سيروس عليدوستي، درباره انگيزه خود از تاليف اين كتاب به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: در سال 69 براي انجام پايان‌نامه خود در مقطع كارشناسي ارشد با مشكل استناددهي به منبع روبه‌رو شدم. بعدها زماني كه در پژوهشگاه علوم و فناوري اطلاعات به فعاليت پرداختم دوباره با اين موضوع روبه‌رو شدم چراكه در ايران شيوه‌نامه‌اي وجود نداشت تا با استفاده از آن بتوان به منابع استناد داد.
وي ادامه داد: به همين دليل به همراه دوستانم تعدادي از شيوه‌نامه‌هاي استناد را در جهان گردآوري كردم و در اين ميان شيوه‌نامه شيكاگو را بهتر ديدم چون زبان اين شيوه‌نامه روان‌تر بود و بسياري از مشكلاتي را كه مخاطب هنگام استفاده از شيوه‌نامه‌هاي ديگر داشت در اين شيوه‌نامه ديده نمي‌شد.
وي افزود: به همين دليل تدوين شيوه‌نامه ايران را در پژوهشكده پيشنهاد دادم چراكه پژوهشكده علوم و فناوري اطلاعات خود ژورنال دارد و همچنين ماموريت دارد تا استانداردهايي مانند استانداردهاي استناد را گسترش دهد.
عليدوستي درباره روش گردآوري شيوه‌نامه ايران اضافه كرد: پس از مطالعه شيوه‌نامه شيكاگو موارد و بندهايي را كه بيشتر در ايران مورد استفاده بود، استخراج و اولويت‌بندي كرديم. براي برخي از بندها نيز نمونه‌هاي فارسي يافتيم و برخي از مواردي كه در زبان فارسي به آن نياز بود نيز اضافه كرديم.
وي با بيان اين‌كه خواندن اين كتاب به يكسان‌سازي شيوه استناددهي در مقالات و كتاب‌ها كمك مي‌كند، افزود: اكنون در هر موسسه يا مجله و يا دانشگاه شيوه‌اي براي استناددهي وجود دارد اما مطالعه اين كتاب مي‌تواند موجب شود تا همه يك شيوه را ياد بگيرند و بر اساس آن استناد دهند. اين شيوه را مي‌توان در درس روش تحقيق نظري هم تدريس كرد.
اين مدرس مديريت در پايان تاكيد كرد: اين كتاب به فعاليت‌هاي علم‌سنجي و نيز تحليل استنادي كمك مي‌كند.
نويسندگان كتاب «شيوه‌نامه ايران» سيروس عليدوستي، فخرالسادات محمدي، حميد كشاورز عضو هيات علمي دانشگاه سمنان و محمد ابويي اردكان، عضو هيات علمي دانشگاه تهران هستند.
اين كتاب در زمينه استناد به منابع اطلاعات فارسي و انگليسي بر اساس نظام استناد نويسنده - تاريخ تدوين شده است.
كتاب «شيوه نامه ايران»، در 158 صفحه با شمارگان هزار و 250 نسخه توسط پژوهشگاه علوم و فناوري اطلاعات ايران و نشر چاپار به چاپ رسيده است.
جمعه ۱۴ مهر ۱۳۹۱ - ۱۳:۵۸
نظر شما