سرویس میهن و مقاومت خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - غلامرضا عزیزی، سندپژوه و تاریخنگار: از ابتدای اقدام تروریستی ناجوانمردانه دولت غاصب فلسطین در هدف قرار دادن تنی چند از نوابغ نظامی و مهندسی کشور، که در فرصت مناسب متخصصان امر باید بدان بپردازند و نقاط قوت و ضعف ما را در آن جریان مورد تدقیق و کنکاش قرار دهند، ناخودآگاه به خود گفتم که کلوخانداز را پاداش سنگ است. این نخستین بار نبود که فرزندان این مرز و بوم دیرپای هدف اقدامات تروریستی قرار میگرفتند ولی این اقدام جرقه یورش ددمنشانه دیگری به میهن اسلامیمان بود. شعلههای جنگی که دگر بار بر ما تحمیل میشد. اما این بار دشمن با ایران تازه انقلاب کردة سال ۱۳۵۹ طرف نبود. طی سالیان گذشته آمادگی دفاعی کشور صدچندان شده است؛ مرزهای دفاع از میهن نیز به مدد موشکهای پارسی [۱] هزاران کیلومتر جلوتر رفته است. حملات سبوعانه دشمن و همپیالکیهایش برخلاف انتظارشان، وحدت مردم ایران را مستحکمتر از پیش ساخت و جلبوههای بینظیری از همدلی و وفاق را بین همه اقشار مردم نشان داد.
ایران نیز از آغاز اقدامات جنگی دشمن تا دندان مسلح راهبرد مقاومت کوبنده را برگزید؛ بهترین دفاع، حمله است.
دولت غاصب فلسطین که بعد از عملیات وعده صادق یک، انتظار حملات موشکی ایران را داشتند و خود را به انواع سامانههای ضدموشکی اهدایی سردمداران دنیای استکبار مسلح کرده بودند و به خیال خود در گنبدهای آهنین بسر میبردند؛ تا به خود آمدند، فهمیدند که زهی خیال باطل. حملات موشکی ایران نشان داد که آن گنبد، در برابر موشکهای کوبنده ایران، چون تارهای عنکبوت سست است.
اینک سخنی منسوب به افلاطون در اعماق ذهنم بیدار گشته است: ایرانیان فرزندان زمین سخت و ناهموارند و زمین سخت و ناهموار، مادر درشتی و سختی است و نژادی نیرومند و توانا میپرورد که میتواند در زیر آسمان زندگی کند و بیخواب و خورش، روزها بسر برد و با دشمنان مردانه بجنگد.
[۱] - اشاره به قسمتی از سنگنوشته داریوش یکم در نقش رستم که میگوید: آنگاه به تو معلوم میشود، (که) نیزة مرد پارسی دور رفته
نظر شما