به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عارفان به دليل برخورداري از تجربه‌هاي شهودي و دور از دسترس مردم، هرگز به كاربردهاي معمول جملات و كلمات اكتفا نكردند. از نظر آنان زبان رسمي و رايج، همواره از انتقال تجربه‌هاي عرفاني و مشاهدات عالم غيب عاجز بوده است.
بر اين اساس، عارفان به انواع ديگري از ظرفيت‌هاي زباني مانند عبارات متناقض‌نما و شطحيات روي آورده‌اند و اين امر، هميشه سبب دشواري فهم زبان آنان براي ديگران شده است.
اين دشواري، فلاسفه را بر آن داشت تا در تفسير و تشريح مقاصد عرفا چاره‌انديشي كنند. فلاسفه براي انجام اين كار هيچ‌گاه از بررسي گزارش‌هاي عرفاني غفلت نكرده، آن سخنان را بر ترازوي سنجش و خرد نهاده‌اند.
علي فلاح‌رفيع، نويسنده اين اثر، با طرح سوالات گوناگون در باب زبان عارفان و بيان نظرات و سويه‌هاي مختلف اين بحث، به تامل عقلاني در باب زبان عرفان پرداخته و اين موضوع را از جهات مختلف بررسي كرده است.
«اهل عرفان» در اين نوشتار به افرادي اطلاق شده است كه به تجربه عرفاني به معناي دقيق آن دست يافته‌اند.
كاوش فلسفي در قلمرو زبان و عرفان، نخستين كاوشگران زبان عرفان در غرب، نظريات فلسفي در باب زبان عرفان و همچنين سويه‌هاي كاركرد زبان عرفان، موضوع فصل‌هاي چهارگانه اين اثر را تشكيل مي‌دهند.
چاپ نخست كتاب «قامت زبان در ساحت عرفان» با شمارگان 1100 نسخه، 168 صفحه و به بهاي 45000 ريال از سوي نشر علم منتشر شده است.
جمعه ۲۳ دی ۱۳۹۰ - ۱۲:۳۰
نظر شما