سرویس بین المللی خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - الهه شمس: در هفته‌های اخیر موج تازه‌ای از اقتباس‌های کینگ رونق گرفته است. سه فیلم سینمایی بر اساس رمان‌ها و داستان‌های کوتاه او اکران شده و دو سریال تلویزیونی نیز هم‌زمان به نمایش درآمده‌اند. تازه‌ترین پروژه در دست تولید، سریال Carrie (کری) به کارگردانی مایک فلاناگان است که در ۲۰۲۶ روی آنتن می‌رود.

بر پایه آمار IMDb، از نخستین اقتباس سینمایی کری توسط برایان د پالما در ۱۹۷۶ تاکنون بیش از ۴۰۰ اثر تصویری با نام کینگ ساخته شده است. در میان نویسندگان تاریخ، فقط شکسپیر با حدود ۱۸۷۶ اقتباس، جلوتر است.

فلاناگان که پیش‌تر Gerald’s Game (بازی جرالد) و Doctor Sleep (دکتر اسلیپ) را ساخته، اخیراً با فیلم تحسین‌شده The Life of Chuck (زندگی چاک) دوباره نشان داد که کینگ صرفاً «نویسنده وحشت» نیست. او می‌گوید: «در عمق آثارش، کینگ انسانی خوش‌بین، همدل و پایبند به اصول است. ترس، یک نتیجه جانبی جهان‌بینی اوست.»

جذابیت اقتباس‌های کینگ تنها به وحشت بیرونی محدود نمی‌شود. خوان کارلوس فرسنادییو و رودریگو کورتس، دو فیلم‌ساز اسپانیایی، در تجربه‌های خود با Pet Sematary (قبرستان حیوانات خانگی) بر این نکته تأکید کرده‌اند که جوهره آثار کینگ، زندگی روزمره و شخصیت‌پردازی هوشمندانه است؛ همان چیزی که بسیاری از اقتباس‌ها قربانی‌اش می‌کنند.

کارگردان اسپانیایی کارلوتا پردا که اقتباس خود را «کری در اکسترمادورا» می‌خواند، می‌گوید بهترین فیلم‌های برگرفته از کینگ روی تضادهای انسانی و زندگی آشنا بنا شده‌اند، نه صرفاً هیولا و خشونت.

از The Shining (درخشش) و Misery گرفته تا The Shawshank Redemption (رستگاری در شاوشنک)، برخی اقتباس‌ها شاهکار شده‌اند و برخی، متوسط یا حتی فراموش‌شدنی. کورتس که از The Life of Chuck و نسخهٔ کلاسیک Pet Sematary دفاع می‌کند، ساخت The Long Walk (پیاده‌روی طولانی) توسط فرانسیس لارنس را «قابل‌توجه اما نه ماندگار» می‌خواند.

شخصیت و «برند» کینگ، سرمایه‌ای بزرگ برای صنعت سرگرمی است. حتی ذکر نام او روی پوستر کافی‌ست تا نگاه‌ها را جلب کند؛ همان‌طور که پست حمایتی‌اش در شبکه‌های اجتماعی به فیلم اسپانیایی La mesita del comedor (میز کوچک غذاخوری) اعتبار بین‌المللی بخشید.

چالش اصلی در اقتباس‌های او، به گفته بنجامین کاول، حفظ زندگی درونی شخصیت‌ها روی پرده است. این دشواری، با شناخت و همکاری نزدیک کینگ با کارگردان‌ها تا اندازه‌ای حل می‌شود.

نمونه مهم این همکاری، پروژه عظیم It: Welcome to Derry (آن: خوش‌آمدی به دری) است؛ پیش‌درآمدی بر رمان It که خواهر و برادر فیلم‌ساز آرژانتینی، اندی و باربارا موشیتی، ساخته‌اند. موشیتی‌ها معتقدند دنیای کینگ آینهٔ واقعیت اجتماعی امروز است که نقدهای تلخ خود را در قالب فانتزی و وحشت بیان می‌کند.

با وجود موفقیت‌های متعدد، کینگ شخصاً بسیاری از اقتباس‌ها را نمی‌پسندد، حتی درخشش کوبریک را. اما همان‌طور که طرفدارانش مانند ماریا گومس یادآور می‌شوند، او بیش از آن‌که نویسنده وحشت باشد، نویسنده زندگی است. ترس واقعی در آثارش از دل روزمرگی برمی‌خیزد؛ همان چیزی که میلیون‌ها خواننده و بیننده را به جهان او بازمی‌گرداند.

منبع: El PAÍS — USA Edition، NOV 21, 2025