محسن روستايي، كارشناس سندشناسي در نشست «فهرستنويس اسناد» گفت: بايد تنظيم و توصيف سند در قالب حفظ نظم اوليه، نمايهسازي، عنوان و محتوانويسي آن جايگزين واژه فهرست نويسي سند شود./
وي خاطرنشان كرد: فهرستنويسي عاملي است كه از طريق آن زبان، زمان و محتواي درون متني اسناد را در مييابيم و از آن استنباط صحيح ميكنيم.
روستايي افزود: توجه به تاريخ و نوع سند همچنين منشا وابستگيهاي اقليمي آن مهم اند؛ چكيدهنويسي محتواي سند بايد براساس ساختار سند انجام شود.
همچنين در اين نشست، غلامرضا عزيزي، مسوول بخش اسناد كتابخانه ملي در سخناني گفت: ميان فهرستنويسي اسناد و ساير منابع اطلاعاتي تفاوتي وجود دارد، براي اسناد دو ارزش (اوليه در زمان توليد) و ثانويه قايليم و برخي اسناد چون عهدنامهها داراي هر دو نوع ارزش اند.
وي خاطرنشان كرد: لزومي ندارد تمام 6 سطح رايج را براي فهرستنويسي يك سند به كار ببريم.
همچنين در اين نشست، غلامرضا اميرخاني، سندشناس گفت: فهرستنويسي در حوزه كتابداري، هم عرض ارگانيزيشن است و بخشي از آن به نام فهرست تحليلي اهميت زيادي دارد.
اميرخاني تصريح كرد: بين فهرستنويسي سند و كتاب فرق است. فهرستنويسي كه كتاب را بد فهرستنويسي ميكند، خيانت كرده و فهرستنويسي كه سند را بد فهرستنويسي ميكند خيانت كرده است چرا كه بسياري از كتابها در كتابخانه و كتابفروشي قابل دسترس اند بنابراين فهرستنويسي در سند پراهميتتر است.
همچنين در اين نشست علي كريميان، سندشناس گفت: استنباط درست از سند و آناليز اجزاي آن براي فهرستنويسي بسيار مهم است و بايد براي تشخيص به صحت و سقم آن توجه كنيم. حتي هر دوره در بخش تحميديهها با دوره ديگر متفاوت است.
وي افزود: زبان سند در نوشتهها اغلب فارسي است ولي سندهاي غير فارسي هم داريم و از سوي ديگر، نام رجال اسناد و خط نگارش متفاوت است.
نشست فهرستنويسي اسناد، يكشنبه 18 ارديبهشت از ساعت 16 تا 30: 17 در سالن كارنامه نشر سراي اهل قلم برگزار شد.
بيست و چهارمين نمايشگاه بينالمللي كتاب تهران تا 24 ارديبهشتماه سال جاري در مصلاي امامخميني (ره) تهران برپاست.
نظر شما