به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛‌ زامیق محموداُف، شاعر برجسته آئینی جمهوری آذربایجان که برای حضور در جشنواره شعر فجر به ایران سفر کرده است، گفت: من از کودکی در یک شهر ساحلی پر از موسیقی و شعر زندگی کرده‌ام. وقتی از فرودگاه باکو به ایران آمدم و در سفری که به جنوب داشتیم و به دریای دیگری رسیدم، دیدن آدم‌ها و فرهنگ‌ها و اندیشه‌های متفاوت از ساحل خزری تا خلیج فارس برای من جالب و شگفت‌انگیز بود و با خودم گفتم چقدر یک مملکت می‌تواند بزرگ باشد، تا بتواند در خودش این دو طیف را جا بدهد.

محموداف بیان کرد: هر شاعری در دنیا آرزو دارد که صدای شعرش را به ملل مختلف برساند. بین‌المللی بودن جشنواره شعر فجر این امکان را به ما شعرا داد که صدای شعرمان را کشورهای مختلف بشنوند. علاوه بر ایران شرایط شعرخوانی در روسیه و گرجستان هم بود اما فرقی که داشت این بوده که شعر در ایران و زبان فارسی حرفه‌ای‌تر و پرشاخه‌تر و تنوع ادبی بیشتری دارد.

وی در ادامه افزود: برخی از کشورها شعر و ادبیات فقط در پایتخت دارای اهمیت و جایگاه است؛ اما در ایران حتی در دورترین نقاط هم شعر حرف اول را می‌زند. این نشان می‌دهد که ما با جامعه و کشوری روبه‌رو هستیم که شعر در آن متجلی شده است. یعنی شعر در خون و رگ آدم‌هایش عجین شده است. اشتیاقی که با دیدن ما در چشم بچه‌های جزیره ابوموسی بود یک حس غریبی به من داد. این اشتیاق آرزویی بود که خودم در کودکی داشتم که شاعری از یک کشور خارجی ببینم و این اشتیاق روی من هم تأثیر گذاشت.

وی با بیان خاطره‌ای ادامه داد: یک موردی که در این سفر برای من جلوه کرد این بود که به عظمت و قوت زبان فارسی پی بردم. وقتی اشعار من به فارسی ترجمه شد به من می‌گفتند که ترجمه موزون شعر از اصل شعر بهتر است و این نشانه قوت و پرباری زبان فارسی است؛ چرا که نه تتها از اصل شعر کم نکرده که حتی آن را غنی‌تر کرده است. به همین دلیل من خیلی مشتاق یادگیری زبان فارسی شدم و اولین کارم در برگشت به وطنم انجام می‌دهم، یادگیری زبان فارسی خواهد بود تا حافظ و سعدی و مولانا بخوانم.

شاعر آئینی جمهوری آذربایجان در پایان گفت: از بین شاعران ایرانی به سعدی و حافظ و نظامی علاقه‌مندم و از متأخرین شهریار. این شعرا، شعرای بسیار بلندمرتبه هستند که یک دنیا را تحت‌تأثیر خود قرار دادند.  جالب این است که حتی در زمان حال، شعر مدرن ایران از لحاظ فرم، زبان و همجنس بودن با دنیای امروز، ظرفیت بسیار بالایی دارد و بازتاب زندگی ایرانی است. برای من بازی‌های سیاسی که سر نظامی درمیارن مهم نیست بلکه مهم شعر و انسانیتی است که در شعر این شاعر وجود دارد؛ چراکه مسئله، مسئله جهانی است. ما در کشور خودمان خیلی موسیقی ایرانی گوش می‌دهیم. تلفیق شعر نو و موسیقی در ایران برای ما خیلی جالب است و ما را مدهوش می‌کند. در کشور ما به‌واسطه کلاسیک بودن و سنگینی‌ای که در شعر کلاسیک است، شعر نو به‌راحتی نمی‌تواند وارد موسیقی ما شود.