 
این سه تصمیم گرفتند به «فرانکو» که در جزیره‌ای سکنی گزیده بود تا قدرت خود را تعادل ببخشد، کمک کنند تا نیروهای خود را جمع و کودتایی طرح‌ریزی کند. «جرالد» با «پولارد» تصمیم گرفت تا با یک هواپیما به پیش «فرانکو» بروند.
 
در تاریخ یازدهم ژانویه این هواپیما به سمت «لاس پالماس» پرواز کرد و از آنجا «فرانکو» را سوار هواپیما کردند و با خود به «مراکش» بردند و از آنجا به اسپانیا حمل کردند و جنگ‌های داخلی را آغاز کردند.
 
خود «شولر» که پیش از این عضو این اتحادیه بوده است در این باره می‌گوید: «در این اتحادیه اعضای معتبر و خوبی در طول سالیان وجود داشته‌اند. نویسندگانی مهمی چون «جورج برنارد شاو»، «فورد مادوکس فورد»، «اسکار وایلد»، «گراهام گرین»، و «بریجید بروفی» در این اتحادیه عضویت داشتند اما داستان موردعلاقه‌ من اتفاقاتی است که نویسندگان به وجود آوردند تا جنگ‌های داخلی زودتر آغاز شود.»
 
انقلاب دیگری نیز توسط «بروفی» در سال 1967 صورت گرفت. در این تاریخ این نویسنده فمینیست و مدافع حقوق زنان در یک سخنرانی از اعضای مذکر این اتحادیه برای حذف زنان از آن انتقاد کرد. «شولر» در این گزارش بخشی از سخنرانی «بروفی» را منتشر کرد. وی در سخنرانی خود اعلام کرد  نام این اتحادیه از حرفه من گرفته شده است و شما حق محروم کردن من از آن را ندارید. من هم یک نویسنده هستم اما وقتی وارد لندن می‌شوم انگار همه چیز دچار تغییر می‌شود. در اینجا من دیگر یک نویسنده نیستم. شما فکر می‌کنید او فقط یک زن است و ارزش وقت گذاشتن ندارد.»
 
اگرچه چهار سال پس از آن تاریخ حق زنان به رسمیت شناخته شد اما «شولر» معتقد است سخنرانی «بروفی» تأثیر زیادی بر افکار دیگران داشت و آنان وارد اتحادیه مردانه نویسندگان شدند. «شولر» در این باره می‌گوید: «این اولین اتحادیه‌ای است که زنان موفق به ورود به آن شدند.» سخنرانی وی تأثیر خود را بر دیگر اتحادیه‌های مردانه «لندن» مانند اتحادیه «گاریک»، «وایتز»، «پراتز»، «بودلز»، «بروکز»، و «تِرف» گذاشت و زنان نویسنده موفق به عضویت در آن شدند.