به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عبدالرضا فریدزاده، شاعر، نویسنده و نمایشنامه‌نویس در بخشی از مراسم رونمایی رمان «مفتون و فیروزه» که عصر دیروز، چهارشنبه 26 شهریور در سالن شهناز خانه هنرمندان برگزار شد، پس از اظهار تاسف از درگذشت احمد بیگدلی گفت: درباره قلم تشکری همواره حرف داشته‌ام. من بخش‌هایی از «مفتون و فیروزه» را در فضای مجازی خواندم و متوجه شدم، سلیقه تشکری همچنان در آن دیده می‌شود. 

وی، تشکری را نویسنده‌‌ای متعهد به معنای درست کلمه توصیف کرد و افزود: تشکری ملبس به خیلی چیزها نیست. او کاملاً شفاف و درخشان است. جامعه‌نگری او هم برای من بسیار جذاب است. تشکری رئالیسم خاصی دارد. کاملاً خودی است. همه چیز در کار او ایرانی و ملموس است. او با مخاطبش تامل دارد و حالت سهل و ممتنع در نثرش، بسیار گیراست. 
 
ساختار و بافتار
فریدزاده با اشاره به کاربرد عناصر شعر در رمان تشکری، ادامه داد: هر نثری که با شاعرانگی آمیخته شود، موفق است، چرا که نظم و نثر با هم خواهر و برادرند. نثر تشکری، نخست مخاطب را دربر می‌گیرد و بعد جوانب را می‌نمایاند. او آنقدر با ملایمت جنبه‌های فنی و تکنیکی نثر را معرفی می‌کند که انسان اسیر نثرش می‌شود و باید بگویم نثر تشکری خواننده را می‌مکد. 

وی اضافه کرد: در آثار او شائبه «من بلدم» رخت برمی‌بندد. این نویسنده همه عاطفه و داشته‌هایش را روی دایره می‌ریزد. وقتی تکنیک رو می‌شود، بلای نوشته به حساب می‌آید اما در کار تشکری علاوه بر ساختار، با رفتار هم به خوبی رعایت شده است. این بافت ظریف و در عین حال محکم و ابریشمی است. 
 
سبک عراقی و خراسانی
فریدزاده با بیان این‌که فرهنگ غنی خراسانی در کار تشکری، حتی در زمینه شعرگونگی دیده می‌شود، توضیح داد: دو سبک مهم شعر با نام‌های عراقی و خراسانی در ایران داریم که متاسفانه در ادبیات ما به سبک شعر خراسانی کمتر پرداخته شده است. البته شعرگونگی آثار تشکری، خراسانی است اما تغزل سبک عراقی را هم دارد. در شعر مدرن ما و به ویژه در آثار شاملو این دو سبک به هم می‌رسند و اینجا هم همین اتفاق افتاده است. 
 
مکانیزم‌های «مفتون و فیروزه»
سعید تشکری هم در پایان این برنامه با بیان این‌که خیلی اهل پیدا و پنهان و فوت و فن نیست، گفت: من از قوچان و فرهنگ کرمانج برآمده‌ام اما کرمانجی نیستم. در مشهد تربیت شدم و در تهران درس خواندم و آثارم هم در تهران چاپ شدند و باید بگویم در شهر خودم غریبم.

وی تئاتر، سینما و ادبیات را اصلی‌ترین مکانیزم‌های مفتون و فیروزه دانست و اظهار کرد: این‌که چرا در شهر خود غریبم جالب است. فکر می‌کنم بسیاری از هنرمندان مشهدی به تهران می‌آیند و معروف می‌شوند و بعد از آنها با نام متولد مشهد یاد می‌شود. این درد مشترک همه ماست. مکاتب اصفهان و تبریز هویت خاص خودشان را دارند اما در مشهد ما این مشکل را داریم. 
 
قدردانی از خبرنگاران 
تشکری در ادامه گفت: به معلمانی که خوب مرا شلاق زدند افتخار می‌کنم، همچنین از مخاطبانی که سعید تشکری را در زمان خود ندیدند. من به خبرنگارانی که در زمان بیماری‌ام مرا فراموش نکردند که حمید نورشمسی، یکی از آن‌هاست که بانی این برنامه هم به حساب می‌آید، بیش از هنرمندان سرتعظیم فرو می‌آورم. آنها ثابت کرده‌اند، تنها دنبال خبری نیستند، بلکه دردمند خبرند.